Alle inzendingen over woord

zoals de vogel in de morgen mij uittilt boven alledag verwarmt jouw toon mijn hart meer nog dan klank en kleur de woorden die ik met je deel raken dieper dan de huid want zoveel meer dan taal zijn zij vooral muziek…

Tropisch hout, warme woorden van bezinning droomregels gesponnen in fluisterend wit. Het landschap dat zich al vormde voordat de inkt haar verhaal deed nestelt zich voorgoed in mijn herinneringen. Op papier, knisperend verlangen verloren nachten sluimergedachten.…

bomen waar we gedachten lieten stromen en onze ziel bestond bij woorden…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden om bang te maken verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan als tattoo op je ziel…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden die je nek afknellen verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan een tattoo op je ziel en af en toe een woord van liefde dat maakt al heel veel…

bij tijd en wijle maakt de puzzel van mijn leven weer stukjes aan die passend zijn zo komt opeens een melodie heel glunder terug van weggeweest de woorden vallen op z'n plaats er is een cirkel rond soms is het simpel en alleen het woord dat die sensatie geeft het is zo om het even halfvol of andersom half ledig…

zal ze er in slagen dwars door de zon heen haar schaduw achter zich te laten in opwindend leven schoonheid met eigen woorden durven vertalen of heeft ze te lang enkel stilte aangeraakt en zal fluister haar verdere leven bepalen…

veel moeite niet om binnen in je tekst te komen je taal is helder en je zinnen leunen stevig in hun fundament je beeld is helder zie ik door de pas gewassen ramen het houdbaar heden is vertrouwd, zoals jij bent toch maakt verleden je tot wat ik graag leer kennen woorden van nu beklijven even niet ze rijpen op het end…

Woorden hebben menig hart gebroken, woorden slaan wonden, woorden doen pijn, kunnen als vlijmscherpe messen zijn, woorden geschreven, woorden gesproken. Woorden geopperd zonder enige spijt, verwijtende woorden, ze kerven de ziel waardoor liefde vaak in haat verviel, woorden van gramschap, woorden van nijd.…

waarom zou ik jou mijn woorden laten morgen zijn ze al weer oud en weggegleden waarom zou je ze dan lezen zou je mijn gedachten volgen als ik alles achterlaat, mijn kind vluchtig zijn ze als de wind passend slechts bij deze dagen waarom zinnen nog bewaren als na iedere grijze winter zomer nieuwe kleuren vindt zoals jij onverwachts…

woorden zijn zo ontoereikend ze omvatten meest mijn voelen niet noch het trage duister dagen in mijn ogen duiden kunnen ze het niet wat mijn toekomst rustloos overzien mag al mijn zorgen niet behelzen noch bedoelen dat omspannen, het be-grijpen nee, dat doen ze niet…

Woorden hadden ze gehad en wat geruzied en zijn woorden waren welgekozen zijn standpunt onderbouwd en overtuigd van zijn gelijk was hij geweest haar woorden daarentegen vond hij zwakgekozen en haar standpunt wankel. Het was dus pas veel later toen hij mij verklaarde dat zijn woorden vooral vele malen woorder waren dan de hare.…

In de stilte van de nacht blijven jouw woorden als een echo hangen soms heel intens maar ook versluierend zacht altijd aanwezig jouw woorden als een echo in m'n hoofd gevangen…

Naar woorden zoekend worden zinnen geprikkeld en liefde vertaald…

woorden jouw woorden die me pijn doen zinnen jouw zinnen die me kwetsen beginnen verhalen gedichten komen niet meer binnen ‘k laat je kletsen…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

Veel woorden weinig zeggen is illusie vermoorden & kromme omwegen aanleggen…

de woorden... wandelen met mij nooit verder en veel dichterbij mijn hart en in mijn hoofd laten zij zich vinden in hun eigen stralend licht dat nooit wordt gedoofd...…

Alle woorden zijn voor mij clichés geworden mijn beste, laat ons daarom vanaf nu beginnen spreken in een nieuwe taal.…

Ik had iets willen zeggen maar het praten ben ik moe wat valt er uit te leggen wanneer je niet weet hoe toch schrijf ik jou in woorden weer iets dichter naar mij toe...…

Als woorden niet worden verstaan voor wie en hoe ze zijn bedoeld. Ze als scherven op de grond vallen dan voel ik mijn tranen komen. Stromen langs mijn wangen besproeien de scherven op de grond. Waarom schrijf ik nog jouw naam. op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

oude beelden zijn als vergeten jassen voor sommige keer ik terug mijn woorden zoeken naar de geur of meer nog het tasten naar een waardevolle rondgeslepen steen om opnieuw te verhalen hoe onvergetelijk hij was…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

alles is gezegd nu raap ik nog jouw woorden zoeter en rijper zijn ze dan bij de eerste pluk maar ongeschikt voor nog een winter…

Zorgen Zijn Zaken Zonder Zekerheid Willen Weten Waarvoor We Werken Vechten Voor Vrijheid Vrede Vormend Zinvolle Zaken Zijn Zekerheden Wij Willen Weten Wanneer Vrede Voor Volk Vaderland Zonde Zoveel Zorgen Waarom Wordt Weten Vandaag Volkomen Vergeten Zoveel Zorgen Worden Weggelachen Voor…

Woorden vormden een zin die was uitgesproken uit bezorgdheid maar verkeerd werd ontvangen en begrepen. Onmacht als de woorden niet goed worden aangevoeld voel nu pijn diep van binnen om die ene goed bedoelde zin.…

Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten verborgen.…

onthullen zullen ze nét niet verbergen eerder ze dalen liever in daar waar ik ze een rustplaats gun om even te verpozen mijn woorden lezen uit tonen zich pas na het stemmen ze zoeken samenhang, de zin wat ik jou toevertrouw is gisteren gekozen…

Woorden, harde woorden die snijden door m'n ziel, woorden die kunnen maken en breken. Woorden, die raken net als daden, woorden wil je je echt zó wreken? Spiegeltje spiegeltje aan de wand, projectie...een duurder woord. Woorden van haar en jou, wie zal ik geloven, evengoed is het niet wat ik graag hoor.…

Mooie, lieve, zoete woorden, als een koude douche glijden zij over en langs mij heen. Ik schud ze van mij af en antwoord, laat me maar even weer alleen. Met enkel woorden is niet te leven mooie woorden zijn om te beleven woorden, verwoorden het streven de inhoud ervan weer te mogen geven.…