Alle inzendingen over zing

Te midden van verbleekte kerstversiering Klinkt bij de Top 2000-show op 2 Het goede voornemen van Barry Hay De meestersnuiver van de Golden Earring Hij zingt van "No more speed", en ik zing mee Want speedsonnetten zijn voor mij passé ________________________________________________ de redactie van Nederlands.nl bedankt je hartelijk voor…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

Jou zal ik nooit vergeten, in mijn hart blijf je bestaan, en als ik engelen hoor zingen, hoor ik fluisterend jouw naam.…

Eindeloos helder zal ik zingen in mijn ziel. Lucht en licht zal ik ontmoeten, nederig geknield.…

Nú kan ik niets meer zingen Dan dat ik sterven moet. O, éénmaal nog te wenen!... Als men gestorven is, Dan gaan de mensen henen, En mee de droefenis... Dan lachen en dan praten Zij weder, als van ouds... Vér van de drukke straten, Daar ligt alleen iets kouds.…

Hoezee, vakantie in het Zeeuwse land, de regen gutst gezellig uit de wolken, ‘k zie ‘t water geinig langs ons tentje kolken en zing een vrolijk lied van zon en strand. Daar loopt mijn vrouw, ik krijg een déjà vu: Kortjakje, Onder moeders paraplu.…

Zo volgen we elkaars contouren, klinken op de toekomst en zingen over liefde.…

verkrampte vingers kerven krassen in de geest opengesperde kaken zouden zingen op het feest doffe ogen blikken een fletse lach stramme benen willen dansen deze ene dag een hele hand verdwijnt in die van mij en voelt jouw leven als ik je aankijk van opzij…

Dit ben jij zonder witregel of vraagteken, ik vind je terug in een punt of accent, mijn tong proeft je naam in letters, ik wals je rond en rond en het zoet van je mond spreekt zachte zinnen voluit op mijn lippen, ik vertaal het enkel op papier als het gedicht of een lied dat in mijn hoofd blijft zingen.…

Je ogen dicht En toch die beelden Diep gegroefd in het teerst van je ziel De geuren, de kleuren De schreeuwen, het bloed Al jarenlang probeer je te vergeten Je kunt wel weer lachen Met vreugde weer zingen Maar bij elke lach, bij elke klank denk je toch weer even terug…

Bijna tastbaar is mijn verlangen naar het land de klanken uit mijn jeugd het land van klaprozen korenbloemen en glooiend landschap het land van textiel de arbeid en de natuur het land waar jij en vader leefden mijn land ons land Twente waarvan ik 't volkslied in mijn diepste dromen zing.…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

En als ze dan gaan zingen een lied of soms een psalm dan geniet ik van het orgel en zijn mooie galm. Dan vraag ik bij mijzelf of de Heer dat hoort of vindt hij het slechts herrie waaraan hij zich dan stoort?…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

Ze woont in mijn schelp van ruisend verlangen In de wondere knop van mijn rozendroom En ik zie haar in een vlam van vlinders een regen van sterren hoor haar in het zingen van het gras op de koelte van mijn huid ontwaar haar in de zoete geur van een blauwe bloemennacht En ik hou van haar Een broos geheim in teder licht Betoverend…

Zingen op de kade. Verlangen van een kind. Bewegen van een vlag. Een boot komt dichterbij. De tijd staat even stil. Wij hopen zij aan zij. Briesen van een paard. Een hand zwaait in de lucht. Pepernoten vallen. Ik groet, ik ben, ik zucht.…

In deze creche doen we onze zeg opruimen, spelen en liedjes zingen we weten hoe we moeten beginnen eens komt die dag,...elk van ons gaat weg.…

steeds weer hetzelfde lied tijdloos dit zingen van verlangen hoewel verschraald en in de loop misschien berooid toch hunkerend de toon ondanks het remmend rijm en doorgelopen zinnen hoe kan het ooit verzwijgen daar waar het hart naar zucht jouw stem die van zichzelf mag blijven…

bestaat is heerlijk ik bedoel niet de godgruwelijke leegte van het niks maar meer de hoop op iets wat alles beter maakt dezelfde hoop die je krijgt wanneer je op een bloedhete dag de koelkast opent of een lichtstraal in een duister bos iets wat alles beter maakt, iets dat een zucht slaakt en een nachtegaal doet zingen…

letters zwart en vol schrijven spelen met vuur op de fragiele muur tussen jou en mij ik laat me drijven in de vlammen angst kan me niet verlammen als ik zacht de sterren van onze nacht hoor zingen stralend fel kom lief kom snel we springen nu…

tussen de vogels zocht ik hem een vreemde in nabijheid ik speurde lente in zijn roep herkenning in zijn ogen als was het reiken naar eenzelfde hoogte of blindelings op zoek naar vaste grond maar hij zou zingen op de randen van de nacht en daarna bij me komen zitten vandaag zag ik ons zij aan zij in een volmaakte vlucht nog nooit…

Zwaai mij uit, trapezehart in de nokken van de tent ik ben in het net verward waar de muze mij verwent sta op en maak me dapper in het midden van de ring weg met de zaagselhapper is wat ik tweestemmig zing maestro, maak de piste vrij voor mijn laatste reuzensprong ik kom bij mezelf langszij in poëzie die ik verdrong.…

Na lange tijd langzaam het licht zag klimmen, vogels hoorde zingen weer de glimlach zag van een kind. Toen voelde ik heel diep in mij ik heb jou niet voorgoed verloren mijn hart zal je altijd toebehoren.…

trappen vol treden naar boven naar meer zet stap na stap zonder beter weten zonder dat ik let op vergeten traptreden glad gegleden door tranen van het verleden ik sla ze over zo velen versleten spring op weg naar een hemel terwijl ik struikel en zing val ik neer naar beneden in zoveel zo veel meer…

"Wij zingen samen", sprak het dier, "de Lucia di Lammergier." ------------------------------------ uit: 'Het Grote Beestenfeest', de beste Trijntje Fops aller tijden, 1996.…

In het zuiden veranderen steden hun naam want het carnaval komt er aan mensen zingen dan uit volle borst hebben altijd een enorme dorst drinken wijn of bier hebben samen heel veel plezier ze gaan helemaal uit hun bol maar soms vergt dit zijn tol en zeggen ze 'nooit meer' maar... ze doen het volgend jaar weer.…

het zout op je gezicht te proeven die bitterheid vervaagt de wind in je haar te voelen die wolken opjaagt naar de nacht als onze hoofden op een kussen rusten in de zon en zorgen veilig slapen vergeten we dat de morgen komt bewaren de geur van de zee als herinnering dat ik weer zing voor jou…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

Ik zing een liedje voor mijn kleine ster wat sta je vandaag toch mijlenver ik kan je amper zien kun je iets lager komen staan misschien ik wil zo graag naar je kijken ook al ben je niet te bereiken maar voor mij heeft het een doel jij geeft mij een warm gevoel bedankt speciale ster tot morgen, sta als het even kan dan niet zo ver!…

Oh Zonnebloem, oh Zonnebloem wat zijn uw bloemen zonneschoon Al is de zomer nog zo slecht uw zonnebloemen schijnen echt Oh Zonnebloem, oh Zonnebloem wat zijn uw bloemen zomers-schoon --------------------------------------- Opgedragen aan de meisjes (7 en 9) Eva en Joyce te Utrecht en te zingen op de melodie van "Oh Denneboom"!…