Alle inzendingen over strijden

is gestreden, het leven gaat door 'k Laat mij echt niet ontmoedigen en ga er dus voor Dit is het gevecht van mijn leven een strijd die werkelijk alles van mij vraagt Luctor et emergo en Je maintiendrai* Ik worstel en kom boven, win Gememoreerd…

Oekraïne - Ukraine Waar een kind huilt om de moeder, en de vader ten strijde trekt, om land en gezin te behoede, tegen een dictator die deels zijn eigen broeders en zusters nekt.…

Een knuffel kost helemaal niets ja, één minuutje van je tijd maar het geeft je zoveel kracht om weer door te gaan in de strijd!…

In de eindeloze strijd van het “ik” en het “niet-ik” wordt de liefde gedood. En toch zij sterft niet, maar herrijst als een Feniks uit de as van het mededogen. Alles gebeurt in mij en ik ben het willende niet, maar beide, speler en publiek, in het theater van het zijn.…

Tranen kan ik laten Tranen om verloren tijd Afgunst en aversie Onmin en agressie vochten mee in deze strijd Tranen kan ik laten van verdriet die niemand ziet Maar tranen zal ik laten van blijdschap die ik een ieder toon omdat ik weet dat ik het beste deed en dat nu achter liet Ik begin opnieuw heel doodgewoon!…

De strijd is nog niet gestreden. De mensheid is door een hel gegaan. De wereld heeft veel geleden, is even stil blijven staan.…

Een knuffel kost helemaal niets Ja, één minuutje van je tijd maar het geeft je zoveel kracht om weer door te gaan in de strijd.…

het waren witte wolken die jij het goud aan de randen schuurde in jouw poging lente vroegtijdig te laten beginnen eenvoud was het mozaïek waarmee de plantsoenen werden opgesierd en dan nog in een veelvoud van herhaling in kleurpaletten bleef ook variatie het ondergeschoven kind in blauw groen en geel in hun strijd wie er…

Gaf de strijd op, en ben maar opgestaan. Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt ik ben doodmoe.…

Spreken is een last een strijd om licht om aandacht en ontzag dat daden moet werven. Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden. Gesproken stilte is een gedicht.…

je wilde niet geschreven staan had uitstel in gedachten toch werd je laatste wil bepaald door hoog’re machten elke strijd wordt ooit beëindigd het laatste gevecht altijd te vroeg zeker als je had kunnen winnen en slechts tijd de kansen droeg berusting is wat over blijft met doorgaan in jouw geest het levenslicht is nu gedoofd de laatste…

ik fluister met schaduwen dwaal met de lichten die blauwachtig schijnen op zerk en graf luister naar stemmen die tijd in mij doden en steeds blijven vragen om wie ik echt gaf ik strijd met de geesten vlucht in gedachten die trouw aan gewoontes vervliegen als gas ontwijk alle spiegels die mij confronteren met wie ik moet zijn maar eigenlijk…

Als ik je zo zie liggen, met amper een ademhaling, de zwoegende borstkas, en ik me afvraag of die nog wel een keer opbolt dan huilt mijn hart als dan eindelijk de ongelijke strijd gestreden is huilt niet alleen mijn hart.…

ze draagt een zomer in zich door de lente heen ontspringt haar nieuwe bron de kracht om de strijd aan te durven met mensenmassa’s en gezelligheid ze sleept haar stilte achter zich aan als een troetelbeest een verweven stilte tussen de aarzelende vingers van een handdruk de nakende zomer stapt langzaam op haar af het zal de eerste worden…

Strijd om leven of dood, wachtend op de laatste trein. Angst voor de toekomst, wachtend op de laatste trein. Hoop op bevrijding, wachtend op de laatste trein. Opeengepropt in een kleine barak, wachtend op de laatste trein. Wachtend om uitgekozen te worden voor Auschwitch met de laatste trein.…

een lig-in-de-weg Altijd is er branding in minuut en uur golfslag van seconden Wij willen afstand overbruggen & tijd een dagelijkse strijd blijkbaar...tegen windmolens.…

In een hinderlaag,om ons heen de angst,met mij in het midden, labyrint met een denkbeeldige lijn, doodstil en algemeen, moet een andere weg te vinden zijn, verging de wereld niet toen ik sliep, een paradigma van de gebroken schijn, die emotie even los te laten, tot een aangeboren moed mij riep, de essentie een nieuw tijd, de strijd met…

Achter de kawat Dat zegt wat Waar het gras groener lijkt Een prikkelbare strijd Mag ik schoppen Alsjeblieft In plaats van het stoppen In verdriet Deze boosheid uiten kost tijd Waar mijn teen onder lijdt Een klap Een bruin weerbarstig verhaal Een bak Waardoor het ijs brak Pontificaal…

ik weet waar je bent gaat en verblijft nog is er altijd die strijd het warme verlangen om bij je te zijn je hand en ogen te vangen het is als ontsnappen naar een andere dimensie stappen in elkaar beter verstaan ongestoord en privé in de wereld der schepping verblijven op hemels terrein om later de liefde met anderen te delen in…

weer broedermoord maar zij die aan de touwtjes trekken worden nooit gehoord steeds genadelozer wordt de strijd het gelijk zal zegevieren door de wapenkwaliteit de tijden van weleer keren in het oog om oog en tand om tand de mens heeft niets geleerd democratie is slechts een spel om naar te kijken de macht blijft steeds bij hen…

ben het huis binnen gegaan dat ik een jaar eerder heb moeten verlaten zonder praten want een afscheid was me niet gegund moest de wereld in met een lijf vol strijd samen leven met zijn ongelijk heb de ramen geopend kamers verfrist met vertrouwen dat ik zo heb gemist er was geen drempelvrees voelde het warme welkom alsof ik nooit…

Bijna weggegleden in eenzaamheid niemand die mijn strijden zag, steeds maar in gevecht met mezelf. Tot ik een opening vond, mijn emotie ging tonen ook kon huilen, de vogels hoorde zingen, bloemen zag bloeien. Het mooie van het leven ervaren, leerde mijn gevoelens te uiten en weer van mezelf te gaan houden.…

De start van leven in hogere genieting, einde van de strijd. Reïncarnatie van eeuwige genieting en evolutie. Eindeloos samen met de geliefde ander en de miljoenen. Eind van de doodsangst, vijanden en gevechten, nieuw geluksbegin. Het werkelijk beleven van de reële liefde.…

Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

bij het verkennen van de grenzen in het leven kwam ik mezelf tegen er was geen groeten in ontmoeten maar wantrouwen en argwaan een vreemde snoes die pikte op het veld vol hoenders moest ik met hem de strijd aangaan of konden wij het samen aan na kukelen en paaien vonden wij een compromis waar geen enkele haan ooit naar zal kraaien…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

het was niet jouw muziek die felrood doorkwam uit de achtergrond zij lichtte op uit een palet met onbekende vergezichten geroezemoes van stemmen uit de duizend talen die eonenlang al uitgestorven zijn de mengelmoes van angst en haat vergaard in onbestemde kleuren van de dood jouw muziek gaf hoop maar verloor de strijd van het…

Spreken is een last een strijd om licht om aandacht en ontzag dat daden moet werven. Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden. Gesproken stilte is een gedicht.…

een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met een lichamelijke strijd…

terwijl de spiegel zei dit is het einde keek jij terzijde wilde leven met de mensen mee je ogen huilden nee hoe je ook probeerde je opstandig lichaam kon de pijnen niet negeren het strijden moe heb jij wat over was eens goed bekeken wist toen in overgaaf jouw ziel kon in dit lijf niet verder leven…