Alle inzendingen over vuur

zonder woorden vertelt jouw gezicht expressie in kleine mimische verschillen razend boos bang verdriet geluk lust laat je gaan je ogen schitteren nu vuur jouw mond vormt een zuurstofvolle levensvlam kus me.…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Kom maar op met je morgen kom maar met je hartstocht en je liefde en je vuur Maar bespaar me je avond bespaar me je beslagen ruiten je tot snot gekookte spruiten, je vagevuur Geef het me mijn verlangen geef het weer aan mij terug zal ik straks weer van je schransen met mijn handen op mijn rug.…

er is een engel aangekomen ook al wil ze het zelf niet geloven er is een engel bij me langs gekomen zal nog vaak van haar gaan dromen er is een engel langs gevlogen ik zag het met beide ogen o engel ik kan in je geloven ik wil dat wel beloven zo zeker zelfs dat het vuur nooit zal doven…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

dat het mensdom afstamt van de apen wordt door menig darwinist erkend de oorzaak van die afstand - nu bekend: het vuur ontstond, we koken onze rapen dat doen we nu zo'n 3, 4 miljoen jaar zo langzaamaan zijn alle rapen gaar…

dikke laag onschuld lijkt de waarheid toe te dekken zodat schijnheiligheid geen kans krijgt buigen velen onder druk 'n witte smet rust op alles wat voor handen is grijze wolken troebleren het vuur dat dralend dooft…

Sommige mensen lopen voor me door vuren Centjes, gaf ik hen nooit, wél wat mooie uren. Liefde is een erg zeldzaam woord Zeker weten, ze bestaat!…

Witte zachte blauwe Hemel op Aarde Blanke schoonheid maagdelijk beroerd betreden Glad gerimpeld in de Wind Striemen van de Helm Huid van Moeder Aarde Stort me op haar Ontvang mijn tranen Ontvang mijn vuur Ontvang mijn liefde…

Misschien heb ik het fout gedaan Was wat ik deed niet goed genoeg Had ik er vaker voor je moeten staan Meer inhoud moeten geven aan wat je vroeg Misschien ben ik niet diep gegaan Gaf ik mezelf te weinig bloot Ik reken dit mezelf aan Ons vuur is uit, de liefde dood…

Kinderstem Als vage gestalte in de vuurgloed van groen duister schemer het noodlot slaat hard toe door de donk're werkplaats zwart in zijn gloed waart de demonische godheid in het vuur van het lijden d'eenzame stem van het kind treft mij diep…

Ik draag mijn tranen tot aan de vloedlijn laat ze daar de vrije loop geef ze terug aan deze wereld sindsdien koester ik weer hoop Ik voel hoe water mijn voeten streelt mijn gedachten overspoelen doch rolt eindeloosheid af en aan het vuur is aangewakkerd, (dat is wat ze bedoelen)…

De wereld naast mij in vuur en vlammen van oorlogsgeweld. De wereld naast mij ik kan haar niet grijpen want onmacht is mijn lot. De wereld naast mij een zon die straalt zonder te schijnen. De wereld naast mij is ook mijn wereld waarin ik leef…

wat ligt verborgen in de tijd wanneer ik een vermoeden heb dat niet alles is gezegd en mijn zieledroom niet is volbracht ik zal het weten op zijn tijd voel ik hier en daar de tekens die me intuïtief zijn voorgezegd alles is nog vaag en in de maak toch ben ik nu al begeesterd met het nodig vuur voor avontuur ik vraag het mijn zielevrienden…

Mick Jagger heeft als zanger recht van spreken De Stones bestaan inmiddels vijftig jaar En zijn met hun muziek nog lang niet klaar Toch had docentschap hem ook wel geleken Bracht hij zo’n klas dan ook het heilig vuur ? Welnee, die maakte hem het leven zuur…

Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…

ik probeer wel eens het begin van ons denken te achterhalen in wat ik zelf nu nog denk een soort archeologie in je eigen gedachten zo lang geleden maar vreselijk dichtbij besef je de geschiedenis zwaar en licht in je hoofd zoals je danst om het vuur en huilt bij de volle maan…

heb ik geen geheimen leg ik mijn ziel helemaal bloot voor jou koester ik immense liefde voel jouw handen in mijn schoot voor jou mijn allerliefste ga ik met passie voor je door het vuur voor jou schrijf ik verzen waarin ik je liefheb ieder uur…

En zo maakt van Miltenburg haar opstappen bekend, het vuur aan de schenen, op hete kolen lopend, wederom iemand die de regels niet heeft nageleefd. Je mag niet liegen, de boel bedriegen en als je ook al tegen antwoorden van lastige vragen opziet: Dan is het beter dat je razendsnel oprot en al je pijlen verschiet.…

als ogen niet langer dwalen gedachten het nomade bestaan de rug toekeren de razernij uit het hart sijpelt het vuur niet ontregelen kan als woningloze woorden aan het licht komen de hand in huid gewikkeld de pen traag meevoert naar het binnenste van de ziel…

Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

Geen kletsmajoor, hoor, Marco is bijzonder De Willemsorde geeft hem veel statuur Bij vlagen lag hij hevig onder vuur Maar drugs noch wapens kregen hem eronder Kan hij soms toveren, die kloeke gast? Wie weet haalt hij straks lijken uit zijn kast!…

Het prachtige gebouw leek wel in vuur en vlam te staan. Gelukkig was dat niet zo, de zon weerkaatste heel mooi. Zo kan de natuur je zeker blijven verrassen. De zon straalt liefde uit, zo werd het hele gebouw ook nog eens mooi in een natuurlijk licht gezet.…

Alles wat licht is Is toonbaar De zee herbergt vis En door de geul Vaar Klopt het weer eens niet Tussen bladeren Door het riet Zullen wij vergaderen Wat een pret Vreugde vol vuur Weer vroeg naar bed Het telt ieder uur…

het blauwe vuur in zijn ogen de zachte beweging van de hand ze hoort zijn lichte zingen het voorhoofd een schild waarachter gedachten wachten zijn ziel open naar haar toegewend de zon op lichtgroene struiken het lijf zonder zwaarte een bloem drijvend in een schaal…

Zij is de Stem van en voor 't platteland Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand Oostvaardersplassen zet zij naar haar hand Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken Tot in Den Haag de bom barst... hoor hem tikken!…

Was het niet te harden zo koud, nat en guur dan ging hij de hut in en stookte een vuur soms had hij zoveel vuur omhanden dat de hele hut afbrandde.…

een droom waarin het licht in het midden is je rent vol hoop om te krijgen wat je zoekt het lijkt alsof je niet verder komt dan dit alles is groter, hoger dan jij je kijkt omhoog dan weer naar het licht in het midden van de ronde vol vuur ren je door, de hoop van alles is daar…

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…