Alle inzendingen

De postmeesteres van Kingston In Kingston, New Jersey Kleurde de hemel Boven de post en de kerk Heel soms En voor heel kort Hiroshige blauw Hier in Takhli Krijgt de hemel Om dezelfde tijd De kleur van enkele Druppels Pinot Noir In helder water In Kingston, New Jersey Had de postmeesteres zilvergrijs haar En ik schilderde haar tegen…

King Charles ging op bezoek bij Papa Leo Het was alweer 500 jaar geleden Dat ze gezamenlijk hadden gebeden Een zeer vriendschappelijk "excelsis deo" God zei: wat snel....ik wist niet wat ik zag Voor mij zijn 1000 jaren als 1 dag…

De eenzame treurwilg, Aan de rand van het water, Treurt in de stilte, Met zacht gefluister, Van ritselende blaadjes, Wiegend in d’ochtendbries. Ik luister in de stilte, Naar ’t verhaal van, ’t Lied van geliefden, Elkaar nooit liefden, Alleen zagen. Gescheiden, Door tijd en ruimte, Tot in d’eeuwigheid.…

De mooiste dingen in het leven, krijg je meestal in een klein pakket. Soms niet herkend. En ongeinteresseerd opzijgezet. Het leven wordt beheerst door grote dingen, die het meest belangrijk lijken. Geld en rijkdom wordt gezien als je van het, alles moet ervoor wijken. Toch kom je in je leven ineens dit klein pakketje tegen. En je beseft…

Ik zit op de bank en ik zie hem weer komen. Het monster van lijden dient zich andermaal aan. Met afschuw vervuld zie ik hem voor mijn deur staan. Mijn vreedzaam leven wordt me rap afgenomen. Alle ellende gaat nu keihard beginnen. Zijn vuil grijnzende kop drukt hij tegen mijn raam. Hard en doordringend roept hij vervolgens mijn naam en klauwt…

Ons achter is een bos zonder paden betovergrootvaders zestig eiken geplant op zijn trouwdag toen het huis af was, het huis waarin de plannen zijn gemaakt om het af te breken en de bomen kunnen dat betalen Alles nieuw, geen verleden meer dat we aan kunnen raken, maar jonge aanplant zonder schaduw over de achtste generatie Ons achter…

Het staat eenieder vrij te reageren met wat hij - zij of het, doet niet terzake je komt ter wereld met een beider smaken - aan tekst bedacht heeft door te associëren door zich uiteen te zetten, nuanceren als 't lukt op rijm, van binnen of op 't end wat actueel is, wat je las of kent want zulke wetenswaardigheden zullen veel meer op instemming…

Je hebt de verbijstering zichtbaar gemaakt in verstilde portretten waar het parklandschap haar zwijgen raakt als een bedelaar je hebt de stilte een kleur gegeven die van het verdriet sprekende pasteltinten met verdwaalde ogen boven een dubbele mond je hebt de ontzetting een stemgeluid laten tonen voor verstilde portretten…

Natuurlijk kent die man beschaving en met de nadruk op privé goed voor z'n kinderen aardig voor z'n vrpuw onderdanig naar z'n baas maar wat een Volledige Idioot (VI) als gespreksvoerder bij zijn SBS politieke debat!! met z'n emmer water! en z'n toeter en luiddruchtig gebler Wilders in de watten te leggen dat aangeschoten wild de jagers…

De lange Molenlaan geniet milde lichte schemer onder wijde hoge bogen van reusachtige platanen die opgewekt hun geur blazen over de huizen van Rotterdams weeldebuurt tot ze terug gestuwd wordt door vochtige vrijheidszuchten van de grote Bergse Plassen lover- en wateradem zorgen voor verlicht toeven en gezonde levenslust binnen…

Zomaar een dag midweek. Zomaar een dag als alle dagen. Zomaar een dag met weten en vragen. Zomaar een dag een dag vol geluk. Zomaar een dag met een beetje verdriet. Zomaar een dag vol zonneschijn. Zomaar een dag vol regen. Zomaar een dag weer ouder. Wat zijn er veel dagen vol onrust en last. Wat zijn er veel dagen vol liefde…

Er ontbreekt een steen, tussen de stenen, Zijn zwakke huid is in de wijk bekend. Hij had zeer diepe schrammen, ongekend, op hem rustte mijn voeten en tenen. In de nieuwbouw kon hij pijnlijk aarden, zijn metgezellen scholden hem vaak uit. Veel liever had hij de plant met zijn kluit dan de stoep dichtbij hem, zonder waarde. Zijn ouderlijk…

Ik pikte een koekje uit grootmoeders trommel Opeens de bliksem en dreigend gerommel Een machtige stem uit de hemel zei: Gij zondaar, offer dat baksel aan mij Mijn zoon komt zo op de koffie Die zeurt steeds om een koekje erbij!…

lang kan ik zitten kijken naar deze boom in ernstige verkleuring van de herfst vol twijfel nog hangende en al afvallende bladeren vergeeld of als fout oranje tuimelend naar vuil bruin waarbij zij doorrotten in de meest ranzige plassen jonge zwakkere twijgjes trillen maar mee in elke opgeblazen wind om niet direct…

Mag mij dan na zo veel treuren Zo veel zwoegen, zo veel wee, Niet een uur van rust gebeuren Op een stille legerstee? Drijft mij, met gebroken lenden, Kreupel, ademloos, en krom, In een kring, die nooit zal enden, ’s Werelds tuimelmolen om? God! Gij zag mij heel mijn leven Aan natuur en leedgenoot Onvermoeid ten beste geven, Waar uw wijsheid…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

niet per ongeluk de woorden die als wolken over de vlakte stromen de Japanse notenboom zilveren abrikoos met waaiervormig blad niet zomaar het vleugelloze boekenvisje dat zich in de kelder laaft bekende wegen eet door verweesd papier de trage slagen van een verdwijnende vogel in helder licht niet eenvoudigweg het gedicht van…

Wat je met een verhuislift wel niet kan. Na eventjes wat dubbel glas vergruizen Kan je er zelfs juwelen mee verhuizen, Daar weet men in het Louvre alles van. Ik was daar niet maar wel maak ik me sterk Dat wat men stal de kroon was op hun werk.…

Op gangen en wegen langs heuvels en dalen dient sluipenderwijs bij tijd en wijle de noodzaak tot inzicht in eigen beweging van introspectie tot zelfreflectie zich vroeg of laat hoe dan ook aan ter voorkoming ener nakende niet uitgesproken doch wel voorvoelde winterdepressie cerebrale regressie door minder doorspoeling van bloedvaten…

De reis is onrustig maar het schip is een prachtig schip al zijn er geen scheepskabouters om de vege boel te redden, nee alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen Zeepokken grijpen…

Part one Nog een weekje dan mogen wij ja, de poëten - van wie op het narrenschip sommige dwazen niets kunnen dan kankeren afbreken kraken zelf niks bouwen niks weten maar intussen wel de lyrici onder ons met hulp en permissie der Gedichten-redactie deo volente de les willen lezen - tegen wil en dank tijdens 't schervengericht…

Een zacht briesje fluisterde, Er hangt iets in de lucht, Gaat rond als ’n gerucht, Waarnaar alleen ik luisterde, Er hangt iets dreigends boven, Hoog boven m’n hoofd, Iets eens was beloofd, Ik niet wilde noch kon geloven. Maar, belofte maakt schuld, Dus ik keek omhoog, Met heel veel ongeduld, Maar vrees de belofte loog, Beloofde bleef…

Ik mocht mee, ik wilde mee, gisteravond met de predikanten van de Westerkerk en nog een mevrouw, een stevige In liggende vliegende vaart door de polders naar Kampen, bakermaat van fundamenteel christelijk geloof en naastenliefde: HET KERKASIEL In de kerkzaal werd de estafettekaars doorgegeven een 4 uur durende kerkdienst begon maar van vroegere…

Zie hoe dichters dichten en waarom, als je 't wil weten, men überhaupt dicht zie wat voor vrouwen en mannen zich uiten eloquent in gevoel en rijk aan eruditie Niet per se zeggen zij driemaal daags heel gedwee 'geef ons heden ons dagelijks brood' dank, hoezee ach welnee... Ik ken één, die beeldentaal bindt aan kwatrijnen…

Nog een eind te gaan al weet ik niet waarheen de wind houdt mijn adem en weet van snijden laten en lossen in meerstemmige tijden Een hond zoekt zijn snuit in dicht bebladerd zand de man aan de lijn gaat vreemd in zichzelf zijn taal is van ziel en van land wellicht niet de mijne De jacht is nu open voor wie niet navelstaart oker, oranje…

Het landschap schildert zich zelfstandig in de geest van een dronken matroos onderweg naar een ontlading een vrouw die verdrinkt in haar eigenwaan mannen die alle kritische noten weerstaan een vis die eet van een oude banaan bruine ruimte stroomt vol met domme dwazen in verdachte omstandigheden op hobbelpaarden laakbaar amusement viert hoogtij…

Zachte zo droeve pijnen versmolten tot zeemzoet hitsig parfum universum overtreffend Poesjes en hondjes en konijntje vrij blij dansend rondom klaterende beekjes, zalig ook zo intens vredig Navelstrengbloed Timmeke lacht hemelsbreed wanneer de Spike emotioneel fluistert : mama Tim, eindelijk verenigd en dromen bestaan. Universum juicht en hemelen…

de stuwwalstenen glimmen in de herfstregen als diamanten…

Loop voor den Duivel, zwart van list, waar maanlicht koud zijn schaduw kust. Hij fluistert zacht in nacht en mist — wie hem bemint, vergeet de lust. Zijn oog is zoet, zijn hand is wreed, hij geeft wat sterft, en neemt wat leeft. Hij weeft van as een zilvren droom, waar ziel en zonde samenstroomt. Hij kent uw wens, het fel verwaand, en…

luister: toen ik nog met hem leefde en wij de wereld samen maakten, wevend en rafelend toen ik zijn oog bij mij had en zijn witte handen toen heb ik de sneeuw gezegend en in de regen gelachen. toen ik de middagen in zijn kamer doorbracht en in zijn lichaam rondliep of neerzat, een boek las of sliep, toen ik de weg van zijn oor kende…