Alle inzendingen over troost en vertrouwen

Waar is het vertrouwen gebleven, je kan er niet meer bij met je verstand. Als je niet meer mee kan doen met de tijd en de heren van fatsoen, ben je niet meer dan een kostenpost, waar de maatschappij zich graag van zou ontdoen. Verdrietig kijk je in een etalageruit en ziet jezelf staan.…

traag gaan gedachten voorbij in beelden die troosten handen warmen geven vertrouwen maar maken niet blij de aanval frontaal in het geniep kankerden cellen fataal nog zwaait het mes zonder te snijden de wond is te vers de hemel is hoofdprijs aarde wordt strijden met lijden als troost…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

met mijn dromen ik was angstig, geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren zal al het goede in het leven verzuren jaloersheid en nijd waken voor altijd wees op je hoede, voordat het je spijt want ruimte en vertrouwen…

Zien hoe je terugkijkt vol vertrouwen, terwijl ik niets meer zeker weet De aarde voelt bewegen zelfs de regen niet meer troost het laagste punt opzoekt Vervolgens stromen naar zee en verdampen tot lucht en verder zweven…

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

ik laat je vliegen op mijn vleugels ik zal je leiden door de donkere nacht ik zal je troosten met mijn woorden als het maar... jouw pijn verzacht voel de warmte van mijn woorden voel het vertrouwen voel de kracht misschien kan dit een beetje helpen als het maar... jouw pijn verzacht…

Een stem die me troost. Neem van me weg de angst die me leiding geeft. De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

Het regende en stormde. Wolken, grijs en onstuimig, trokken boven door in de grauwe hemel. Er stond daar, tussen heel dat tumult, regen en wind, krachten en machten... een vrouw te dansen, in héél haar vrijheid: zij heet "Sshhh"... Zij draaide, met armen wijduitgespreid, gelijk een Engel... om haar as en telkens weer om, zonder naam.…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

We zijn de laatste tijd niet zo content met U; we willen graag op U vertrouwen maar steek dan eens de handen uit Uw mouwen U bent ook God van ’t Nieuwe Testament Stop nú het moorden in ’t Nabije Oosten Dan kunnen we weer bidden, danken, troosten…

Het risico is gewoon te groot vertrouwen is geschonden gezondheid is een heel groot goed en niemand heeft dat te vertrappen! Dus blijft de deur van mij nu dicht je bent niet welkom meer, omdat je speelde met vuur en mijn vertrouwen zie ik je liever nooit meer!…

jouw hart troost het kind wat heeft geleden droogt langzaam alle tranen klopt krachtig door jouw sterke wil huilt om alle verloren jaren verzwijgt niet langer de geheimen durft iemand te vertrouwen geneest door liefde in en om je heen jouw hart dit is jouw heden…

handenwringend samen zittend in dat intens diepe grote verdriet hun angst delend is daar die arm is hij weer voor even de jonge man met wie ze ooit zo vol liefde en vertrouwen de grootste stap in haar leven nam een moment van troost daar ligt immers hun kind vechtend voor haar leven…

Die blik in je ogen zal ik nooit vergeten, ik wou je troosten maar zou niet weten, hoe daar aan te beginnen, hoe kon ik je vertrouwen winnen. Hoe kon ik je duidelijk maken, dat niet alle mannen je willen raken, erop uit zijn om je te kraken? Je was pas 12 jaar, als een gewond dier lag je daar.…

Ook zíj vertrouwen, gelijk ik. Alles en ik: eender in beleven. Ik kan er goed mee leven! Er was nooit iets duidelijk... want er was iets.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

Een diep geworteld verlangen, om gevoelens te uiten. Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

Maar ik, altijd en alleen zorgde met genadeloze klauwen voor een breder perspectief, dan enkel blindelings te gaan vertrouwen. Op mijn vleugels houd ik, kan ik altijd tot in eeuwigheid bouwen. Deze vleugels gaan zich nu verder uitspreiden om onze kroost uit het horst te doen begeleiden.…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…

Het verlangen van mijn hart, brengt herinnering naar boven. Uit die tijd van toen... zolang al weer geleden. Twee handen liefdevol gevouwen om mijn gezicht. Twee lippen zo dichtbij, altijd klaar voor een zoen. Ik doe maar vast mijn ogen dicht. Je hield altijd van mij. Mijn hart vertelt het mij. Elke dag kreeg ik een andere naam, welke…

Wat een troost om dat te mogen weten Dat we niet alleen in het leven staan Maar dat God met ons mee zal gaan Hij zal ons ook in dit jaar niet vergeten.…

Wat een troost om dat te mogen weten Dat we niet alleen in het leven staan Maar dat God met ons mee zal gaan Hij zal ons ook in dit jaar niet vergeten.…

omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar.... toch ' t beste voor jou, nu en altijd en overal !…

En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…