Alle inzendingen over verheft de ziel

Diepzeeblauw zo helder van kleur gemoed niet donker op papier lentelichtgroen verheft mijn ziel tilt schilderij op naar de zon ijle tinten verlangen licht intens en warm doorheen wat komt. ik weet wat mooi wordt in begin en verder zoek ik met penseel antennes leiden naar goudgeel.…

is de macht van de muziek Kalmerend werkt ze op 't gemoed Verheft de ziel, spoort krijgers aan Tot strijd, schenkt arbeidsvreugd En troost bij tegenslag en geeft Wanhopigen weer moed en kracht.…

Als poezie de ziel niet verheft dan zijn de woorden zinloos…

Van alles is hier – de ziel van een stokoude heer die zich vliegensvlug tot god verheft, iedere morgen als de zon onmogelijk feller schijnt voelen we er niets van dat het landschap verandert in brakke grond niet geschikt voor fokkerij.…

zij - de vrouw hoort roepstem van leegte die in haar buik ontspringt en gaten slaat in haar ziel tot zij zich buigt naar de aarde die haar verleidt naar goden in bomen en naar goden die rivieren bevolken dan groeit zij bezwangerd uit haar schaduw als Godin verheft zij zich naar de lichtende zon die zij omarmt en omvat zij is…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Een die zich verheft weinig tot niets. En die schreeuwt wordt niet gehoord...…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

Wat jou als kind Werd aangedaan was Onomkeerbaar, lichaam En geest beschadigd voor altijd - Je hebt er niet aan meegewerkt Maar moest het ondergaan Op straffe van nog veel Ergere dingen - Volwassen ben je nu, Door je pijnlijke vijanden Niet meer belaagd, Niet meer dagelijks vernederd, En ben jij het die belast Met het verleden…

Goed en degelijk, Dat behoort het nieuws Te zijn in een doorsnee krant - Roggebrood in plaats van Luxe pistoletjes, dat wil dit land: De tierlantijnen laten we wel over Aan tijdschriften en weekbladen, Waarin je maar naar het Gewone nieuws moet raden…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…

Weet ze wel hoe zwaar hij weegt De fakkel die hij draagt, hoe die Hem tegelijk verheft, zwaarte Lichtvoetig maakt?…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Koning Albert II huppelt dartel mee en verheft hen straks in de adelstand.…

Het is dat de wind haar gezangen zingt Dat de zon het psalm van haar ziel in hem geschreven heeft Dat de bomen haar heupen in de wind laten wiegen Dat het groene gras glimlacht naar haar borsten Dat het lieveheersbeestje haar sproeten tot realiteit verheft Dat het mos haar blonde pracht doet herleven in zacht fluweel Dat het water haar gezicht…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

Ik dacht dat het een basketballer was, Zo een die dunken tot een kunst verheft. Maar Duncan Laurence is wat mij betreft Wel even van een compleet ander slag. Hij zong zijn liedje zonder valse noot, Maar Duncan had mij danig bij de poot.…

Ik geloof dat ze je Tulipifera noemen Je verheft je trots aan het eind van de straat Eens droeg ik je bloem op mijn vest In een lang-vergeten jaar Van onschuld, ongeschondenheid, gaafheid Tulipifera, je staat weer in bloei…

Loslaten zonder protest en verzet accepteren wat er gebeurt Door acceptatie maak je Jezelf benaderbaar Je geeft de ander toestemming om met jou samen te zijn zoals je met jezelf bent Acceptatie stelt anderen op hun gemak en maakt de weg vrij voor liefde…

Liefdevolle aandacht een vrije Uitwisseling tussen jou ziel en die van anderen Ontvang even onbezorgd als je geeft Er zijn geen verplichtingen Liefdevolle aandacht is een natuurlijke zijnstoestand…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

Journalist ben je in Hart en nieren, Je hebt er voor gekozen In woord en beeld verslag Te doen van wat er om Je heen gebeurt - Daarbij laat jij je niet Leiden door de mens die Je ten diepste bent, Maar wordt de kwaliteit Van je werk vooral bepaald Door de manier hoe je Naar de dingen kijkt…

Hoe moeilijk is het Om de ultieme waarheid Te achterhalen, als ik het Met mijn eigen waarheid al Zo moeilijk vinden kan - Waar anderen de horizontale En de verticale lijn volgen En op het snijpunt van beide Hun verhaal baseren, hou ik ervan Om de zaak nog net even Een kwartslag te draaien, Voor het verkrijgen van Een iets andere…

Niet stil te zetten Hemellichaam dat woonplaats is Voor ontelbaar velen - Dat doordraait ook als Mijn wereld stil staat - Dat geen woonplaats mocht zijn voor Het jongetje dat we in liefde kregen En we slechts zes uren lang In onze armen mochten houden Zes uren die een eeuwigheid leken Waarin onze wereld stil stond…

Al worden er kettingen gelegd tralies gebouwd met sloten van goud Nooit kan de geest worden beperkt Altijd vindt én bereikt een ziel die ander door de kracht van het Zijn…

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

Zij breidt haar vleugels uit, door aanwas veler zielen, En sleept de wereld in, met overladen kielen. De welvaart stut haar Staat, zo lang d'aanzienlijkheid Des Raads gewetens dwang zijn boze wil ontzeit.…

van ervaren pijn, zonder dat ik breek Geluk ervaar je alleen wanneer je het beseft Je bent even sterk als teer Kennis biedt de mens de mogelijkheid dat hij zich verheft Overdenken van een passend verweer Vind ik het erg dat het liefde voor mezelf betreft Ik was het klevende verleden van me af, voorgoed deze keer…