Alle inzendingen over wel

Ik heb geen flauw idee Het zal wel middag zijn Het licht doet pijn Ik wil niet mee Laat me Mijn uurwerk is kapot Het zal wel middag zijn Ik heb geen flauw idee Onduidelijk aanwezig, net de zee Ik kan niet zwemmen Laat me Het zal dan dus wel middag zijn De stand van de zon Hoe vaak moet het nog worden gezegd?…

Maar ik wil het liefste bij je zijn Met je praten Naar je luisteren Even helemaal niets Ik voel voor je Ik weet niet wat Maar zeker toch wel iets…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

ik zie haar nog wel eens blond en aangepaste lippenstift verkreukeld perkament van dichtbij een vrouw met bontjas in een bus tas dichtbij haar lippen dicht op elkaar want je weet nooit wat er kan gebeuren de ogen vosachtig wantrouwend achter de kooi van een modieuze bril dan zit ze op de bank en praat ratelend uit een oud plakboek en…

Wat die witte dan wel zeggen wou? wat zegt vuurwerk hoogtevrees een hartaanval? Als zaaier zaait ze maanzaad in u uit. Als beker lest ze dorst met ongewone wijn. Als brandglas steekt ze kaarsen aan die onvoorzien in andere gaan ontbranden. ---------------------------------------------- Uit: 'Boze Wolven', 2002.…

plagend vraag ik de maan -alsof ik dat kan- of hij niet half schijnen kan omdat ik dan -hoe mooi klinkt dat- kan slapen op zijn kromme rug en ik val -het is echt waar- in slaap door het tellen van de sterren trusten…

Vroeger kon ik er wel tegen, dat ze om me lachten, kon het me niets schelen, wat ze van me dachten. Vroeger kon ik er wel tegen, ik dacht dat het nog zo zou zijn, maar als het nu gebeurt, voel me zo ontzettend klein. Vroeger kon ik er wel tegen, waar is dat zelfvertrouwen heen?…

jij blaast woede door kleding in de kast vult gaten en naden met pijn die je hecht met scherpe naald en ijzergaren rijg je wonden aanéén tot de laatste druppel bloed uit je lekkende hart zich heeft vermengd wachtend op wat verder leeft en erbij komt liggen…

neem gewoon een willekeurige vrouw maak haar een compliment ze antwoordt nee hoor dank je wel voor geen goud ik ben al getrouwd met een kei van een vent toch compleet gestoord dat je dat zo vaak hoort alsof je er om vraagt…

De eerste dorpjes doemen op maar iemand die net is als gooit nog een bom op mij op de zanderige vlakte In de verte sta jij met lichte lippen vol vrede op de heuvel bij de Turkse zee…

Toeristen die zich in ons land vermaken Zien paddenstoelen, om de weg te vinden Die ze in deze tijd liever verslinden Waardoor ze dan totaal de weg kwijt raken Ze zullen iedereen dan overrulen Omdat ze zich nu echte champions voelen…

Daarnet stond ik nog aan de kop Maar net bij een blik op de vliering Dacht ik na over kerstdagenviering Het jaar zit er haast alweer op Vandaag niks actueels van uw verteller Dan gaat de tijd tenminste niet nóg sneller…

die je verwacht: Je hoeft niet van me te houden niet constant ookal fluister ik ze nou die woorden op afstand van jou ik wel van jou…

Weet je zelf wel wat je aanricht weet je zelf wel wat je doet want weet je, dit is ongekend En nu, na maanden vraag ik me af of je het zelf wel door hebt Schat, weet je zelf wel wie je bent?…

Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Leven is jezelf ontmoeten leven is jezelf zijn, ik weet wel dat het zo zou moeten maar waarom doet dat vaak zo'n pijn.…

Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Neem deel aan de Olympische Spelen Als je gaat voor goud Mensenrechten laten je koud Die Chinezen zijn toch met zovelen Of ga niet en stel als sportieve daad Het totalitaire regime aan de kaak…

vol bloemen Ze loopt blootsvoets Door het gras Haar tranen Zijn als druppels dauw Vallen op haar handen Tranen uit haar ziel Wie zou ze kunnen zeggen Wat haart hart beroert Ze gaf hem op Om hem de ruimte te geven De vrijheid Die hij nodig heeft Om verder te kunnen leven Zelfs hij ….kent niet haar pijn Zag nooit haar tranen Wel…

Ik wilde huilen maar kon het niet maar jij nam mijn tranen en schreide ze voor mij Ik wilde wat zeggen maar kon het niet maar jij nam de woorden en sprak ze voor mij Ik wilde helpen maar kon het niet maar jij nam mijn handen en samen konden we het wel.…

mee Met een dikke glimlach Je zat je zo op te winden Dat de stoom uit je oren kwam En toen zei je ook nog eens Heel woest tegen mij Zit niet als een “onnozelaarster“ Te ginnegappen Heerlijk om te zien Hoe jij je zo lekker druk Zat te maken Om die computer, een futiliteit Een fluitje van een cent Zo op te lossen Maar ik vind je toch wel…

Je hoeft geen vriend te zijn om aardig te doen je hoeft niet bevriend te zijn om normaal te doen! Je hoeft me niet aardig te vinden om “dag” te zeggen je hoeft me zelfs niet eens uit te leggen, dat je me niet ligt! Je hoeft niks, ik evenmin maar deze tijd is een nare deze is niet te evenaren we hebben elkaar nodig! Dus al vindt je…

Ik mis het wel hoor en dan denk ik weer aan die dagen dat ik je kon mailen of gewoon bellen om je even te vragen wat ik moet doen als het even niet gaat, zoals nu. Ja, ik mis het wel hoor! Peterdw.…

Is er nog wel een keuze?…

Misschien is er wel iemand die om je geeft, elke dag. Misschien is er wel iemand die op je wacht, elke nacht.…

Wel zo fijn Een big die is gecastreerd, smaakt beter dan met ballen, het vlees zou beter bevallen, dat wordt althans beweerd. Maar een big met minder pijn, die heeft het wel zo fijn.…

Wil ik eigenlijk wel een vrouw die zich aan mij wil binden door zich te laten bezwangeren? Die haar eerste echtgenoot al in de armen van een andere geliefde had gedreven? Ik heb beslist dat ik mijn leven niet wil delen met iemand die al van het begin haar slag probeert thuis te halen met manipulatie.…

ik kan het wél alleen... Maar wil ik dat...?…

Dat groeten dat neigen met ’t hoofd, dat zwaaien,gedag zeggen,'t gebeurt nog wel dat bedankje voor een kleinigheid mensen zijn hun gevoel van netheid nog niet verloren, of helemaal kwijt Dat kaartje, dat bloemetje dat schouderklopje wat je kreeg,’t gebeurt maar ’t moet me van ’t hart ik moet ’t echt wel even kwijt als ik ’t nieuws…