Alle inzendingen over zieke geesten

het onverantwoord denken, de essentie van de eerste dagen in het schenden van taboes als een spel dat niet kan gespeeld worden in een kamer vol met mensen ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen nu deze rotzooi in het rond is gesmeten en ik in bed moet blijven vastgebonden met mijn ogen open o ja, ik zal me goed gedragen bij het ochtendgloren…

Hij slaat toe of is het een zij is het een ‘het’ of is het maar net, hoe of je het ziet, verhitte gezichtjes, ondanks de prikjes die moesten voorkomen dat ze ziek werden, en toch, heeft het toegeslagen, neemt het bezit van ’t kwetsbare lijf, ogen lopen vol, neus loopt leeg spieren doen zeer en harten lopen over bij…

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

Ik lig hier te woelen Alleen weer in mijn bed Stoot je af want ik wil niet voelen De ziekte waartegen ik me verzet Ik ben ziek dat weet ik Maar wil niet dat jij het ook ziet Wil niet dat jij schrikt Ziek zijn bij jou, nee dat wil ik niet Dus heb ik besloten Je te laten gaan Zal ik jou afstoten Zodat jij mij niet achteruit ziet gaan…

donkere ogen kijken in het duister van het bestaan omringd door lijnen in een gezicht gezwicht door onvoorstelbare pijn gemarteld door een leven zoals het niet mag zijn bang te eindigen wanhopig vechtend in een levende hel zien ze haar een glimlach breekt het verdriet een traan glijdt over een gezicht die donkere ogen heel even…

Dus: ziek zijn is geen pretje, maar wat me warm maakte waren de stapel mails die ik kreeg gedurende de opname. Dank dank dank…

Wie was je werkelijk mam de moeder die me streelde terwijl je keek of het je niets scheelde of die vrouw die me aankeek als ik haar wat vroeg ik zag je denken ben ik wel goed genoeg soms in je armen kreeg ik het gevoel met vlagen dat ik jou vast moest houden en dragen wie was je werkelijk mam de vragen van nu zijn…

‘U bent weer aan het hyperventileren’ - Gebroken ribben, zeven, pen in arm - ‘Hoe komt het dat u zo moet transpireren’ - Ik ben in shock en heb het vreeslijk warm - ‘Allez nu op uw rechterzij proberen’ - Ik zit verstopt tot aan mijn endeldarm En ik begin alsnog te protesteren Mijn polsslag slaat met wild geraas alarm - De inquisitie van…

In de flat van mijn zoon vernieuwen drie Polen de kozijnen Een hele dikkerd tilt een vast kozijn uit het raam naar een plek in de kamer Ze praten, ik versta hen niet. Één geeft orders, ik vraag diegene of ze koffie, thee…. Nee! Buiten hebben ze hun container waar ze ontbijten, lunchen Ik blijf in de slaapkamer om niet in de weg, in de…

Jaha, ik betaal wel hoor en voor mijn ziek zijn zorg heel goed voor mijzelf trek er steeds meer geld voor uit lap nog koortsig goed verhoging en voor een flinke kou vraag de huisarts: kom us kijken?…

Ik zie dat het vocht langzaam je ogen verlaat het wast de wonden schoon in de nerven van je ziel zie dat de rivier dieper is dan het zich laat aanzien maar het stroomt dat betekent leven zoekend kaden aftastend tot de rust is gevonden…

Als je ziek bent, dan krijg je veel aandacht even... Als je wat langer ziek bent, dan zeggen ze 'oh, gaat het nog niet' Als het maanden duurt zeggen ze 'oh heb je dat nou nog steeds?' Als je ziek bent, ben je niet meer leuk. Ben je ongezellig en saai. Omdat je bijna nergens heen kan, bang om het niet aan te kunnen.…

De blauwe stralenkrans met witte stippen Op de vleugels droeg het licht Van hoop en wensen Hij was een vlinder in de geest Een eenling onder mensen Hij zag de ruimte en de zon Zag geen beperking Als hij weer eens aan iets nieuws Had lopen denken en er dadelijk aan begon Het had voor hem de diepte van de onrust En de korte lengte van…

En als een vlinder licht en vrij, danst de geest, als ware zij, zich niet bewust van alle droefenis?…

De lach op mijn gelaat is weergekeerd Mijn ogen blinken, vertaald Mijn mond plooit zich tot een lach Verheven, gegeven, betaald Mijn lichaam spreekt, gedreven Door een leven van ontbering Gekastijd maar nog niet gesneuveld Weergekeerd naar zijn oorspronkelijke staat Mijn handen verlangen een gevoel Mijn ziel verlaat jullie wereld Mijn…

ver van hier ergens in dat niemandsland jou ontmoeten vlees en bloed en in geest reik jij je hand. Samen gaan op vreemde wegen aarzelend en op de tast veel vertrouwen veel herkenning koesterend hou ik je vast.…

Het was ooit een droom om alles te kunnen; op een dag iedereen willen zijn; elk moment heel veel begrijpen Het was ooit een droom om inzicht te krijgen; elke seconde een stukje tijd vergeten; op een eeuw helder van geest zijn ...... Maar ik blijf maar dromen…

geesten die in knopen waaien en uitbreken uit de gevangenis van huid en haar zichzelf tekort doen slingeren tussen de klippen van liefde en dood struinen knarsetandend straten af reizend in verloren tijd al tastend en roerend als dirigent in hun verleden troost vinden in de ogen van eeuwen…

Je hart pompt maar je geest is afgestompt die valt niet meer te repareren ik kan niet blijven corrigeren en ook al vertel je steeds hetzelfde verhaal en ook al zit je in een neerwaartse spiraal aandachtig blijven wij naar je luisteren al begin je steeds meer te fluisteren en ben je steeds vaker moe ik wou dat ik kon helpen maar ik zou…

uit mijn catacomben drommen driften zich een uitweg langs mijn offers die zwak de laatste adem kuchen…

Al nagelbijtend tot kloven toe zit zij daar, wordt gans niet moe frummelt wat hier, schikt wat daar en weet, straks is de donkere avond daar dan komen de schimmen, de stemmen en schaduwen tot de ochtend gloort, de donkerte verdwijnt bijt zij haar nagels.…

De goede god is beter dan een slechte, maar toch een raadsel. Al die ellende is moeilijk te rijmen met een goede god. Soms denk ik: dood zijn is beter dan te leven in die ellende. Er zijn momenten van zalige verrukking, dus het bestaat echt. Maar of dit nu echt god is, of een liefhebbende mens?…

In de geest, van mensen om mij heen kruipen giftige slangen en in het hart, proberen giftige spinnen te heersen maar in mijn hoofd kruipen al jaren meelwormen; het kronkelt... maar zij zijn: voedsel voor vogels, die daarvan gaan fluiten: als een nachtegaal alleen kan!…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…

Mijn geest echode in de stilte. De kelk was half ingeschonken. De warmte veranderde in de kilte. Een ijle lucht resteerde de kamer. Door mijn waterige ogen zag ik jou. Terwijl jij verder reist naar jouw rust Zag ik door de spiegeldeur de mooiste vrouw.…

Nu, sterf ik duizenden doden voor al die geesten van mindere goden. De geest houdt van mij het meest. De geest van de zondagse kater. Die onbegrepen weer gaat; mij achterlatend bij het kalme water. De geest is in de fles. De geest met een boodschap voor later. Danst met de golven op en neer. Neemt mijn woorden mee over water.…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Nog voor alles was zelfs geen begin Geest aanwezig zwevend over het water toen er orde in de chaos kwam het lichtwoord klonk Geest nog voor ik bestond wist van mijn bestaan elke dag die kracht voelen vuur dragen en overdragen Geest altijd aanwezig ook als ik afwezig ben of levenloos beadem mij…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Zomaar een paar zinnen van wat ik voel en wens voor jou nieuwe krachten te putten uit de bron je erin mag slagen het lot van de verwoestende storm te kunnen dragen te zwaar voor een enkeling je hebt nog je gezin om voor te leven die je steunen altijd weer vraag ik de Lieve Heer jou moed tot aanvaarding te geven want Parkinson kent…