Alle inzendingen over stolsels

en dan nu de vloeibare oogst verbeteren tot meer in zachte massa’s rozen leggen, weerbaar door doorns- maar toch hun geur vertelt van ooit uitgesproken rood verkleurt het roze beeld van kinderhandjes rond hun zuigdot, waar wat suiker zoetig om dit leven vraagt een wiegje waagt te staan in lang vergeten kamers tot de sloophamers der…

Waar modder wordt Uiteen geslagen Blokkades opgeheven Adem die stokte Weer wordt vrijgegeven Stolsels verpulverd Als waren zij er Nooit geweest Alles stroomt in mij In handen van Hem Die in mij alles Goed maakt en geneest…

Blokkades opgeheven Stolsels opgelost Het stroomt weer In mij, althans Vandaag Voel ik het leven Door mijn aad'ren Stromen Niet wetend wanneer De volgende Bottleneck zich Zal aandienen, Wanneer de stroom Weer tot stilstand Zal komen…

Gortdroge lekvlammen schaamteloos als altijd breekbaar in de vroege morgen watermuur van stil verzet strepen zonneregen staalt warmte in je hart stolsels bereiken het brein vaargeul wordt gestremd wrijft tranen uit je ogen lekvlammen stillen de honger vallen droog als de avond is gekomen.…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

wat verkrijgt de dood in zonden die weemoedig kwetsbaarheden raken, een gestalte zonder vlees het verlegt des krijgers moed en herrijst als duizend soldaten in mijn hand het verhardt zoals de stolsels die hersenen verkrampen en bleke delen het schaambeen markeren met een oud medaillon het verstijft en verteert en reïncarneert in goddelijke…

vroeger gebruikten we het om ratten te verdelgen het maakte hun bloed te vloeibaar ze stierven aan interne bloedingen 'warfarine' kreeg een sjiekere namen en wordt nu voorgeschreven om de bloedstolling te vertragen die hart en bloedvaten bedreigt rattenvergif houdt me in leven denk ik cynisch…

de zeis gewet met keihard ijs gaat doden in de tuin ik ben het sterven zat verdwijnen zal dat puin granieten bloemen hakken zich in steen in zwartbasalten dromen zal lava tot zijn stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het…

de zeis gewet met keihard ijs gaat doden in de tuin ik ben het sterven zat verdwijnen zal dat puin granieten bloemen hakken zich in steen naast zwartbasalten dromen lava zal tot stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het…

Overspoeld door smeltend water vast in het hoofd stolsels gedachten in mijn darmen dreigt het sein van onomkeerbare antiperistaltiek. Niets te zwijgen dan een uitroepteken! De bladeren vallen vroeg dit jaar ze zijn het ademen doodmoe in mijn longen rookt de industrie walst het staal van hoogovens.…

Dat je bestaat is een stolsel, een opeengepropt handje zand dat verwaait in de wind van jaren gezwind dwarrelt, in regen smelt. Post me de wereld over sein door dat ik ben geworden wat al was, werp dammen op en pas. Kist me maar, tijd, stop me en koester de stokken waarmee je me murw slaat.…

jeugdigheid uit de eenvoud van het hart, een verlosser en de boodschapper tegelijk van de oogsten zover men ziet, verlossend maaier in een wervelende show van stralen, in een oceaan van hoop, de ogen vlammend gericht op het aards verdriet, deinende ritmen door de weidse ruimten, vormt het zout uit de kleur van stuwend bloed, gelijke stolsels…