Alle inzendingen over valscherm

Een parachutist nabij Moskou Wiens valscherm onlangs maar niet los wou Dacht tijdens zijn val: Dat geeft straks een knal Bij 't landen ben ik vast de klos nou…

Hij viel - z'n valscherm ging niet open - in een der zachtste modderhopen en dacht, dat God hem spaarde. Doch zwaar vergiftigd bleek het slijk. De man - hij lag al gauw voor lijk - viel niet in goede aarde.…

. ---------------------------------------- uit: 'Valscherm voor Erasmus', 2000.…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

eenzaam springt het duizelend, suizelend van jouw handpalm in het diepe onbekende langzaam vliegt het zwevend, belevend zonder valscherm de afgrond tegemoet plots valt het rinkelend, klinkelend in stukken op de grond jij draait je om en loopt gewoon voorbij de stukjes van de puzzel het ontbrekende deel van mij…

paraplu is ingeklapt je valt ten prooi aan de serpenten in een taal die jij niet snapt je woont beschermd op indicatie in een huis vol ex-patiënten met zware medicatie Je schaakt op pure logica naar een eeuwig pat je slikt neuroleptica en de ogen staren mat bij elk afscheid ga ik dood maar ik houd me stoer onder mijn valscherm…

Per valscherm moet ze springen. Ze is bijzonder bang en vals klinkt haar gezang. Steeds lager gaat ze zingen. De val doet haar ontstemmen. Ze landt een poosje later op diep en ijskoud water. 't Is pech: ze kan niet zwammen. Zo eindigt Ans d'r lied. - Maar klagen doet ze niet.…

In de avond als de dag mijn valscherm heeft doorbroken en lijnen staan gespannen op de kaken van mijn zegel, boogt mijn woordenschat langs het kruisen van dag naar schemer Hoe trouw mijn moed me ook terzijde staat, laat ik ver mijn nagelriemen zinken in de palm van het vijfzijdig blad dat als een perfectionist aan me hangt, het leest mijn stil…

zakt ik genees hier hoog van overmoed schotels op een vliegdekschip volgen hun schichtig doelwit ik ben de stip op een scherm het snelvuurkanon op scherp er valt hier weinig te ontwijken nergens een zachte berm één toets en de vleugel knakt ik verkramp in mijn stoel lucht perst me recht omhoog de glazen koepel klapt open het valscherm…