van beelden
van heden en verleden
want was er geen pad in het duister
tussen bomen in stilte slechts mijn
angstig gefluister en twijfelende gang
dwaalde er geen waanzin tussen
het lover op zoek naar mijn adem
in een krankzinnige dwang
o droom, brenger van beelden
eerder zag ik dit verwrongen gelaat
hoe duidelijk was het beeld
van de wurger…
zij stond voor het raam
in het holst van de nacht
hij had haar gezien
gewurgd en verkracht.
zij hadden hem gezocht
opgejaagd en gevonden
hij werd opgebracht
geslagen en gebonden.
hij zat hier stil
dacht aan zijn vrouw
wachtte op zijn lot
kende geen berouw.
het einde was wreed
zijn ziel bleef hem trouw
nu hangt hij wat rond
gewurgd…
zij stond voor het raam
in het holst van de nacht
hij had haar gezien
gewurgd en verkracht.
zij hadden hem gezocht
opgejaagd en gevonden
hij werd opgebracht
geslagen en gebonden.
hij zat hier stil
dacht aan zijn vrouw
wachtte op zijn lot
kende geen berouw.
het einde was wreed
zijn ziel bleef hem trouw
nu hangt hij wat rond
gewurgd…
En waar hij stond of schreed
Droeg hij met waardigheid zijn eigen wurger,
Zijn leed, zijn door de doodgewone burger
Vermoedelijk volmaakt miskende leed:
Zijn hele lange leven bleef het vrede.
Hij was zo graag aan oorlog overleden.…
Wervelwind weent door zilveren zand
Treuzelend zeilt de avond voorbij
De dood, kreupele wurger
Suipt hoestend naar de schaduwkant
Richt zich op in de mistige wei
Blank en schuchter is de vlucht van de maan
In de akelige stilte van een zeebodem
In de vrede van een waan
Zuigen de vangarmen aan mijn wrak
Ik los een weerbarstige traan
Zwarte…
Inbrekers, wurgers, rovers en piraten,
En de eerste Zondvloed en het laatst Gericht -
Elke onrust heeft ons deugdzaam hart verlaten.
O thee! o vriendschap! o kalmerend licht!
Straks 't koesterende donker; morgen lopen
Wij opgefleurd te kopen of verkopen:
Tragedie blijft tragedie, klein of groot.…
pletter
en daantje cirkelt om de dood -
alles is ook vreemd en groot
de kruisspin
naast de deur vertrekt geen spier
zij evenmin -
haar dagen vergaan als rook
opgaand in het avondgrauw
zij schroeft zich vast
in het verleden en ik
spiraal naar lucht -
buiten ligt de akker braak
en woekeren papavers
gelaten wacht zij
tot de trage wurger…
Draag gerust de maan, zonnestralen in je haren
droom van toffees en horden kunnen lopen
vergeet brandende vlaktes, verraders van leven
wurgers van gedachten en put kracht, uit
want ook het hartzeerkind in je mag stralen.…
969
Bezig met laden