Alle inzendingen over winterkleding

met ijzige lucht bekleed ademt het land nog onbewogen als een kale jas vol weidse stilte zo tijdloos om me heen…

de krokus lonkte naar de prille zon en gaf zich vliegensvlug verhit gewonnen het ging dus over, spel te snel begonnen de bloem wou enkel weten wat er kon het voorjaar brengt ons vreugde dichterbij de mens is zonder winterkleding vrij…

Als de lente is gekomen En de bloeitijd breekt weer aan, Als de bomen wachtend staan Op de nieuwe levensstromen, Als ontdaan van winterdromen Al wat leeft, wil bloeien gaan, Als de lente is gekomen En in bloesems uit wil slaan, Laat ook mij dan zonder schromen Van het winterkleed ontdaan Door Uw stem, die ‘k heb vernomen, In Uw kracht…

Koning winter wanneer kom je met je betoverend witte winterkleed waar blijf je met je heldere nachten je fonkelende sterren waar we zo lang op moeten wachten waar blijf je met je maagdelijk wit besneeuwde takken die glinsteren in de gouden zon Oh, ik wou dat ik toveren kon waar blijf je met je winterse kou je serene stilte koning…

kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering van de wind het lover laat dansen als ballerina's op Tsjaikovski's Zwanenmeer De herfst, een symfonie gekleed in gekleurde tonen die ons straks met een ongerept winterkleed…

Zijt gij gekleed, geheel of half Ontkleed of toch in winterkleed Verweerd tegen de barre ochtendkou?…

Nachtuilen vinden weer trots puffen veren tot winterkleed vleugels wenken tot wijze stilte wieken ronden ijl, ijler, hoog. Zo droom ik late avonduren zonder tijd, zonder doel, zomaar. De winter ruist al in het hart, hoop blaast mijn vingers warm.…

de gordijnen sluit ik nog neem het prille niet aan als goede munt in mij voel ik zeker wel een koud bestaan het winterkleed afleggen is mij nog niet gegund het getij neemt zijn tijd in mij, het is in mijn bezit zie dat niet als verwijt de natuur schildert immers niet altijd plots wit in mijn geest ze wordt door mistig grijs geleid ik…

Als de zuidwester storm het vermoeide land geselt en lichamen teistert dwars door winterkleding heen, als Pluvius zijn toorn botviert op ondergelopen weilanden en de natuur gelaten wacht op atmosferische rust, dan dagdroom ik over goudgele korenvelden, waarboven de van hitte bezwangerde lucht een dansende ode brengt aan de zomer.…

Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je landgoed dat naar bosluchten geurt waar de herfstvrucht zo vrij en ongedwongen met het mosgroen je najaarskleed kleurt Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je wasdom waar het roodborstje troont waar parkiet er zijn halsband heeft bedwongen en met groen nu je winterkleed kroont Zeg Rijswijk, ben…

.' Een griffioen in winterkleed, vliegende kameleons en vlinders die van kleur verschieten, elk gezicht een verre stem achter een waterval - ik schiet op eenhoorns in mijn slaap en bal mijn vuist naar het heelal. Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte as. Ons leven is een schitterend soort toeval, een vergissing haast.…

harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de wrâld om har hinne Vertaling: twee in het blauw geklede joggers joggen met hun hoofden naar de harde wind gekeerd vroeg langs de Wetterskipdyk, de grijze wolken in de lucht liggen als een winterkleed…