Alle inzendingen over vinden

Als een spons zuigt hij de tijd op maar de afstand wordt niet kleiner Als droog zand filtert hij gedachten maar de juiste zin is niet te vinden Als de nacht de dag opeet blijft hij hongerig achter woordenloos op zoek naar minder zinloos De droomwandelaar met één been vast in een droom het andere nog in het leven…

Ze gaat verhuizen zegt ze Ze gaat buiten wonen Ik vind het een gek idee Ze loopt er al op vooruit met haar rode konen Ze wil een tuin met kruiden Ze heeft horen verluiden dat de lucht er zoveel schoner is Ze zegt dat het zal lonen Er is m.i.natuurlijk niets mis met verhuizen maar haar verdriet verhuist mee.…

soms is het beter de dag te laten slapen zeker als dromen geen tijd vinden om uit te komen als de slaap in je ogen niet te wissen is -behalve door jezelf maar jij bent te moe- laat dan maar even roze wat buiten rood zou verkleuren door krijtende regendruppels die het dromen verleerd zijn…

Er is meer dan dit leven alleen en er zijn dromen om ze te herinneren droom met mij terug lief en voel hoe het was ervaar de gedachte beleef hoe wij minden elke nacht elkander streelden teder zacht de weg is moeilijk te vinden maar niets is voorbij zoek de sporen naar herkenning in huidig tij…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Maar juist die aandacht vind ik heel verkeerd en dus schrijf ik geen versje over Geert.…

zacht is de interactie tussen huid en de zon het lichte rood van een klein touche tekent op bloot accentueert lieflijke details in een omlijsting van de scheppershand waar een scala gelegenheidsbruin te vinden is uit onderhuids binnen hangt de keuze aan de tijd waarin het kleurenschema zal worden bereikt…

Vriendschap is vrede vinden in de onvrede van ontgoocheling, van niet-verstaan, niet krijgen.…

Ach mijn lieve lief als je soms iets vergeet dan is dat nog zo erg niet zolang je mijn naam nog weet Als je iets kwijt bent help ik het je vinden want de liefde zal blijven en ons eeuwig verbinden Vergeten verloren of kwijt we zijn nog altijd samen anderen merken het nog niet vergeten,maar nooit onze namen.…

Geen standpunt, geen partij, gebakken lucht zo sprak haar waakhond Kay-Kay van der Linde dat vrouwtje Rita dat niet leuk zou vinden was 't volgende bedrijf in deze klucht ontkennen had geen zin, de zaal zat vol getuigen dat rijmpje had gelijk; de TON die viel aan duigen…

Geen van hen heb ik mogen vinden en plotseling wakker geworden keek ik snel naar buiten naar de linden: mijn geliefden waren zacht opgenomen tussen de zielenhorden.…

Kan je nu nergens meer vinden.…

Misschien heb je wel gelijk en is mijn huis wel klein Maar het is mij groot genoeg En misschien is mijn huis inderdaad niet zo heel erg mooi Maar ik vind het mooi genoeg En misschien is er nog wel meer wat je allemaal niet zint aan mijn huis Maar wees gerust mijn vriend: IK voel mij er prima thuis…

Het kussen bezet, gooit dons lachend vanaf één hoog zijn oog ziet alles door een kier keert inzicht naar buiten zes treden vinden geen thuis spijlen breken de laatste cirkel zelfs de sleutel past niet meer ooit had hij goud in zijn handen…

Waar vind ik mijn rust, mijn sereniteit, Waar is het gebleven, sinds wanneer ben ik het kwijt?…

al zoveel eerder dreef je weg op de rug van warme winden waar vind ik je terug in dat bodemloze land zonder het lichaam dat ik ken je glimlach in je ziel verborgen verloopt tijd daar in eendere uren zal ik je weten je voelen van ver of zal ik blijven dwalen eeuwig lang…

Gevangen in weemoed wacht ik met mijn ogen op ons afscheid van woorden die stiltes maken en je fluisteren wat je wilt vinden in nieuwe gebaren en momenten. Waar je geen spiegels hoeft te vragen. En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen en ook de stiltes die je geeft wil bewaren en begrijpen.…

Ik ben er niet Je ziet me wel Maar ik ben het niet Je voelt me wel Maar ik ben het niet Wie ik ben, is voor jou niet van belang Het lichaam dat ik jou geef is reeds verlaten De geest van velen waart in mij Kom erbij, als je dat wilt Eenmaal binnen laat ik je nooit meer gaan Eens zal ik je krijgen, eens zul je mij vinden Eens zal…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

droevig schuilende dromen vervlogen met de wind in het hunkerende zand gebrand op verse sporen wacht het pad de leegte lang ogen die hier ruimte zien zijn dichterbij de marathon en vinden stil hun glans mijn voeten voelen warm tijd om vlam te vatten…

Zal ik haar zeggen wat ik echt van haar vind? hopend op iets wederzijds, dat ze mij ook bemint. of zal ik zwijgen want wat heeft het voor zin, om nooit meer van haar te houden gewoon als vriendin.…

het zomert tussen sloot en wallekant waar het schrijvertje zijn pagina’s op blanco water vangt wind vervloeit de inkt tot woorden die naast zonlicht schaduw vinden in mooie bodemzinnen voor eeuwig opgeslagen in silicium overhuifd door groen van waterplant begraven in het zand…

Sinds Mekka schud jij dus geen vrouwenhand Ontbinding volgt nu van jouw dienstverband Ons noodfonds biedt een mooi sociaal traject Wij vinden het signaal nochtans verkeerd Dat je wel de gouden handdruk accepteert…

Het is moeilijk om een evenwicht te vinden in mijn organiserend denken. Ik moet alle draadjes altijd netjes verbinden. Nooit kan ik een stukje loslaten. Want dan ben ik alles kwijt. Telkens weer opnieuw beginnen op zoek naar zekerheid. Rechtlijnig en creatief denken op zoek naar mijn doel. Het omzeilen van mijn emoties.…

ingebroken uitgebroken aan jouw spullen gezeten rotzooi op de grond foto's van overleden dierbaren zijn stille getuigen van wie hier ongevraagd binnen is geweest golf van onveiligheid giert door jouw lijf dat extra alert is ondanks de vermoeidheid tevergeefs probeer je de slaap te vinden…

"Het leed is geleden de horizon schijnt" We zijn allemaal weer opgestaan 1ste Paasdag zondag 8 april 2012 in de vreugde van de opstanding van de Heer m/v maar of we Hem vinden blijft de vraag: Eieren verstoppen we ook graag onvindbaar!…

je huilde niet maar de tragiek keek mee uit ogen die hoopten op wat mededogen warme handen zochten en een schouder om steun te vinden voor onbegrijpelijke dingen de muziek zong paars terwijl wij langs zijn leven gingen lag hij in onafscheidelijk wit dood opgebaard…

Na een laatste zucht lag hij rustig het hoofd in zijn schoot Gerrit Komrij, bij dood en leven vind ik je GROOT.…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

vind je het die foto als een draaikolk onder de evenaar richting de andere kant daar zijn wij ooit geweest een riviermonding die uitvloeit in de zee de zee eindeloos zoals dit hart jong maar oud tegelijkertijd alles gaat voorbij hout tafel genoten besloten de duivel speelt en ik blijf nog even…