34755 resultaten.
haiku
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 490 avondval wimpert.
oogharen sluiten het licht.
ook ‘s nachts groeit de boom.…
16 en 19
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.099 We waren 16 en 19 in
de Gabriël Metsustraat,
Schilderswijk, Den Haag,
heilig oord.
Ouders staken
achterdochtig
uit voelsprieten
van zuivere liefde,
maar in die jaren
voelden wij alleen,
en vrijden rijkelijk.
We rookten, wierookten
in dat dubbel bovenhuis,
draaiden oudjes een loer,
want wij waren ware
liefde, konden zingen:
We…
Terwijl
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.415 Terwijl het levenswerk in een ijl
tempo voortjaagt langs gesprekken van de dag
spelen op straat de kinderen een glimlach
elkaar toe tot later en nog later heel erg
moe de moeder binnenwijst.
Met de verdieping onder zich vandaan
geruimd spelen zij binnen verder uur
hun schaduw is een vogel op de muur
hun leven wordt een langzaam stil gaan staan…
Digitaal protest
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.446 W8ff: euh veel dus
W817 en leuk
whahaha hahahah
wij liggen in een deuk
een scheur misschien.
Herken waar het tekort
aan taal geworden is
en wij aanvaren op
een in- en outbox,
scheep en schipbreuk
van de woorden.
Laten wij weigeren
onwelsprekend te willen zijn,
en onwelschreven.
Laten we taal opeisen.…
Het land van Maas en Waal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 785 Herinner je:
net in het nekje van de weg
wat huizen verderop het
werken van het strak rode
gemaal gebouwd ten tijde
van ooit de depressie,
een uitzicht over magere
slootjes, griendgronden
en ander landelijk spul, te armelijk
voor een vrolijke vakantie.
Toch gingen wij steevast ieder
jaar: mijn vader telkens
meer gesloopt tot aan zijn dood…
Waarom verwijt ge mij
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.293 Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten
die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan,
De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate,
weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan.
Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden.
De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.
Ik ga geen wegen dan, misschien, de weg…
lengte
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.440 Ik ben een boomlang
bloedmooi meisje
dat liefheeft
Mijn vriend
zo klein als klein
kan zijn
Hij is onzegbaar mijn
Ik kus hem neigend,
in mijn buiging
hartstocht, geilheid, liefde
misschien bestaat
onmeetbaarheid…
Soldaat
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.092 Een zerk is een lief
mensenschrijn.
De tijd graveert daarin
soldaten, bot voor bot,
alsof ze er nog zijn.
Men pleistert in het steen
verleden plat:
gewit gemis,
known unto God.…
Ik zal u niet beminnen
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.934 Ik zal u niet beminnen,
Gij, die in vreê gewaad
Voorbij mijn torve zinnen
Langs-heen mijn leven gaat.
Ik zie uw rústige ogen,
En 'k weet hoe goéd ge zijt:
úw tederheid, gebogen
Over mijn eenzaamheid.
En 'k heb u niets verborgen
Van blijheid, drift en leed,
En hoe uw plegend zorgen
Me in stilte wenen deed.
Maar - 'k zal u niet beminnen…
Zilverreiger.
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 249 Je was toch de Koningin
van mijn veerkracht?
En nu
mijn mooie witte vogel
drijf je
aan de oever van het leven
plat op je rug
waar die verdomde
kankerkraai je pikt
op zoek naar zijn Duivelsei.
Straks zal je
na mijn afscheid
voor altijd blijven
zweven
in deeltjes uitgestrooid
waar alle meeuwen
je naam
nog kennen.
Kippenvel met…
De dameskapper II
gedicht
3.0 met 27 stemmen 23.133 De watergolfslag van ambities
liet hem niet onberoerd
In de weekenden reisde hij
met modellen door het land
Nog geen veertig kilo woog hij,
altijd met vrouwen bezig
Verzilverd, gediplomeerd, gefotografeerd
keerde hij terug en liet dit andere
gewicht inlijsten
Uit al deze lijsten, verkreukeld & vernietigd,
herken ik nog altijd mijn…
Sprong
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 487 Spring bij nacht en ontij
in zee, pleeg zelfmoord.
Koester zout als talkpoeder.
Verzachten kan nooit
pijn zijn ook als de ziel
een huid is ook als de ziel
van huis is en in zee springt
Koester bij nacht en ontij
de zachte sprong.…
Gustav Mahler, symfonie nr.1
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 443 Hij aan zijn schrijftafel dacht:
laat ik nu nog even dan dit
in stilte laat ik dan en dan
laat ik dan glinsterend beginnen:
Ging heut’ morgen übers feld
Ja, zo moet het zijn.
Maar hij moest droevig verdergaan:
het zwakke hart, dat nog niet wist,
wel opmerkte de tuingeluiden in mineur:
Bruder Martin, schläfst du noch?
Hörst du nicht die Glocke…
Kortaf
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.467 Jij zei: daar liggen ze,
ik was ze niet.
Er werd getandenpoetst
in haatpositie van ellebogen
die weerhaakten.
Ik zei: koffie
Jij zei: is klaar dankjewel
En zo ging de dag voorbij
in de grootste
eenvoud van woorden.…
Huygens' uurwerk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 427 Waar je de tijd bent kwijtgeraakt
Vind je hem weer:
in de berm van de weg waar
je langstrekt, alleen,
met zijn tweeën
in groepen, waar je
je uitstrekt en uitrust…
Hé kijk nou, dat was ik kwijt,
weet je nog wel en nou hier
in deze oude tuin, bij
dit oude huis, waar
de uitvinder van die zus-en-zoklok
werd geboren, uitgerekend hier
vind…
Repetitie (een variant)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 2.463 Zij blikt naar buiten en
een lok zwaar water valt haar
voor de ogen.
Dan zet zij zuchten op papier
omdat zij niet mag spreken.
Dan wordt de kalme
golfslag rond haar hoofd
onderbroken door haar hand,
die kleine, slanke breker,
en blikt zij óp tenslotte,
de kleine zeemeermin,
en legt haar pen treurend
terzijde.…
Repetitie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 3.130 Soms kijkt de meermin op
vanonder vallend waterhaar,
schrijvend aan haar tafel,
het eiland in de archipel
Ze slaat haar ogen op naar mij
en kijkt mij af omdat
ik antwoord weet maar
ik heb geen stem.
En toch word ik voor haar
een sterfelijk woord.
Tenslotte zie ik dat zij is:
een vrouw die terugvalt
in haar eigen element
zee, zilt…
Laat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 420 ik heb gedag gezegd nog god
god ik wist niet eens tegen
wie of wat ik dat zei en zei gedag
ik zei gedag en er was stilte
niemand antwoordde, zei hoi
prima zo joh ga zo door
en er was een heel verlegen
wereld.
Daarna werd er niets meer.
Ik was geworden tot
een meisje eenzaamheid.
Daar is de trein,
mijn hoofd loopt om.…
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.556 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt;
o reiken van 't gebed dat slechts…
Brief
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.810 Ik schrijf u met een treurend hart:
mijn maag, thans in een strik verward,
die al de slimmigheid der art-
senijkunst en aptekers tart,
is krank, en gans en al bezeerd.
Het stuiversbroodje, onverteerd,
roept luid: 't is alles hier verkeerd!
Terwijl 't kadet, het stuiverskind,
zich even onverteerbaar vindt.
De haas, de vlugge runderhaas,
zegt…
Van alle reis terug nog voor de reis begonnen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.218 Van alle reis terug nog voor de reis begonnen...
Wat, dat gij niet en wist, heeft de onrust u geleerd?
- Alle einders zijn ontgonnen
en elke tocht gemeerd.
Welke begeerte die, verzaad, niet heeft bedrogen,
en welke oprechte liefde ooit zonder waan beleên?
- o Dorre brand der ogen
na nodeloos geween!...
Geen bronnen meer, en geen stromen,…
Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten
poëzie
4.0 met 16 stemmen 4.815 Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten,
met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten:
Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt,
- zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt
aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten
en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten
het welkom-water, dat het stof der reize…
De grootmoeder (variant)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 3.148 Haar hoofd, van ouderdom te vol
om er weer kind te kunnen zijn,
verviel tot labyrint.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Haar ogen, eindelijk in staar gebleven,
zochten nog lang naar een gestorven vader
achter een ontbrekend raam.
Toen werd zij interlinie
tussen…
God
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.807 Ik zeg niet: "Ik"; ik zeg aldoor maar: "Gij".
Waarom en wilt ge u niet in mij begrijpen ?
Ik, druif die in de zonne hangt te rijpen.
De zonne blind, waarin ik dij.
Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten.
En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit.
o God, ge zijt in mijn verleden geweest
gelijk een vrouw op oud en gouden feest
Wees…
De wol en het lam, een fabel (La Fontaine nagevolgd)
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.566 Zeg eens, krullebol, sprak een wolf tot een lam bij een beek:
Waarom sta je daar zo te drinken alsof geen mens er naar keek?
't Wordt hoog tijd, dat ik eens kennis met je maak en wat nader spreek,
En dat zal heel wat anders zijn, dan met rammetjes te vrijen.
Wou jij nu hier het water bederven; dat zal ik niet lijen.
Maar, Mijnheer! sprak het…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.590 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Grootvader
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.067 Zijn lichaam verdwaald:
willekeurige ziekte,
toevallige dood.
Hem te voorschijn gehaald
uit een doos vol verleden
komt hij met moeite los
van de foto: passepartout
1906 hand in hand
wandelend met hem die mij
nog jaren verborgen moest
houden, arend mijn vader
Om nog beter het weten te weten,
close up zekerheid ga je vergroten
laat je…
De ruiter
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.502 Een Ruiter is een mens te paard,
Omtrent drie voet hoger dan een mens op aard,
En die zich somtijds vasthoudt aan de manen en somtijds aan de staart.…
Oude handen
gedicht
3.0 met 70 stemmen 19.050 Als ik oud ben wil ik oude handen
die, als op de reliëfkaart
van een basisschool
hun gebergte, hun rivieren
durven tonen. - Verre landen
waar ik in kan wonen.
Ervaren aderen,
vingers met verhalen.
Handen
die ergens waren;
op schouders, om een hart,
in andere handen.
Aan relings, zwaaiend,
aaiend langs de wanden
van een huis ver van hun…
vreemd gaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 578 Wij waren een voorbij
aan het herhalen.
Het was te mooi
om waar te zijn.
Blijft slechts herinering
aan waar je woonde:
achterkant, huizenrij.
Ik voel mijn tranen.…