Alle inzendingen over verbolgen

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

Als we vrij waren om te kiezen en ons hart te kunnen volgen We niet zo bang waren voor reacties verbaasd, afwijzend en verbolgen Dan zouden we nu samen zijn zonder beperkingen en ongegeneerd Maar we durven het niet aan wie weet als het tij ooit keert Dan zal ik van je houden en dan krijgen we onze zin Maar voor nu is het helaas nog tegen…

Hoe verbolgen was Nederland, althans een deel toen men vernam dat men een nier wég zou geven zelfs onze regering was het er niet mee eens hoeveel mensen er aan de tv zaten, kunnen we slechts raden de uitkomst van het géven van een nier was dat die niet uitgedeeld werd.…

Verbolgen stapte ik uit mijn weerbaarheid, zette ongenadig strepen door een asgrauw verleden liet het verdwijnen in vergetelheid werd broos en breekbaar als porselein ...en brak!…

De fax brengt hen niet in de wolken maar maakt de rechters zwaar verbolgen. 't Ontneemt veel werk aan hun schrijvende klerk en wie gaat nu de opleiding volgen ?…

‘Voor ons heeft deze uitslag geen gevolgen’, Zegt Kaag, maar Hoekstra twijfelt aan de koers, En Van der Plas zegt wederom iets boers, De oppositie is vooral verbolgen. Het is mij duidelijk wat er nu leeft: Dat men de buh-buh-bibberaties heeft.…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Al ben je ook verbolgen, en geef je felle pijn. Jij wordt voorgoed verzwolgen en het leven zal voor eeuwig zijn.…

De diender zucht, door al het leed, verbolgen: "De politiek? Ook díe kan ik niet volgen."…

Hij voelde zich opzij geschoven was verbolgen over 't feit dat er zoveel lag verborgen onder de mat en het tapijt. Hij voelde zich opzij geschoven en dat klopte wonderwel dat ie niet ónder 't tapijt werd geschoven snapte ie nog niet zo snel!…

Een meisje riep verbolgen naar haar vrijer: ‘Zeg sorry of fuck off, coronalijer!’…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

Schimmen Ontheemd ben je, vervreemd raak je, geïrriteerd word je, verbolgen doe je, en dat allemaal omdat je niet meer begrijpt, waar men het over heeft. Af en toe praat je over schimmen in je hoofd, je wordt er angstig van, we schoppen ze samen weg en lachen erom. Als ik bij je weg rijd huil ik, machteloos doelloos.…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

als jongeling raak je soms verbolgen Je wilt eruit vooruit en achteruit het toetsen van je eigen drijfvermogen Ik wou dat ze nu eens opvlogen maar herfst is nog ver.…

Een silhouet tekent zich af in vroeg ochtendlicht het verbolgen lichaam spreekt naakte waarheid waar geen enkel woord nog in ontbreekt hier raapt zij hoop tussen gevallen sterren stapelt dromen tussen wit papier en alleen haar hart dat wankelt van gedachten dwaalt nog in de waanzin van bestaan…

'de nieuwe trend' Klinkt er niet -verbolgen-: 'Het uur.... van bewustzijn bij ons-aardbewoners heeft geslagen' Laten we het niet wagen het spoor, uitgezet, op aarde niet te volgen Van een rijdende trein te springen van een stilstaande.... is al een waagstuk.…

je waterhoent in vliegend vaart en galoppeert over de golven bent verbolgen om de aanval op je altijd weer zo zeer beminde maagd je takt haar nest duikt dieper dan de meesten geeft haar het leven op zijn best ook jij wilt ouder worden als de schalen breken weet jij in jouw domein alles weer op orde…

Ik zal mijn weg gaan mijn weg vervolgen de bocht in gaan Misschien uit de bocht vliegen niet jokken, liegen Ik zal mijn pad gaan boos soms zelfs wel verbolgen Want het pad blijkt niet altijd geeffend .......vrij baan Zon noch maan zullen 'n onbegaanbaar pad ...immer verlichten.…

Tijd zegt dat ik moet scheiden Moet scheiden van mijn kwalijke zelf Puur vanwege het feit dat Geheel onopzettelijk Mijn andere ik is verzwolgen 't Tegenovergestelde Is ontegenzeggelijk ook waar Zegt originele ik Zonder enige twijfel Over de feiten zeer verbolgen;... ....want mijn originele Onweerlegbaar mijn betere zelf Moet zeker 't…

Kon ik vliegen zou ik je volgen, maar mijn instinct dwingt mij te blijven, misschien een beetje verbolgen. Ik ben een mens en jij, jij bent mijn wens.…

Verlijdt U niet tot het duister waanzinnigheid en gefluister Waar televisies tot U spreken reclames boodschappen leken Waanzinnigen en demonen schreeuwen, manen en tot u honen Waar Satans rijk regeert U consumeert, verteert, en reguleert Denk goed na over de gevolgen de macht, de kennis is verbolgen De prijs die U betalen zal is hoog…

iets warms en zacht om me tegen vroeger te beschermen De schemer die zich meester maakt over lage landen en gekerfde geest roept angst op en versterkt de vrees voor wat me tot nu toe heeft gemaakt Dus schuil ik schuchter tot de morgen en zoek naar jou die ik nog niet ken terwijl ik verdwaalde in wie ik nu ben wonden likkend en op oudzeer verbolgen…

Een Nieuwe Preutsheid waart door Nederland. Géén crop tops, korte broeken, minirokken, die meisjeskleding zou Het Kwaad ontlokken. Wordt elke mug hier straks een olifant? Wie hier zó prude is, valt uit de boot en moet voor straf maar met de billen bloot!…

Wind regen en het is kil in huis De deur blijft gesloten ik ben thuis Wachtend op dat bekende op de trap Dat belletje die herkenbare voetstap Doch het blijft stil en mijn eenzaamheid duurt Toen weigerde ik dom trots en was verbolgen Die paar simpele woorden sorry ik heb spijt Niet beseffend de verschrikkelijke gevolgen En als ik mij spiegel…

vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen en wilgen verbolgen…

kromgebogen wilgen tussen eindeloos verbolgen riet het water deint tot kringen waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud vol koudgebleven rillingen daar verglijdt de tijd tot ooit want niets heeft nooit bestaan we gaan, we groeien en de bloei van toen blijft glanzen langs haar eigen baan de nimmerzat van weten -meet zich met de…

ik legde de stenen in koesterend vertrouwen we groeiden in van elkaar houden ouders bepaalden mijn mozaïek toch zijn hun kleuren nooit echt de mijne geworden in confronteren ging ik al snel de andere nuances proberen zwoegde in voegen om toch hun patronen te volgen was recalcitrant en verbolgen koos ik uiteindelijk mijn kant ontdek…

ik beloof geen galjoenen geen vloot met duizend zoenen maar laveer op je zee en in tegenwind neem ik je mee in blauwgroene golven zie ik de koers die je schuimkoppen volgen maar mijn kiel is verbolgen snijdt door het water met het diepste gevoel strandt een horizon later in de chaos die ik voorvoel niet met geweld je bent niet geveld…

laatste stap brak af bewegingloos ervaarde ik haar zwijgend praten een mokerslag die mijn gevoelens niet ontzag die mij verwondde tot in de diepste gronden maar ik loop door nee struikel over al die sprakeloze monden vol aangeprate zonden door schuld gestild dit leven niet gewild zeg me wat er is waarom ben je nog steeds verbolgen…