12745 resultaten.
Vrij
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 665 De schelle wind die steekt
En dagen, jaren gaan voorbij
Als plots een zonnestraal
Heel zacht mijn natte haren kust
De wind gaat liggen... vrij…
Een droom in zand
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.181 Leeg is het strand,
guur is de wind,
er is geen zonneschijn meer.
Ik kijk naar mijn handen.
Zand glipt langzaam
door mijn vingers heen.
Net zoals jij dat deed.
Wanhoop laat mij tasten
naar iedere zandkorrel,
maar je bent er niet meer.
Doodse stilte.
In dromenland
verdwijnt de gure wind,
is er weer zonneschijn.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.221 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.646 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.101 Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen verval bestand,
tot het verstilde beeld verfijnen
van windfiguren in wit zand
waarin ik veilig kan verdwijnen.
------------------------------
uit: 'Plaatselijke tijd', 1997…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.697 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.449 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.729 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.075 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.391 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Zand....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 202 Hoe ver
het oog reikt:
een bak met zand
niet ommuurd, geen strand
Wel een zee
van zand...
door aanhouden van wind
tot golfjes en golven gebracht
Samengedromde dennen
verdedigen zich
uit alle macht
tegen het stormlopen
Zwarte vogels
zetten zich schrap
op oude takken
ze lijken me bezopen
Wennen...…
Springen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 139 Ronddraaiend zand
dat wind en zon niet lijkt te vrezen.
Zo leest de schepper
tekens in het zand.
Met ingehouden adem
wacht de koning
op haar springen.
Als zij aan hem vraagt,
Of ze durft te springen.…
Zand
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 413 Hoe ver ik ook keek
zand
en nog eens zand
niets anders
dan zand
en in het verlengde
van je hand
die ene haagwinde
die bloeide
witter
dan het wit
van je oog
zo wit
zag ik nog nooit
een haagwinde
helemaal alleen
in het verlengde
van je hand
zo wit
in het zand…
Zand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 351 Een zandkorrel
in de woestijn,
valt in ’t niet,
een zandkorrel
aan ’t strand
eveneens,
de zandkorrel
in mijn oog,
maakt me nietig.…
zand erover
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 778 werd reeds opgezet
schietend schreeuwt zij okee zand erover…
nat zand
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 605 gebonden aan een touw
en de kracht van de maan
langs duizenden sterren
in de hemel gegaan
in aanzwellende stormen
van geweld
op zoek
naar haar held
zonder naam
zonder weet
van haar bestaan
in de rust van de nacht
onder een hemel van sterren
schrijf ik mijn naam
in het nog warme zand
ik geef haar mijn hand
en weet
dit is goed
het is…
Het Zand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zand
ik zie
alleen
maar
zand
Ver weg
dichtbij
voor
achter
en
opzij
alleen
maar
zand
Ik
voel
overal
zand
in mijn oren
in mijn ogen
knieholten
en ellebogen
overal
zit zand
Ik ben gek
op zand
op kuilen
duinen
en bergen
grof geel
en fijn wit
zand
Ik geniet
van
woestijn
steppe
en strand
hollen
lopen
dolen
in…
De woorden in het zand.
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 123 Ik schrijf met mijn tenen,
letters in het zand,
de letters vormen woorden,
daar op dat warme strand,
de woorden die verdwijnen
zodra de zee weer aanrolt.
Ik schreef de woorden
in het warme zand,
alleen bestemd voor mijn ogen,
daar aan de kust,
in dat langzaam verdwijnende zand,
in het water.…
Liefde als zandkorrel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 310 Liefde begint als een zandkorrel,
langzaam worden dat er meer,
een handje vol zand en elke keer,
komt er een beetje bij.
Liefde is als een schep zand,
het ligt sterk besloten in je hand,
maar zodra je de vingers van elkander doet,
glipt de liefde als zand,
je door de vingers.…
Zand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 107 Zilte zee als onze horizon
schitterend in zonlicht
zeilschepen laveren
over golven, gulzig
glazig in mijn droom
niets weet ik meer dan jij
over iedere zandkorrel
uniek in samenzijn
een vader
die zijn zoon niet kan vinden
een ader
die zijn droom niet kan vinden
op het strand.…
Sahara 2007
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 159 ik weet nog van het zand
en die enorme vlakte
van mijn handen
rond mijn mond
roepend naar een fata morgana
waar mensen
zwijgend staarden
die alles omvattende stilte
en de eenzaamheid
die mij overviel…
En vond het kind
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 542 ik speelde wind
op strand
dook verfrissend
langs je huid
je hand verjoeg
wat korrels zand
in dat gebaar
was ik ook daar
waaide koelend langs
de warme plaatsen
daar waar ik na zand
jou zacht mocht raken
je dook met mij in zee
ik kuifde golven hoger
dan tevoren in mijn schuim
werd jij opnieuw geboren
ik speelde wind en
vond…
Het strand
gedicht
3.0 met 23 stemmen 3.370 Ik stond aan het strand,
en schreef mijn naam in het natte zand.
Toen kwamen de wind en de regen,
om mijn letters uit te vegen
Maar hier blijft mijn naam
voor altijd staan!…
i
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 253 strooi
zand
in mijn hand
licht in de zee
zucht
wind
op mijn huid
streel
sterren in de nacht
en zie
zie
strooilicht
in het niets…
Storm en de kust.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 176 Het is geweldig aan de kust,
als het stormt
het is schitterend
als die zee tegen de wind
optornt.
Het is fenomenaal,
als je die watermassa
tegen de elementen in ziet vechten
het blijft een prachtig gezicht,
die natuur, zand, wind en water
tracht te vlechten
tot één geheel!…