Alarm

Wervelwind weent door zilveren zand
Treuzelend zeilt de avond voorbij
De dood, kreupele wurger
Suipt hoestend naar de schaduwkant
Richt zich op in de mistige wei

Blank en schuchter is de vlucht van de maan
In de akelige stilte van een zeebodem
In de vrede van een waan
Zuigen de vangarmen aan mijn wrak
Ik los een weerbarstige traan
Zwarte takken woekeren met een traag gemak

In de hemel mogen mijn loze ogen slapen
Engelveren houden mijn borst warm
Aan het stromend licht kan ik me vergapen
Dan sla ik lachend alarm

Schrijver: Wim Veen, 5 september 2004

wim.vandeleenetelenet.be

alarm

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 750