Alle inzendingen over verruimen

Ik probeer mijn hand uit te strekken naar verruimende gedachten, maar kom niet verder als m'n ringvinger. Ik zit geblokkeerd in m'n eigen leefwereld, zonder mensen die daarvoor kunnen zorgen door hun zeggen, denken, doen. Mensen wijzen me hoe ik m'n leven moet leiden, leven mijn leven voor me.…

Zonovergoten, schaduwrijke natuurtuin Je weidsheid is blik verruimend Je kerken en zerken prediken nog Standvastig een eeuwenoud evangelie In de geur van je rozen schuilen retraites Barbaarse kruistochten, vrome pelgrimages En bedevaarttekens van lood of goud Je schenkt ons een Jakobsschelp, geeft een Bidsnoer van letters mee, een spiegelmedaille…

verdiend en meer nog dan de waarde van 't goud is de genegenheid die ik van je overhoud toen je kwam was er altijd iets te doen je bracht een kleine attentie of een bloem ik zette koffie, zorgde voor taart en koek en tussenin bespraken we ons lievelingsboek we hielden beiden van decoratie en van tuinen en door jou kon ik mijn kennis ook verruimen…

Ben in mijn eigen herinneringen binnengedrongen forceerde alle sloten en verbrak de spinraggen ineens kwam er duidelijkheid in mijn leven ik leefde eindelijk het leven, dat ik wilde leven deze transformatie gaf geestvernieuwing zeg maar rustig een enorme verruiming blikvelden werden geopend, die ik niet kende dit alles kwam door lang terug…

Dat verruimend inzuigt met fris vermogen; en verkleinend stikstof uitstoot die door de flora wordt omgebogen. Een leven in disharmonie met zijn omgeving, maakt het vaak traag zonder zingeving. Ademnood schuurt en piept de kinderborst zonder enig belang; verstikt astmatisch zijn trage pas door de ziekenhuisgang.…

Aandoenlijk aan een sneeuwlandschap is: het ongerepte, het verruimende, en in de grijsblauwe verte over de boog der Hodonkse akkers alleen maar de witte daken als reuzententen op de vlakte. Of nog: het grillige lint der Zwarte Nete met hangwallen van sneeuw en in het gestolde land de nu intense siddering van levend water.…

het lijkt verdomme wel of ik ben opgegroeid tussen witte jassen; altijd pogingen een wankel evenwicht te verruimen of bezig lege bladzijden te vullen met opgeraakte gedachten het moet geen obsessie worden geen ontworteling van maangewassen dan liever op pad met dode paarden die niets zeggen terwijl de levenden op ontknaping van gemis wachten…

Heerlijk om bij de klanken van Händel weg te dromen Gedachten te kunnen verruimen als de oceaan zo wijd Woorden druppelen als watermuziek op het papier Dit gedicht aan het menuett suite no.3 G - DUR toegewijd In een snel tempo fluit de klarinet in alla breve maat De violen laten zich veroveren door het "Rigaudon" Een volksdans uit de Provence…

Met het afscheid van het jagersschot en de voorliefde voor deze valuta werd de verruiming van haar gang in de natuur ingezet.…

verguizen Het kwade verbannen Wat fout is is niet Wat goed is wat je ziet Want de buitenwereld bemint Alleen het lieve brave kind Zij aan zij Met wie je kiest voor het leven Alles geven Verruil je ik voor wij Samen een mening Samen een pad Waar hij is ben jij Waar jij bent allebei Want het levenspad begaan Kan je samen beter aan Blij verruim…

Ik lees veel vaker en veel meer dan ik schrijf of dicht Het een gaat zonder 't ander niet het sluit elkaar nooit uit Zolang de stof van een verhaal een boek of een gedicht Imaginair is met allerhande geestvullend, -verruimende verhandelingen diepzinnig metafysische beschouwingen betoverende voorstellingen van…

Vroeger zocht ik naar verruiming van mijn geest, maar de laatste jaren raak ik meer en meer verdicht. De zoete nectar blijkt alsmaar dichter bij huis en de dingen dringen mij op aangename wijze terug naar de simpele staat waar ik als kind in verkeerde, een autoped was een autoped, liedjes waren liedjes.…

Azend op meer grond en een verruiming van hun territorium. Ze gaan hun gang maar. Het ploeterwerk is de schrale oogst niet waard. Bij Albert Heijn shoppen is stukken goedkoper.…

Je raakt los van je lichaam en de godenwereld neemt bezit van jouw verruiming, terwijl de engelen in jou op en neer fladderen. Ik bezocht ooit de plekken waar Jezus zijn grote wonderen deed en ik erken zijn grootsheid absoluut.…

Het rappend dichtersvolkje heeft gesproken Het volkje raffelt maar wat af en aan Ziet korte kolder voor een dichtwerk aan Ik ben uit voorzorg vast ondergedoken En neem een dwarsdoorsnede uit mijn volk De vrienden die mij dagelijks omringen, Mijn geest verruimen en altoos doen zingen Al dragen sommigen een mes of dolk Heeft het nog zin…

Dichters moeten niet te veel bij elkaar over de vloer komen, ze moeten eerder voor hun inspiratie hun blikveld verruimen (speciaal in de richting van het schone geslacht). En bovendien wordt zo weer een teleurstelling voorkomen. Het beeld dat men van een dichter heeft strookt vaak niet met de werkelijkheid.…