Alle inzendingen over vader OR gemis OR samenzijn

Zal met ons samenzijn ook je warmte verdwijnen Zal de kilte van je ogen de stilte onderlijnen Zal de mist duister hangen over de weg die wij reden Of zal je mond nog lachen om mij en ons verleden Zal met ons samenzijn ook de verbondenheid vervagen Zal je langzaam vergeten wat we ooit in elkaars ogen zagen Tot geen gedachte nog een…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Je blote huid glanst Dauw van het gras Markeert het aardse Waar je lag Een lege plek Je raakt me aan Woorden kleden me uit Het maanlicht op mijn huid Glanzende stralen Slaan dof kapot op de aarde Ik verlang Hunker naar de middenweg Een lege plek op aarde Een vloeiende beweging van de maandag Samen verenigd…

Had ze gezegd wees boom ik ware boom geweest Had ze gezegd wees braaf ik ware braaf geweest Ze vroeg wees trouw maar ik ben nooit trouw geweest nu is ze weg en vraagt niets meer ik ben nog nooit zo trouw geweest…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Die een vader moest verliezen, een vader, welbemind. De koude winterdagen met een frisse bries. 't Hoofd nog vol met vragen: Waarom nou dit verlies? De lente komt voorzichtig kijken, al lijkt het soms op niks. Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis.…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

Doe de deur toe Sluit de ramen Trek ook de gordijnen dicht Blindeer het slotgat Doof de kaarsen Alles raakt nu uit het zicht Laat het licht uit Nu geen lampen Alles moet nu op gevoel Met mijn voeten en mijn handen Friebel ik een heleboel Zoek het wurmpie Zonder handen Verward roep jij: ´Is dit hem wel? Hij ontglipt steeds door mijn tanden…

plaats het kader waar ik sta fixerend mijn gelijste kijk met ingeblikte kijker in een lengende houdbaarheid van een gezamenlijk hier en nu kluister zo het vensterzicht van een vereeuwigd ogenblik raamgenoot te zijn meedelend in het mijne als ware ik met ander…

Het eerste dozijn In het samenzijn.…

ik zoek de liefde, zij is ze leeft in mijn adem, mijn zucht, in een opgedroogde traan je raakt me aan, zo nu en dan in het wezen van mijn bestaan zij kent geen woorden noch gebaren met de hand ik droom in de echo van de nabije oorden doch immer aan de buitenrand van een verbeelde werkelijkheid in het wezen van mijn bestaan het is zeker…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Ik streel je wang; het is een vreemd moment Op slag vergeten wat je me hebt ontnomen Een vader, van wie ik afscheid heb genomen Een vader, die ik nauwelijks heb gekend. Wat had ik hier nu graag bedroefd gestaan Ik voel verdriet, om het gemis daaraan...…

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het is alweer een hele poos geleden Maar de mooie herinneringen blijven Het heimwee is niet te omschrijven Vaak wordt gedacht aan het verleden Maar helaas, vader is er niet meer En het grote gemis blijft zo voelbaar Hij stond altijd voor z’n gezin klaar Het zal nooit weer zo zijn als weleer.…

Die raap ik op, en kijk hem even aan: mijn vader lacht, knikt vriendelijk. Dan, weer alleen, laat ik me gaan: hoe hevig die gelijkenis! Venijnig scherp brandt het gemis. (dit gedichtje is eerder gepubliceerd in Maatstaf nr 5, 1995)…

Waarom moest je nou weg, ik had je nodig, niet alleen daarom, niemand wilde je laten gaan. Ik houd van je, eigenlijk moet ik 'u' zeggen, ik weet dat je al lang weg bent, maar ik mis je zo erg. Zo erg dat mijn hart er pijn van doet, je verliet me toen de tijd nog niet rijp was, daar kun je eigenlijk niets aan doen, maar toch kon ik niet…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

Ik raak er maar niet aan gewend dat jij er op je verjaardag niet bent Hoewel ik je elke dag nog mis is dit zo’n dag dat de leegte versterkt is Je zit in mijn hoofd, in mijn hart voor altijd maar ik mis zo je stem, je aanwezigheid Gezellig bijpraten aan de telefoon over van alles, het lijkt zo gewoon samen op stap, samen uit eten ons laatste…

Jarig zonder feest Je moet er maar mee leven Dat is een vast gegeven Als je er eenmaal bent geweest Van harte pa Van harte 75 jaar alweer vandaag En ook al ben je dood Door velen soms vergeten Ik laat je hierbij weten Dat ik er echt naar streef Zolang als dat ik leef Hondstrouw voor jou te schrijven Zodat jij hier kan blijven In elk gemaakt…

het gemis De stilte die zichtbaar is…

werd vele malen vastgelegd ik leerde heel veel in gesprekken begreep heel goed wat werd gezegd een wijze man, mijn vader met meestertrekken ik was de spons en hij het water dat begreep ik pas veel later hij, de spil en liefdeschenker, kwam mij nader hij, hij, hij is en was mijn lieve VADER…

Vaders niet zonder moeders. Jong kan niet zonder oud. Succes niet zonder falen. Alleen liefde kan voortbestaan, zonder tegenstelling. Als bewustzijn. Zonder haat. Alleen samen kan al wat leeft, oneindig zinvol worden. Vriendschap is samenzijn. Ik kan en wil niet leven, zonder jou. Wie zijn wij mensen eigenlijk?…

( Dit schreef ik voor een dochter, die haar lieve vader zo erg mist) Lieve vader Lieve vader van mij, vijf maanden geleden bent u overleden na een kort ziekbed. Het gemis doet mij veel verdriet. Elke dag mis ik je, ook al kwam ik niet zo vaak bij je. Het is heel onwerkelijk, dat je niet meer in ons midden bent.…

Er zijn van die speciale momenten vaak zo aan het eind van het jaar juist dan voel je zo het gemis van het samenzijn bij elkaar Nooit meer die woorden kunnen zeggen mijn schat ik hou zoveel van jou maar de tijd is voorbij gegaan leef je verder zonder man of vrouw Toch mag je van nieuw geluk genieten hopelijk komt het eens op je pad de…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…