Alle inzendingen over tussendoor

Ach, armoe is een relatief begrip deelt Rutte tussendoor ons even mee Zijn vele volgelingen zijn tevree want ónze armen zijn mondiaal met stip de rijksten; ze moeten dankbaar zwijgen Ze kunnen wel een gratis broekriem krijgen…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

Tussendoor beweegt altijd het licht. Ontkleed mij als de koude roept. Ik luister traag.…

’t Was wel gedoe, geen genocide hoor, want zo beroerd zijn wij nou ook weer niet De Nederlanders doen ons vaak verdriet Voor hén verklaar ik even tussendoor: Graag wil ik over tegenstanders walsen Wij zullen nóóit geschiedenis vervalsen…

een gelukkige herinnering zul je voor altijd blijven in mijn nachtelijke dromen zo ook overdag dan droom ik je levend laaf ik me aan al het mooie dat je mij voorspiegelt een pas ontloken kelk een blad dat zich ontvouwt waar jij tussendoor tippelt mij uitdaagt tot een dans die ik maar al te graag aanneem…

Anders dan eerder in verlangen komen de jaren gestaag op gang, onvermijdelijk verloopt het leven met tussendoor onzekerheden, een onaanraakbaar waarmerk schemert haar beloften door bij het ochtendgloren, haar zingeving heeft geen maatglas nodig voor het zichtbaar worden van verbintenissen met een kostbaar blijvend heden.…

Een gele maan kijkt me aan tussendoor de kale takken van de winterbomen in dit naakte bos de koele waarheid vinden lijkt makkelijker in de volle zon maar eigenlijk wil ik niet zoeken niets vinden wat ik niet al wist opgesloten in een momentopname kom ik niet verder in het denken over oorzaak en gevolg laat staan dat een oplossing ruimte…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

dat luistert heel erg nauw en mag beslist niet tussendoor, of gauw - wel regelvast alles op rijm gezet een kwestie dus van relatief veel tijd want anders raak je snel de draad weer kwijt…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee! Opvallend is het dat er nooit en te nimmer wordt gesproken over de minder mooie kwaliteiten want natuurlijk is het; over de doden niets…

Ik ben stukken jonger dan ik ben onderuitgezakt mijn oudheid ken jong van geest waarin ik mijzelf verwen te dikke buik verdring voor dunne den ik laat mij in de waan van het gewen tussendoor de echte waarheid onderken in werkelijkheid veel ouder dan jonger ben ondanks ik dichter naar ontslapen ren.…

De Koning spreekt de Koningin ook en voor het eerst: Hare Koninklijke Hoogheid De Prinses van Oranje Amalia van zestien lentes en ook zal spreken, zingen en/of dansen de jongste: Prinses Ariana maar niet prinses Alexia die zou maar gaan 'kutten' tussen koninklijke haakjes alles is van tevoren opgenomen met veel 'cutten' tussendoor…

Geachte Dames en Heren, Ik steek mijn tong een stevig stuk naar voor en laat hem los tussen mijn lippen hangen, vervolgens blaas ik met ontspannen wangen maar krachtig flink wat lucht daar tussendoor. Dat wou ik u bij deze graag vertellen, ik weet alleen niet hoe ik het moet spellen. Met vriendelijke groet, Aaike Jordans.…

Waarom moest ik Nu uitgerekend Naast jou zitten Op die borrel die Ik toch al niet Niet gewild had - Jij zwijgzaam, Ik tastend naar Woorden En tussendoor Drie glazen Lemon omdat ik Nog rijden moet En die zo wel Heel erg langzaam Worden opgedronken Alsof er geen Einde aan komt, Net als aan dat Gesprek met jou dat…

Daar sta ik dan, jij niet Daar hou ik me vast, jij niet Daar zijn mijn benen van rubber, die van jou niet Daar ben ik koud van binnen, jij van buiten Ik kan mijn ogen niet open doen Bang voor wat ze zien Want wat ik zal zien Wil ik buitensluiten Omdat het niet mag Daar sta ik dan, jij ligt Hou ik me vast, met gesloten ogen Waar tranen tussendoor…

water proeft zich aan, dringt tussendoor tot verdrongen ruimte naar volstrekt vergeten, volmaakte droogte tot dorst zich aandient, borden vol honger zich ledigen boven verzadigd vlees in uiteindelijk gemoed als fragmenten zich rapen, zich schudden tot vloeibare scherven zijn geplengd te elfder ure, onvoltooid…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

Door dictatoriale olieboeren werd ene T. zeer hartelijk ontvangen Ook dient hij graag des kolenboers belangen Hij zwetst, of is dit domweg ouwehoeren? Of heet dat ongelikte-beergebrul van deze ordinaire boerenlul?…

in wezen ben ik een vogel en scheer ik over het schoolplein hoog in de vlaggenmast kunnen ze mij niet raken ik kijk toe op hun gedoe later krijg ik wielen en rijd als een Flintstone overal tussendoor met vuile voeten who cares?…

herfstbladeren over de aarde weggeveegd als misschien zo ook de winter eigengereide knoppen steken de kop op niet wachten na ijsheiligen zelfs katers en poezen worden onrustig zoals mijn lentehormoon het kan niet vroeg genoeg zijn als tussendoor de kilte lentegeuren lokken buurvrouw wandelt voorbij en kijkt glimlachend om: ook…

De ijdele pauw Een zeer ijdele pauw uit Benschop kent nu voor de spiegel echt geen stop dag en nacht ervoor niets meer tussendoor zo spiegelt hij een bord voor zijn kop De honkvaste ooievaar Een ooievaar uit Heiligerlee wil met de vogeltrek echt niet mee hij krijgt al heimwee voorbij Westerlee en wordt zeeziek van vliegen op zee…

Alle uitgeademde eeuwen zijn Het vulkaanas van mijn bodemlagen Ongedesemd, in aards vet gedoopt Als zodanig verstopt in bronstig moeras Opgetrokken uit ruwe verbazing Slechts dagzomend met wenkbrauwen Dorstig geurend naar klamme keldermuren Kruipend, schuimend, bij vlagen met aderjeuk Tussendoor zoek ik het zaad van morgen…

Gevangen in haar rode licht Bekeken achter glas Zit ze daar maar op haar mooist Een schim van wat eens was Ze flirt en lokt en kleedt ze uit De mannen van de nacht Betaalde liefde tussendoor Terwijl thuis wordt gewacht Haar eenzaamheid valt niemand op Geen man past in haar leven Want wat je eenmaal hebt verkocht Valt niet meer weg te geven…

Witte tegels spiegelen de druppelwals, knipogen minieme pareltjes en tussendoor klinken de vertrouwde hiklachjes. Ik reik naar de handdoek maar zij grijpt mij onverbiddelijk terug.…

mij maar zij die het invullen met inspiratie weten te bewonderen door waarlijke emoties mijn woord stuurt naar hen die het weten in te voelen waar het kan groeien in overdenking en vooral weet te ontroeren pas dan heeft mijn woord in alle rust een functie van eerbiedig overbrengen en verbinden naar een succesvolle finale en zo tussendoor…

En met zijn knechten sprak hij Vlaams Met Frans er tussendoor. Doch buik sprak hij uitsluitend In zijn studeervertrek, Als hij behoefte voelde Aan een intiem gesprek. --------------------------------------- uit: 'Redeloze Rijmen', 1952.…

Dagen zijn kort en het leven in gang Moslims even tevreden en Joop niet Zijn gewetenloze kookkunst verliet Jezuïeten ijlings weer homobang Er is altijd iets om op te frissen Och, zal daar echt niets van willen missen -------------------------------------------------------- Bron: verschillende nieuwsbulletins.…

hand vastgehouden, Om je tot in de eeuwigheid niet meer los te laten - Ik weet, het was tegen beter weten in, Zoals je weet geeft liefde niet zoveel Om het verstand - Want bij het ingaan van de vijfde dag Moest ik je loslaten, je toch laten gaan, Naar je eigen horizon waarachter De zon voor jou in vrede scheen, En tussendoor…

Maar dacht wel tussendoor kan ik deze man vertrouwen hij doet zich té mooi voor laat ik me imponeren door 'n wolf in schaapskleren?…

het is soms dat ene woordje die ene oogopslag die ene klank die mooie haarlok die zo perfect op je schouder ligt je oorschelp er tussendoor laat gluren en uitlokt om eraan te gaan knabbelen dat kleine gebaartje die subtiele glimlach dat alles waarmee je mijn ruit aan diggelen gooit mijn blik verruimt en gelijktijdig verstoort ik…