Alle inzendingen over vreten

Als twijfel gaten vreet in de opgelaten luchtballon van het toekomstperspectief is de nacht alleen en lang met een vol hoofd in een koud lijf Verandering is altijd te ver weg vaak bij de ander meestal te bang ’t Gaat om de stap, de eerste stap om toekomst bereikbaar te maken dan is de koers pas weer vooruit het doel dichterbij dan eerder…

ijlheid schiet door gaten ozon zonlicht laag vertraagd de lange bergen kruiend ijs spanning kraakt als stilte decibellen vreet anonimiteit zijn naam vergeet in desolaat strekt tijd in eenzaamheid de rekbaarheid het onderkoelde traag beginnen van het leven dna dat zich weer splijt met dood ten spijt…

ik wist niet dat kakkerlakken indruk willen maken uit een benedenorde van de bidsprinkhanen gecamoufleerd met borstbeeldkop en een verstikkend stinkende rugklier ze vreten dikwijls ook elkander op je raadt het al: na het bidden…

Zijn wij liefdevol als we het verval rekken door elkaar te voeden weinig aan elkaar te vreten en elkaar vrij te laten mislukken en groeien van binnenuit, vanzelf?…

een flinterdun laagje vernis product van mijn verstand vormt een zwakke bescherming emoties vreten het aan onverwacht en onstuitbaar barsten ze uit in tranen in woorden in kleur in slapeloze uren…

Kannibaal eet vinger kaal daar komt hij voor de kannibaal een vinger dan de hele hand lijkt normaal in dit land zelfs armen vreet ze kaal regerings moraal…

Een hond moet altijd maar van alles likken En varkens zien er uit om op te vreten Een mug vermoord ik als zij heeft gebeten Gelukkig maar dat kippen alles pikken Wie geiten neukt is drie jaar van de straat En dan de doodstraf voor wie hem verraadt…

wanneer zij de tijd verhongert tot doodse dagen kan ik alleen maar smeken haar emoties uit te schreeuwen in plaats van ze op te vreten te purgeren zich vel over been ten Grave te laten dragen…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

oeverloos gemis vreet aan mij als een woekerende tumor die gulzig aan mijn leven zuigt tot ik op een nacht bij volle maan van het dak zal stappen en uitzinnig lachend te pletter zal zweven tot vergetelheid…

Het water kan wild en onberekenbaar zijn Het kent geen waterlijn geen eerbied voor de broze kust Het water van zee is als een wolf met 'n grote lust niet tot het breken van golven maar tot vraatzuchtig vreten.…

Zuipen als een tierelier want in drank, tja zit het plezier Vreten als een dijkwerker, want in eten zit troost. Dat je lever naar de filistijnen gaat, zal je een zorg wezen Dat je lijn er niet meer is, eveneens.…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

Ons Tommeke vreet treurig de bo(o)nen.…

het vreet mij uit de ongeborene ik draag haar tussen mijn schouders mijn ouders wilden een dochter doch ik werd hun zoon en mijn draagzusje de dokter zei zoiets van gespleten persoonlijkheid eigengereid geef ik mezelf een kusje…

We gaan voortaan wat meer insecten eten Wat meelwormsnacks en krekelruggetjes Of lekker zoet gezifte muggetjes De sprinkhaanburger is om op te vreten! De Jumbo weet wat goed is voor haar klantjes Al dacht ik daar wat meer aan olifantjes…

over een klap in je gezicht het leven heeft wat aangericht heeft je doen sidderen in je element de kanker die signalen in je lichaam uitzendt het vreet je op je lichaam wankelt de genezing moet komen als een hemeldaad zodat voor altijd vernietigd wordt het kankerkwaad…

Er drukt een groot taboe op mijn geweten: mijn tuinkabouter is om óp te vreten.…

Welnee...de soep wordt nooit zo heet gegeten Als opgediend...want het is niet te vreten!…

Gelukkig niemand die weet, wat er zo aan me vreet.…

Zuipen en vreten Binnenhof, geweten ? Lautrec had het niet beter kunnen schilderen Nederlandse polikliek aan 't verwilderen Wij betalen dat geschrans En krijgen zelf geen kans Zij draaien de muziekjes Ons resten slechts de kliekjes…

net zoals schrijven dichten over de rand ik besta dus geef ik mij over verhaal halen halszaken, kokhalzen ik ledig mijn keelzak en geef u te vreten tevreden zakt u in een maag gevuld en u vraagt niet wie dit heeft opgehoest…

wimpers zonder klontjes auto-emocion Karin cholesterol vlieg toch op ga fietsen vreet vette vis ik mis de hand, een kus, aai over de bol deze wereld gaat volkomen mis…

ze mokken in de bankjes krijgen hem niet weg arglistigheid ligt ervaren op zijn gladde tong boetekleed heeft gaten er wordt nog nagemord na zijn kleine knieval criminelen in de pels vreten aan zijn bloed gehavend komt hij weg…

Met Pasen mocht je dan het lekkers eten Maar toen mijn vastentrommel openging Was al het snoep na weken gijzeling Verkleefd, beschimmeld, muf en niet te vreten Dus werd tot mijn verdriet met slechts één zwieperd Die braaf gespaarde kluit zo weggekieperd.…

Wiens maag zou ik in dit verband niet weten, maar Duitsers vind ik echt om óp te vreten, hoewel ik een Berliner slecht verdraag. Zelf heb ik, dat beken ik onomwonden, vanochtend nog een Hamburger verslonden.…

De stilte vreet aan dit wit waar een onbeschreven verlangen tegen muren loopt. Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

Die nieuwe Burger van een half miljoen Was smakeloos en droog dus niet te vreten De ketch-up was men ook nog eens vergeten Eén hapje, verder was het niet te doen En na het kijken naar gekweekte koe Ging iedereen snel naar Mac Donalds toe.…

Eh ... neemt u mij niet kwalijk Heer Garnaal Ik doe het niet zonder uw medeweten U ziet er trouwens uit om op te vreten En dat ga ik nu doen, ja hélemaal Daarna moet ik er ijlings weer van tussen U snapt wel, beetje paren, beetje kussen.…

laat mij verlangen naar verlangen laat mij verdwalen, naar vlees en vreten zoeken dolen, zodat ik weer moet horen, zien, ruiken vooral laat mij binnen, met mijn modderpoten, zwarte nagels, ongevraagd en ongeschoren…