Alle inzendingen, jaar 2012, week 5

Economiecrisis Extra bezuiniging Duidelijk voelbaar nu In het gezin Wat een getob met dat Tweelaagstoiletpapier Dit soort besparingen Snijden er in…

In ‘t wolkenland woonden wij vredige stilte heerste over ons In mijn armen daar troonde zij op een deken van zachte dons Ons eiland in de wolkenlucht zweeft in eindloze eeuwigheid Sprak mijn lief met een zucht liefdevol tegen mij aan gevlijd Van liefde eindeloos vervuld wijl de eeuwigheid ons droeg Heeft ze mij ‘t schoon onthult wijl…

We liepen samen zwijgend langs het water het was een mooie dag, dat moet gezegd je haren goed gekapt, je scheiding recht een toonbeeld van perfectie voor je vader Zoals gewoonlijk volgde ik jouw tred gedwee als immer, passend in jouw kader je strakke pak gestevend, scherp de naden als was jij reeds gekleed voor onze echt Mijn oog viel op…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering. Geen spoor meer zichtbaar…

Opsporing verzocht: een klein jongetje is al jaren spoorloos verdwenen. Het ene moment was die zielsgelukkig, het andere nam die de benen. Voel me verlaten en alleen, weet niet of ik zonder hem kan leven. Vraag me dagelijks af, waar het kind in mij is gebleven.…

Oranjewimpels omgeven ons hart, vandaag is uw verjaardag, een nieuwe levensstart Oranjewimpels omgeven ons hart, we denken aan u in Aduard belevend uw geboortedag Oranjewimpels omgeven ons hart, vandaag is uw verjaardag!…

Het laatste blaadje verrijkt het kleurig grasperk en kust het herfstkleed.…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

hier hoog mijn ogen zien achter de bolling begint de lucht te trillen schemer verliest horizon beweegt ik wil hoger zien maagdelijk licht begroet mij die eerste straal mysterieus ontploft in mijn schedel daar schijn ik…

De man is rijk en kiest een stoot. Ze stelt z'n kapitaal op prijs. Hij neemt 'r in de huw'lijksboot. Ze gaan een jaar op huw'lijksreis. Genoeglijk zijn ze aan het varen. Wat later komt er storm op zee. De vrouw wordt zeeziek op de baren en kotst van deze barenswee. Hoe heerlijk ging ze eerst van bil met hem. Nu rent de vrouw gezwind toiletwaarts…

morgenvorst hapert spiegelgladde kou verwarmt zijn samenraapsel elk oppervlak laat je zien dat er meer schuilt in één beeld…

je bent wat traag antwoorden zijn vaag denken lijkt langer te duren door het in de verte turen in theatraal gebaar zoeken je handen mee vingers vinden pluizen als tijdelijk houvast wij tasten samen af of dat wat wij hadden nog kan vonken maar er blijkt slechts een zwart gat dat onontkoombaar groter wordt waarvan jij de randen…

Wanneer het ook maar even heeft gevroren Wil ik ze zien, de mannen in hun jekker Die met een meetlat en een Black en Dekker Wat gaten in zo'n slootje staan te boren Dus Friezen, ook al vriest het nog maar net Haal vast eens zo'n Rayonhoofd uit het vet!…

Hier liggen we, een mond van elkaar verwijderd. in feite zou het nog kunnen, maar de spieren doen het niet, zuren hebben vandaag geen zin. na het laatste zuchten, gas dat ontsnapt uit onze ventielen, opgenomen in de schoot der onverschilligheid, toevallig, een prachtige zomerse dag zoals deze, grijns je, zo lijkt het. de lippen zijn definitief…

Duizendtallen oceanen Zijn in ’t eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart. Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil om…

De kinderen op school of in de klas Die mij voor 'dikzak' plachten uit te maken Omspannen thans -haast uit de aard der zaken- Een omvang waar ík twee keer haast in pas Maar men valt af wie nog pleegt af te vallen Men roept nu 'Gratenpakhuis' met z'n allen…

De mens heeft in z'n leven heel wat stormen te trotseren om uiteindelijk tot bedaren te komen…

Alles probeert men te verklaren Maar de verklaringen doen pijn Want de woorden uit jouw mond Kunnen nooit meer zo puur en eerlijk zijn Misschien moet ik het proberen Maar het lot staat mij in de weg Heer, laat mij proeven Het is dichtbij en o zo ver weg En de paden die ik ga bewonderen, omarmen Met volle teugen ga beleven Brengen mij liefde…

de boom van mijn leven draagt mijn werk als haar vruchten gerijpt werp ik ze af onderwijl wassend hoe anders weleer braaf als geleerd mijn leven als slaaf van de arbeid de tijd zien verglijden hoe anders weldra na balorige keuzes mag ik gaan zonder spijt mijn vruchten latend hun tijd van leven…

Tussen avond en ochtend ontwaken, slaapdronken in de badkamer verzeilen en jezelf verlaten wanneer je klaterend pist. Door het raam knuffelen nevelen van opkomende slierten mist. Het zijn krullende knevels onaanraakbare verwaseming van een droom die nooit meer op je wacht. Tussen avond en ochtend veradem je nacht.…

Mam, Daar lag je dan, in een kist zo alleen, ik liep naar je toe, je hand voelde koud, Wat er gebeurd was, was een ding dat jij niet wist. Waarom moest je nou onder die bus terechtkomen? nu ben je in de hemel aangekomen, Duizenden sterren, maar 1 ster is het stralendst en die ster dat ben jij.…

(Sublieme vraag in mooie zin) Ooit streed de tijd tegen elementen Hardwerkende dijkenbouwers geven nooit op De tijd heeft gestreden In eeuwen alom De vraag steeds weer is echter: hoezo. Waarvoor. Waarom? Tijd heeft gestreden zonder pauzeren Blijft dit tot in lengte van millennia doen Geen tijd voor reflectie Zelfs geen procent rust…

Marcel zocht plezier bij Annet Een handige callgirl uit Petten Ze hield haar praktijk in een flat Daar heeft hij zich af laten zetten Annet gaf Marcel zijn plezier Al dacht zij reeds aan zijn biljetten Een honderdje in een kwartier Hij heeft zich daar af laten zetten Plezier bij Annet en Marcel Hij raakte verstrikt in haar netten Zijn…

sommige mensen worstelen zó met hun gewicht dat ze liever iets opvreten dan wat uitvreten…

'n Driewerf hoera voor: VPRO.....Geloof: vrijzinnig Ross.....Hoop: op republiek Beatrix..Liefde: de Koningin Deze drie, doch de meeste van deze is de Liefde en die blijft?, nog even!…

binnen winterkou kun je toch warmte vinden een raam ontsluit licht er brandt nog een gulle lamp zijn sfeerbepalend uitzicht…

jij hebt een stralende blik maar soms duisteren je ogen met schaduw uit een dieper ik je lach daagt uit in lichaamstaal verkrampt als ik jouw grenzen haal sprankelt in een vlot gesprek maar stokt als er iets vreemds wordt gezegd hebt een warme kant die onverwacht kan nevelen met vlagen strak bevroren kou ik houd van jouw tweezijdigheid…

Een westenwindbries roept weelde uit de stilte maar niemand luistert.…

weer staan dan weer liggen ik sluit mijn ogen ik hoor het kloppen van mijn hart het pompen van mijn aderen het stromen van mijn bloed ik denk zij komt straks opeens voel ik twee handen op mij o mijn god het is zij…

Hier stijgt ze op met de laatste lieferink mee, ze kan het niet tegenhouden, zang zingt de rouw onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar het verschijnen begon precies hier precies…