Alle inzendingen, jaar 2005, week 1

Daar de huizen, de bomen, altijd hetzelfde, vermoeiend. Aan de andere kant het park en kinderen die joelen. Op de stoep voor zijn deur altijd al een mens, oud, die toekijkt en niet lacht. Welke vraag blijft nog open? Ver, de horizon een oever zonder overkant; en haastig, een vleugelslag, wolken.…

die dag lag helder op de kim het water rimpelloos in hemelsblauw aan het zwerk was het ademstil op het strand een scheepje aan het getouw uit een diepe slaap ontwaakte het achterland alles kwam tot leven onder het morgenrood ook de garnalenvisser met zijn rietenmand die een slokje nam uit de klappernoot hij was uitgevaren voor zijn…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!' Plots klonk er een lach in de halmen; Zij schrikte,…

de ogen open doen het voorzichtig wennen aan de dingen in de kamer dag vrouw in bed even een ogenblik van onbekend op een willekeurige plek de ogen sluiten ruggelings overdenken wat de namen zijn stoel, bed, bureau een lamp van art deco het schilderij aan de muur wie is die vrouw die haar oogleden openmaakt de dingen aanraakt met…

De dagen komen op mij afgerold als golven die niet weten waar zij stranden. En ik……………? Ik ben de kust, ik wacht, en ’k vraag mij af wat brengt de zee vannacht?…

Weet je nog die middag voor Pasen? Jij bracht mij het was voor het eerst naar het huis waar jij ter wereld kwam De prunus zwaar van roze bloesem het erf met zorg geharkt en met de roodstenen vloeren zo glanzend geboend leek het huis mij te willen bevallen In de keuken prikkelende geuren van köttelpearkes in de pruttelpan van houtvuur…

Fantasie... kent geen grenzen, geen limiet Niets dat fijne gevoelens en verlangens stopt geen verdriet Alles is mooi, alles klopt Fantasie... zelfs het meest onbereikbare bestaat, alles wordt beantwoord Blijf bij me, ik wil niet dat je gaat mijn fantasie, liefdevol, intens en onverstoord Ach, ga maar en breng me de realiteit het is niet…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

Achter de hagen van soldateske coniferen Beland in het kunststofameublement Is veel te vertellen Geëindigd in veel te verzwijgen. De kinderen groeien En de herinnering aan spannende aanbiedingen In de folders Zitten in het behang stil en bloemrijk En het geluid van de leidingbuizen 's nachts De regen valt op de grinttegels En de zure…

Een langere weg klaagzang geen idee waarheen nergens naartoe vliegend in de ruimte geen besef van tijd liggend in de verte iedereen verdwijnt liever staande elfen en feeën leven of stilte luid of dood…

Diep in dit bos bij die mooie Iep mijn eerste jeugdherinnering wat voelde `k mij ellendeling hoewel ik die nacht prima sliep Daarna een jaar da`k vol beminde we dwaalden tochten magnifiek ik vond bij palm mijn romantiek maar wat vond jij bij deze Linde? Iets verder van het pad vandaan ook dit slanke dennetje aangedaan en dieper in mijn…

Schrijnend blijven de beelden van een vader op zoek naar zijn kind het is alleen een grote ravage waar hij zijn kind als lijkje vindt. Auto's liggen in het water boten spoelden aan op het land dode mensen liggen opeen gestapeld op het eens zo mooie strand. Sommige moeders schreeuwen het uit bij een ander is er een lege blik te zien want…

ik heb het kunnen zeggen zelfs zonder een traan je vroeg mij jou te laten gaan maar met een hart vol pijn pijn om je te missen zeer en leeg is mijn leven ondanks allen die mij zijn gebleven wetend dat dit niet eerlijk is verzamel ik opnieuw de moed om met het leven om te gaan zoals jij altijd hebt gedaan positief stond bij jou voorop…

Bladzijde 1 werd opengeslagen. En mijn leven begon op die dag. Voor mij nog vele dagen. Bladzijden als helder licht. En vele jaren in het vooruitzicht. Tot op die dag dat ik 1 zwarte zag. In het derde hoofdstuk. Op pagina 26 ging mijn leven stuk. Een ziekte bezocht mijn lichaam. En liet mij nooit meer gaan. Ik was maar tot hoofdstuk vier…

Je auto, de eeuwen oude boom die niet eens wilde meegeven de snelheid, waar jij voor ging kostte je meer dan je leven Genoeg tijd hoopte je nog te hebben maar vechten tegen tijd is zinloos jij leefde nog meer dan hard en je lichaam was te broos En ik weet het heel zeker jij bent kwaad op die boom vergeef me mijn gedachten maar zo was…

Op een wakkere morgen waar klaarte op de toppen ligt herhalen wij de nacht met mond over oor wordt er gefluisterd met een lichtende adem over tedere ongrijpbaarheid en een zachte stilte. Zo rekken we nog even ons en de morgen tot een zichtbaar genoegen en koesteren meermaals de prille ochtendzon.…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

Ik huppel dansend door de dagen vang een heel klein beetje zon wil de liefde op handen dragen zoek in jou de passie, mijn bron Ik open spontaan mijn beide armen omhels in stilte ons ochtendlicht wil verdriet voor jou verwarmen kus de tranen van je gezicht Ik veeg de pijn uit trieste ogen raak jouw lippen zachtjes aan schilder prachtige…

Niets blijft ten lest dan stil verdriet waar liefde nauw werd afgemeten geborgenheid men wachten liet achteloos passie werd weggesmeten. Wanneer je wendt om nog te kijken éénmaal nog slechts één laatste keer zal liefde reeds vervlogen blijken is voor tranen al geen ruimte meer. Geen reden meer om nog te keren onverwacht blijkt…

Kleine daden raken dikke snaren ontgrendelen woede wonden zweren wraak groeien naar binnen en van buiten lichaam helend maar nooit vergetend hoe het is getekend door jou…

Het stak de kop op, toen een onverwachte zonneschijn over de meubels viel, die al vijfentwintig jaar in de kamer stonden. Nu aangeraakt door de gestrekte wijsvinger van het licht. Ternauwernood verdroegen zij deze zachte liefdesverklaring. Ze wilden alleen donker, waarin welwillendheid, mededogen voor hun brand- en mottengaatjes…

door stads- en lenteleven drentelen met een zon die piepend op de schouders hijgt. jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

ik steel het rood van zachte lippen breek de kleuren in je blik je haar verwaait nu was voor je komen zo keurig opgeschikt je geeft wat nooit genomen is het was er wel je voelde het gemis we rapen scherven uit ons leven in een vol liefde samenzijn de pijn is terug verwezen we lijmen niet en winteren maar door daar is de nu…

Sjakie was een lieve pony stond naast ons huisje in de wei. "Een lievere pony? O nee, dat kon niet". Dat was wat onze dochter zei. Hij werd geknuffeld en geaaid. Hij werd gevoerd met gras en hooi. Zijn manen door de wind verwaaid. Sjakie was zo lief en mooi. Sjakie had heimwee en moest terug. 'K zie onze kinderen voor het weiland staan…

Vader Rino had een pedagogisch onderhoud met zoonlief, een neushoorn schattebout. Hij zei: "Zal ik jou eens even zeggen dat wij als eersten de grens gingen verleggen? Opa werd, om de aarde te promoten, als eerste het luchtruim ingeschoten". "Dus", sprak zijn zoon, "Als ik het goed heb paps bedoelen ze dat met een Rino-caps!"…

Hazen rennen ondoordacht de snelweg op waar het einde wacht. Daar slaat voor hen het laatste uur. Dat is de wet der natuur. Want nauw'lijks een poot op het asfalt gezet worden ze door een auto geplet. Ik bezing de natuur, ik bezing de natuur, ik bezing de natuur...lijk. Varkens worden vetgemest, maar krijgen één voor één de pest. Zo slaat…

in een taxi op weg met z`n 2-en naar het einde van de stad als sterren op de achterbank in elkaar gekropen naar het einde van de stad zij komt naar mij en ik voorzie haar van momenten op weg naar het einde van de stad…

Het waren talloos veel miljoenen. Ze vielen zomaar in zijn schoot. Juist de man die hij zo haatte, bracht hem rijkdom door zijn dood. Hij was plotseling schatrijk, kon al z’n dromen gaan vervullen. Maar er was slechts droefenis, die hij amper kon verhullen. Niet dat hij de dode miste; had hem jaren niet ontmoet. Hij werd pijnlijk weer…

Onder ‘t duister dak gedoken, strooi en vodden altegaar, heel onttodderd*, half gebroken, staat des werkmans woonstee daar. ‘t Kaafgat*, omme- en scheefgetrokken, vallen gaat; en daar, deureen, liggen afgerolde brokken bruingebrand al, gruis en steen. ‘t Dak beneden, deur de wanden, glazenloos, van latte en leem…

Mijn opa was de sterkste en kampioen van ’t land. Hij hield daarmee ons volk mooi uit de wereldbrand. Er was mij als klein kind verteld, over wereldoorlog één, dat, met opa aan de grens, daar geen Duitser ooit verscheen. Het beeld van Duits soldatenvolk, angstig vluchtend voor mijn held, verdween toen op mijn school de ware toedracht…