Alle inzendingen over troffel

Omdat het Heilig Jaar is afgelopen Moet nu de paus in de Sint-Pieterskerk Met specie en een troffel aan het werk, Want één deur mag een kwarteeuw niet meer open. De ziektewet is blijkbaar geen beletsel Voor onvakkundig pauselijk gemetsel.…

zoals ik verzen schrijf voor het tijdelijk behoud zo werkte hij destijds dagelijks aan het overleven er moet zelfs nog ergens een foto zijn waarop hij met een zakdoek om z'n hoofd geknoopt (tegen de zomerhitte) met een troffel in zijn hand prachtig is vereeuwigd dat zie ik bij mezelf met versjes schrijven nog niet gebeuren…

Boven op steigers en daken laten mannen even rusten hun hamer, troffel en katrol geven een fluitconcert en luid applaus. Rinkelend gooit ze haar lach naar boven een handkus wordt haar toegeworpen blijmoedig wordt het werk weer opgenomen.…

Met houwelen, spades en troffels wroeten zij bevlogen in ondergrondse geheimen. Alles moet boven aarde komen! Opgehelderde mysteries sterven een snelle, stille dood. Het maakt me wat weemoedig soms.…

Ik zie, ik hoor zwarte hemden of zijn ze bruin vuig vals gegiechel een gemene lach, de triomf van een troebele dag Ik zie, ik hoor trompetgeschal tromgeroffel, een hamer een cikkel, of was het een troffel wie ziet zich zelf nog aan in de spiegel na deze stem in de nacht O mijn lieve God: wat heeft onze twijfel ons nu weer…

voeten de eeuwen verborgen onder dikke lagen leem ze bergen bewogen tijden de laatste ijstijd in uitgestrekte steppe maakt plaats voor zachte regen in het landschap groeien bomen en ijzertijd nog ver graaf in bar verleden waar nomade jager is en de boer zijn toekomst gaat verbouwen de maalsteen is nog gaaf mijn troffel…

nog wel redding Het fluisterende riet van een liefelijk oord Beweert dat je er zeker van kunt zijn dat Wederopbouw lukken gaat Ondanks het nieuws, ondanks de zo slechte Tijding die als een bom insloeg, een voltreffer Was, totdat een voorjaarswind in een stil gehucht Uitkomst bood, hulp, toch nog Nu draait de betonmolen weer, ligt de troffel…

tegendraadse zon opteert de maannacht verdween zacht met een plof rose omrande wolkenfluf gevuld met V-vormen van zwermen spreeuwenvluchten randhorizon silhouetten van kerkjes en kruin bluessmakend gevoel van weemoed naar oud, tijden van toen zonder technocratische stress zou niet anders willen dan na volgend maal opstaan en eerlijke steen met troffel…

oh had ik maar gezegd dat ik niets kon dan lag ik nu te luieren in de zon tussen rozen en pioenen en de bijtjes die zo zoemen oh had ik maar gezegd dat ik niets kon tegels en troffels tierelieren lijm en lasten worden loom hout en uren splitsen in vieren de nacht wordt weer een droom het is de klok die vliegen doet vele uren in mijn…