Alle inzendingen

de stilte was geladen met plakkerige spinragdraden een net als spinnenweb met de spin er midden in geen onzichtbare trekdraad die verraadt dat de spin even ander leven eet zoals vliegende soortgenoten die ongenood wat wilden rusten na lange vluchten zij zagen hun gastheer naderen die soepel lege tafeltjes vermeed…

Vlinders fladderen om ons heen, Wijl warm ’t zonnetje scheen. Bijtjes zoemen rond de bloemen, Wijl wij zijn aan ’t zoenen. Donkre wolken trekken saam, ’t Is met fladderen en zoemen Gedaan. Wij gaan met zoenen Door, zijn nog lang niet klaar. Dan regen klettert op ons neer, Wij willen wel nog steeds meer, Regen deert ons geen van beî…

Mijn kast met boeken staat te geef op straat, de stoel ernaast Ik zit er nog even op te denken aan achterhaalde dromen en ons nieuwe huis waar ons eigen sprookje begint onze nieuwe dromen van rondrennende kinderen zwierend aan het anker van ons verlangen 's avonds moe in bad en slapend in ons hart…

Zijn importheffingen, hij droomt ervan Hoe heerlijk om zijn macht te laten gelden Nee twijfels heeft hij niet, althans hoogstzelden Want hij is Donald Trump, de grote man En ’s ochtends, vaak nog voor voor hij heeft ontbeten Signeert hij goedgemutst vast wat decreten…

De bus rijdt als een kamer door de nacht de weg is recht, de dijk is eindeloos links ligt de zee, getemd maar rusteloos, wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht. Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken van twee matrozen, die bedwongen gapen en later, na een kort en lenig rekken onschuldig op elkanders schouder slapen. Dan zie ik plots…

Cantilene Ambrosia, wat vloeit mij aan? uw schedelveld is koeler maan en alle appels blozen de klankgazelle die ik vond hoe zoete zoele kindermond van zeeschuim en van rozen o muze in het morgenlicht o minnares en slank gedicht er is een god verscholen violen vlagen op het mos elysium, de vlinders los en duizendjarig dolen…

Als moderne N.A.H.-patiënt heb ik het volgende bedacht, bij ons komen bijzondere talenten in hun kracht. Ergens hebben wij het vermogen ons te ontwikkelen, door gewoon maar door te gaan met bikkelen.…

Hoe en waar het allemaal begon met ogenspel - het grote onverwachte van een dolfijn die onder water lachte Zij zwom een eindje verder met me op ik had haar slanke lijf niet in de gaten diepbruine ogen zag ik even later die mij betoverden, 't was een brunette die mij die zomer zwemmende verleidde Zo was het hoe het allemaal begon…

de gelaten oogopslag van de jongen registreert met terloopse blik de camera waar richt jij je lens op fotograaf op zijn been dat er niet meer is? hij is tien jaar zijn naam is Mo een jongen met één been en krukken hoeveel plaatjes fotograaf moet je schieten om te zien dat het kind in hem spoorslags verdween? het kind weet dat het jouw…

Zal ik al naar bed gaan of nog even blijven zitten achter mijn laptop? Wellicht komt er iets in mijn hoofd naar boven, waarvan ik niet eerder wist dat het in mij zat. Ik denk de baas te zijn over wat ik onthoud, maar merk meer dan eens dat ik nog weet wat ik vergeten dacht te hebben. Speelt verdringing dan een rol? Of is er kans op een…

Het schreeuwen om aandacht kent geen tekort zolang de bron niet uitgeput is, het levensvatbaar oerboek van de mens waar waarheden goden zijn, orakels slechts woorden die geen ander gevoel kennen dan eerzucht en wraak en die eeuwige macht; alleen een wang die keert een vrouw die je voelt, met haar hand die de aandacht versterkt, niet…

Wij willen niet terug naar de tijd toen wij elkaar niet misten, wij de dagen ongemerkt, los van onze diepste verlangens, verkwistten. Het gisten, zogezegd, heeft, later wellicht beslissend geborrel gebleken, een substraat opgeleverd, wedervloeiende massa, tastbaar stollend gevoel in de adembenemende ruimte van ons samen. Midden…

het jongetje in mij is altijd gebleven naast stil verlegen vol met fantasie bang te falen ook in de verwachting altijd overal weer waaraan hij denkt te moeten voldoen het jongetje in mij bereisd de wereld in menig avontuur nachtelijk in stilte dansend dromend van alle ondeugd die hij dan begaat met vrienden daar die hier er niet…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Het opwarmen van die dekselse briketten duurde vijf kwartier, na drie ferme "cocktails maison" was Opa zo zat als een pier, de witte worsten waren te weinig gebakken, de zalmspiesjes bleven aan 't rooster plakken ... en tante Flo werd betrapt in het tuinhok met buurman Rogier !…

Ze kwam hem tegen bij de super, Voor de ijsjes in de vriezer. Ze stootte hem aan en zei: Heb jij er zin in saam met mij? Hij zei haar enigszins verbaasd: Ja, dat wel, maar niet hier! Dat begreep ze niet meteen, Tot haar ’n lichtje opging. Toen klaarde haar gezicht op: Natuurlijk niet hier, maar bij mij! Nou, dat maakte hem erg blij…

Een oude boom met een knoestig lijf een krom gebogen stam en eerbiedige takken ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden door alles wat in tranen bij jou bleef en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid jouw frêle handen aan de volumeknoppen zuurstofvriend jij bent de vitale bron voor mijn…

Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes Op het plein staan wachten voor het stoplicht. Stak mijn hand op, maar geen teken van leven. Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht. Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang dood is, van de weg geraakt bij regen en dat ik geen gevolg had gegeven aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…

Hou je moeder in ere Zo ben je gekomen En zo zal je weer gaan Al komt er een moment Dat je op eigen benen moet staan Hou je moeder in ere En leef het leven met je familie Zoals het altijd is gegaan…

5 avonden Eus voor het slapen gaan steeds een stuk een stuk van een man niet uit één stuk maar uit stukken keuzes genoeg heus Eus, goede keus VPRO mijn leus, volg Eus Eus, goede neus voor kneus en geus een zomergast (w)aardig!…

Zwijgend lover hangt te dromen, van geleden jeugd vermoeid. Kleurentrossen, moegebloeid, schuilen onder lommerige bomen, zwichten om de volle vracht zwaargedragen levenspracht. Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord…

Je hebt me bedrogen Nu al die pijn Waarom heeft het zo moeten zijn Zijn al die tijden nu voorbij Misschien voel je je nu vrij Je hebt me bedrogen Waarom heb je zoveel gelogen?…

Als de nacht regelmatig een dag wordt hoe houdt ik mij dan staande? ik kan blijven liggen! maar mijn hoofd wordt niet stil!! vol van ditjes en datjes, watjes en moetjes!!! ik slaap apart, dus mijn partner kan ik niet storen ik weet, ik heb alles rondom mijn bed naar behoren koffie en thee en alcohol vrij bier en cola koekjes en kaakjes en…

Zijn eenzaam hart huilt, Wordt niet door haar gehoord, Wijl zijn onuitgesproken woord, In zijn hart verschuilt. Het onvervuld verlangen, Dat hem nu al zo lange kwelt, Is ’t enige voor hem telt, Kan niet haar aandacht vangen. Voor zijn verlangen bleef ze blind, Nimmer zag ze hem staan, Liet nooit merken ze van hem vindt. Hij plengde…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

0, zwarte, lange en droeve jammernacht! Die, bij gesteen en eindeloze klacht, De morgen wenst, en sidderend verwacht, Gij zijt mij heilig! Waar ik mijn oog, vermoeid van traan op traan, Bij 't flauwe licht der doodse lamp moog' slaan, Ik zie Gods zegel op des lijders voorhoofd staan Zijn lot is veilig! Een wrede slang knaagt aan…

Niks mooier dan het winnen van een cup, Maar loopt het in het veld niet naar behoren Blijkt het onmogelijk om te gaan scoren, Dan komt - vanaf de bank - de supersub. Die ‘gouden wissel’ schiet er snel een in, Stel die nou ook eens op bij het begin.…

Laat op de avond laat het zijn of vroeg in nanacht, licht liefst ver – al leent ook paarlemoeren dageraad aan dit publieke werk subliem cachet. Het zij een zwijgen van koralen vergaan van dorst in lafenis – van wakend ontslapen bevinding wellicht doe dus vooral de ogen dicht. Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

Een kleine mijlpaal, groot van betekenis – je hebt de tocht volbracht, ging gebukt onder zorgen en schroom, maar bent opgestaan met nieuwe kracht. Je lijf en geest vroegen tijd, al vond het ego dat lastig te verstaan; je leerde luisteren naar zachtere stemmen, leerde dat kwetsbaarheid mag bestaan. Niet alleen liep jij dit pad…