Alle inzendingen over wilde eend

Ik fluister tegen de groene kop van een eend: 'Ik zie jouw schoonheid!'...…

de kleine hond snurkt in de stille winternacht snatert zelfs geen eend…

Eenden strijken neer de waterspiegel klievend wolken klieven mee.…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

Flinterdun ijs een waggelende eend trapt erin.…

Toen een kikker in een poel zijn vriendin de eend ontdekte, spraken zij zich honderduit dus hij kwakte en zij kwekte…

een volmaakt ovaal blinkend ijs sneeuw drie eenden pure harmonie…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

Jonge meerkoetjes zwemmen vrij rond, dankzij twist van moeder met eend.…

een vette eend had op een keer na twintig dagen zitten een nest met eieren zo weten te verhitten dat schaal na schaal een scheurtje kreeg waarna een guitig kopje een lijfje te zeggen scheen zeg moe ik pas niet langer in dat dopje dat werd me een bedrijvigheid van scharrelende geeltjes de moeder eend was zelf voldaan haar kinderen…

(voor Oscar Wilde) Als je een eeuw later had geleefd, dan was het gevang ondenkbaar en dan had je vrienden kunnen nemen zoveel je wenste en waar je wilde, maar dat is slechts een klein idee, waar jij niet mee geholpen bent. Kon ik maar terug in de tijd om met een schaar het lint dat jou verstrengelde door te knippen.…

Hengel na hengel haalde hij op geen vis wilde bijten geen vis aan de haak Hij at met smaak zijn zelf-besmeerde en belegde boterhammen kaas dat was wel favoriet Rondom hem het zacht-wuivend riet en verscholen eend en meerkoet Het deed hem goed naar de rivier te staren hier te zitten en te peinzen het uur niet van belang Hij hoorde…

plaatsverandering tussen de geluiden door zie ik jouw gezicht vogelreservaat geen enkele vrouwtjes eend bij vijf woerden de reizende boeddha en het dikke engeltje gaan nooit meer samen negeer lorelei schiet op de zaken roepen loop op de klippen twee eenden landen in de singel een hoge woerd volgt op afstand…

eenden op het water als zwemvogels met drijfveren... doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

Eenden in de lucht Jager en hond wachten af Geen enkel nadert De mens heeft niet altijd door Dat ook hij soms wordt bespied.…

zes eenden dommelend op de reling tot ik passeer als één man kijken ze me na ik voel me diep vereerd…

Op het Deense meer zwemmen eenden deinend voort, vloeiend op de maat van Andersens vertelling "Het lelijke eendje."…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

Wie heeft de eend vermoord in wiens kleed ik elke nacht vakkundig word gesmoord.…

Dan slaat de wat grotere eend zijn vleugels, schreeuwt dat het horen en zien vergaat: koeten vluchten, en ik denk: zit er verschil tussen dieren en mensen? Neen, want de hardste brullers krijgen alles voor elkaar. Toch van de dieren afgekeken....…

Zie hoe de eenden toegezwommen komen en verontwaardigd rechtsomkeer maken. Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten van hun perplexe gezichten.…

De rat wilde niet van wijken weten, niet totdat de bloedende eend, totaal verminkt, het loodje zou leggen. Daar in de verdoemenis ligt de kans op heiligheid, de krans van vrede, waar kou een uitdaging vormt en leed een liefdesverklaring.…

Die kreupele eend is mijn goeroe, want hij doet mij beseffen, dat onvolmaaktheid levenslustig en waarachtig tekeer kan gaan, dat zogenaamd abnormalen en onschuldig gehandicapten even veel waard zijn dan de gave en dominante eenden, die zich onterecht beter wanen, ook al ogen ze onberispelijker en gaat het hen schijnbaar meer voor de wind…

Liefde. Voor jou en mij een simpel woord, maar door hem nog nooit gehoord. En ik zei:"Zeg het niet!" Maar je zei het toch, en je vertrok. En ik bleef. En ik heb hem zien huilen. Ik heb zijn tranen zien vallen op de grijze, grauwe stenen waarnaar hij bleef staren. Omdat jij vertrok. Voelde je die dolk die je in zijn hart stak ook in…

In Maasmechelen werd ongestoord de eend van Florentijn Hofman vermoord. Joke Schauvlieg' decreteert rouwig : "Badeenden zijn een bedreigde kunstsoort!"…

Met voeten getreden, moegestreden overgegeven, opgegeven onbehandelbaar, ten dode als de platgereden eend ligt ze wachtend op het einde…

een plas met eend en hoen een rietkraag... Ik loop langszij voor de duur van morgenstilte de vraag.... naar meer natuur niet gulzig.…

de ramen zijn beslagen er ligt een waas over het land oh, daar is mijn halte al, ik zat zeker te dromen ik stap uit drie witte eenden pronken op de stoep schrikken en vliegen op de bus rijdt me voorbij er ligt een rode vlek op de weg en twee witte eenden vliegen verder…

een ven vol veertjes en twee monsters van eenden voorbij gevlogen oh don quichotte de helm van membrillo vol met scheerwater ik steel de hendel van de pomp van de bron de maagd waakt een ton van stenen de wijze heks blijft drijven op de wateren je gaf jezus melk oh heilige maria zorg voor ons water een droge zomer vier eenden…