Alle inzendingen, jaar 2004, week 48

verzegelde lippen verzwijgen geheimen van duizenden tranen verloren in tijd verkies ik te praten verlies ik een vriendschap vergeet ik beloftes verkeer ik in strijd verlang zo naar vrede verzand slechts in woorden vergis mij in mensen verdrink in verdriet verdring de gevoelens voor vrienden en vijand verboden te praten … verwijt…

Mijn hart is mooi verpakt versierd met geluk en hoop prachtige strikken van liefde daarop een stralende knoop In al haar pracht en praal kruipt de liefde naar binnen angst is aan het vervagen liefde lijkt te gaan winnen Mijn bange hart wordt betreden met duizenden sterren bestrooid de liefde durft nu aan te kloppen waardoor mijn…

nauw’lijks zichtbaar onheilspellend net begonnen hemeltocht grijs vaal rood en onmiskenbaar langzaam rijzend van de horizon onbestemd nog dwalend droom ik jou al tegemoet zacht oranje avondlicht jij vroege bode van een late nacht warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij…

De kersenbloesems in hemelse boomgaarden die nooit grond raken.…

Je vult je glas met tranen een hoop liefdesverdriet 10 glazen later, starend je begrijpt het nog niet De vragen in je hoofd haar hand op jouw been je voelt haar nog steeds maar je zit daar alleen Je twijfelt over alles je bent in alle staten zou zij het zelfde voelen of heeft ze niks in de gaten Zou zij...alles wat ze deed was dat…

Ga op een mooie morgen eens heel vroeg naar het strand en loop op blote voeten door het droog en natte zand Luister naar de vogels die je daar zeker ziet en hoor wat zij daar zingen het is geen vrolijk lied Waar is je lach gebleven je humor en je gein Het stralen van je ogen ik zie alleen maar pijn Laat je zachtjes drijven op de…

Als de bliksem dendert, en de onweer gutst door het heelal, dat jij me dan op dat moment zo vragend aankijkt en langzaam woorden vormt. Door de stikdonkere hemel en de grauwe, zwarte aarde zie ik geen beweging geen enkel silhouet. Misschien ben je al lang verdwenen. Juist op het moment dat ik je zo hard nodig heb is het zo koud en…

Als een verloren vlinder In de grote groene natuur Voel ik me alsmaar minder Dankzij jou uit die cocon gekropen Nu kijk ik angstig om me heen Ik zal altijd op je liefde hopen Je hielp me door weer en wind Je was mijn rots in de branding Voor het eerst werd ik echt bemind Ik vraag me af waar je nu bent, Wat je nu doet? Wordt een ander…

Spranklend zilver, glanzend goud kerstfeest voor mij is liefde en vergiffenis geuren uit het dennenwoud Mijn kerstwens voor het nieuwe jaar... leef intenser dan voorheen je hebt elkander slechts te leen wees daarom zuinig op elkaar.…

Zij fantaseerde zelf het witte paard waar ze als prinses op werd gedragen toen hij knielde om haar trouw te vragen leek zijn liefde binden heel wat waard Meisjesogen glommen vertedering toen deze prins eeuwige liefde vroeg haar op sterke handen verder droeg. Het feest was compleet met catering. Nu kijkt ze terug op die jeugdige…

Daar valt december met een diepe zucht op de mat, schudt wat met zijn veren gelijkend wit als een dik boek dat bladert van verlangen. Ik doe niet open, lig lekker en lui als garfield voor de haard. Geen wisseling van de wacht, nacht en sterren voor even, geven gemoedsrust en een moment dan gaap ik naar buiten en knipoog een (eigen)wijze…

Vandaag voel ik me rijk ik heb zoveel te geven een simpel gebaar verrijkt een kinderleven. We lachen heel wat af als we samen spelen Het geeft een goed gevoel onze vriendschap te delen. Maar kind jij bent zo rijk een auto met chauffeur en alles wat je maar wenst staat 's morgens voor je deur. jouw ogen stralen als ik vraag waarvoor je…

Het is nu niet echt anders en toch ook weer wel Alsof ik nu pas praat over wat ik net vertel: In rust zijn Bezig, druk Alleen zijn Met geluk Kunnen, doen en weten Voelen wat ik wil Willen reiken naar wat mijn vingers grijpen Blij zijn, Vreugdevol verdrietig Groot zijn en nietig Groeien en rijpen Ervaren als hetzelfde…

Hij was maar een clown.. Speelt door mijn hoofd als ik te horen krijg dat hij een ongelukje kreeg. Hij is nog steeds clown weliswaar met krukken het wordt hem wat moeilijk nu om bijvoorbeeld te bukken. Hij zit in een spalk van enkel tot lies kan bijna niets zelf. Hij oefende zijn act alvorens hij optrad zijn schoen zat in de weg kwam…

soms heb jij een dag vol regen, soms is er nergens even een open deur, soms is de zon op zo'n dag een zegen, opeens heeft alles om je heen weer een andere kleur, soms heb jij het gevoel niet te worden begrepen, soms sta jij daar teleurgesteld, soms laat jij je onbewust meeslepen, ach door de woorden voel jij je verstikt en bekneld, soms…

Een wolkenwaas trekt voorbij Gedachten vol met mist Mijn hart gekwetst en eenzaam Liefde zomaar weggegrist Vertrouwen zachtjes verloren Zo kwetsbaar als een kind Dwalend in een doolhof Waar ik jouw schaduw vind De echo van het verleden Verliest langzaam aan kracht Dagen opgevuld met leegte Niets wat het gemis verzacht De wereld lijkt…

Omdat daar toch niemand zat, en omdat het niet dicht zit, is het weer tijd voor een wandeling langs de oevers van het strand, daar waar het woud zich plotseling inhield, of zich gaandeweg heeft verwijderd. Dit denkt iemand die niet weet dat hij in deze tekst zit en er nooit meer uitkomt, hoe hij ook morrelt aan zinnen en met betekenissen…

Verlang jij ook zo naar het onbekende en wacht jij ook zo op een mooie nacht het was een utopie toen ik je nog niet kende maar 'k heb het gevoel dat ik er nu naar smacht Je tedere handen, strelend door mijn haren mijn handen zoekend naar je warme lijf onze lippen kussend, ogen die bijna staren trillend van spanning ,je wilt nu dat ik blijf…

hij walst me in zijn boring uglyness naar zondoorstoofd koren de koekoek in de middag de geuren van mijn jeugd mijn tenen knipogen weerbarstig rouge we neuriën zacht: "how fragile we are - how fragile we are"…

Zoekend haar handen Om deurstijlen van Steeds kleinere kamers Kijkt ze haar verleden in. Nooit meer thuis… Haar leven verstoft en bijna vergeten IJzeren wetten dwingen tot oversteek Van bed naar stoel Bijna honderd jaar ingesleten gebaren Het brood naar haar mond Haar ogen zo blauw En verwarrend helder…

Op grote stukken van de autowegen Zijn autobanden in het nat verzopen Het onderhoud is niet zo glad verlopen Dus kom je nu enorme kosten tegen Straks wordt, zo heeft men stroefjes toegelicht Het ene met het and´re gat gedicht…

Een vrouw op sterke bodembenen heupenwiegend bekwaam tot dracht en jagen De romp een spanningsboog, met licht geheven armen die evenwicht bewaren tussen de lucht en aarde Het kleine hoofd met vlinderogen is nooit te zwaar en reikt voorbij de wolken naar wat worden kan De spitse tong likt maan en sterrenstof en steelt daarmee de toekomst…

Sinterklaas goedheiligman ieder jaar weer dat feest met pakjes maar wat vindt hij zelf daarvan en pieter, met zijn zakjes? de kerstboom staat steeds vroeger klaar en verdringt de sint kersttafels, mooi gedekt in winkels ik ben benieuwd… wat hij dáár van vindt zijn verjaardag moet nog komen toch staat de Kerstman ook al klaar dus, kinderen…

Een preutse man ergens in Texas Die over een film met veel sex las Die schrok zich laatst dood Toen bleek dat zo'n stoot Zijn eens toch zo zedige ex was…

De enige die mij kent, die mijn gevoel daadwerkelijk voelt.. Het bewustzijn van de zeldzaamheid, die hiermee wordt bedoeld… Een gevoel zo hemels kostbaar, onwerkelijk fragiel, enigszins onachtzaam… Met geladenheid subtiel… Doordrenkt met te veel woorden, ontoereikend voor wat ik bedoel….. Ik hoop alleen dat jij beseft… de intensiteit…

De pijn is ondragelijk Het zijn je laatste uren Een strijd van ongelijk Kan niet lang meer duren Zacht praat je in raadselen Over het vale licht op het pad Je ogen laten zich sluieren Moe gestreden en afgemat De dood nevelt om je heen Je leven brokkelt nu weg Voelend koud als steen Langzaam glij je zachtjes weg...…

Als ik hier sta Zie ik jou daar Mijn hand reikt naar je toe Je haalt het niet Als ik daar sta Zie ik jou hier staan Jouw hand wil me pakken Je haalt het niet Een muur van woede Staat tussen ons in Hoog en onbereikbaar Je haalt het niet Afstand Tijd Kracht is nodig Haal je het?…

Bewegingloos ligt de bulderende lach aan de voet van de trap met 7 treden. Vormloos, vitaliteit voortijdig gebroken, val als dieptepunt van een ongeluksdag. Vleesgeworden gemoedelijkheid ontwricht. Vervreemdend stil, onzekere hospitaalgang. Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten. Overlijdensberichten…

Ze verleidde me met al haar charmes Ik ging op haar avances in We beleefde een nacht vol passie Dacht dit is een heftig begin Maar toen ik tegen haar aan wilde kruipen En zei "ik ben voor altijd de uwe" Begon ze me met huid en haar te verslinden En zei "ik ben de zwarte weduwe"....…

Handen diep in mijn zakken Kraag over m'n oren Geknisper bij elke stap Voeten bijna bevroren Halve meter zicht Krakende kou en ijs Adem witte wolkjes Een winters paradijs.…