Alle inzendingen, jaar 2002, week 23

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Nog niet Telkens hebben we bijna een huis, bijna Terwijl de dagen zeker voortschrijden De dag van het moeten vertrekken nadert Nadert, nadert, nadert, nadert Ineens is het genadeloos dichtbij Plotseling is het spel gespeeld Iets heel goeds is ons toebedeeld Zonder aankondiging hebben we De beste hand met kaarten We slaan onze slag Eén…

Ergens zit ik tussen spullen Daar, waar anderen zullen zeggen Daar woont hij En ik die schouderophalend Het slot open doe En binnenkom in dit ergens en denk Hoe lang woon ik hier nog Hoe lang moet ik hier blijven Hoe lang zal ik ondergaan Dat dit het is Weer stoot ik mijn voet tegen De openstaande deur Waar er te veel van zijn In deze…

in enkelvoudig onbegrip schrijf ik mijn laatste brief omzeil daarin de laatste klip “waarom heb ik niet lief?” in ongetemde woordenstroom zet ik puntjes op de i verlos mijzelf van wolken stoom waardoor ‘k geen fouten zie in opgeloste zinnenbrij valt alles op zijn plek voeg nog een laatste zin erbij en eindig met een vlek een zegel…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

Omdat je vreemden niet meer vertrouwt ben ik je middelpunt geworden het enig licht waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds…

Palma de Mallorca Ze noemden haar Palma de Mallorca Stad gelegen aan een baai met fraaie lijn Jong en toch ook oud Waar jachten groot en klein Vreemd en toch vertrouwd Evenals de ferries, geduldig wachten Om uit te varen in de zonneschijn Soms is het rustieke Spaanse karakter Nog nauwelijks te herkennen Dat zijn de dorpen vernieuwd…

De woorden die je vraagt zijn de stilte die je bent in de schaduw van mijn laatste droom waar ik wacht wacht en niets meer vraag…

Haar oogleden zijn verfrommelde gordijnen die haar vensters onttrekken aan zijn beeldende blik Hij beziet de droge sloten die van haar neus naar haar mond lopen en wilde beken vormen als haar tranen willen stromen Op haar bovenlip het donzig bos dat bescherming biedt aan dunne twijgen gegroeid door de tijd en het overmatig roken…

Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe lang zal ik je wakker kussen? Hoe vaak mag ik je dromen sussen? Hoe laat is het morgen vroeg bij jou? Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe lang zal ik je moeten missen? Hoe vaak zal ik je naast me gissen Hoe vroeg moet ik je laten gaan? Hoe laat is het te vroeg voor mij? Hoe lang kan ik nog naar…

Luistert er iemand naar mijn lied Geniet iemand van mijn gedachten Mijn pijn Mijn refrein Mijn onafgebroken wachten Mijn streven Mijn vallen Mijn leven Mijn dallen De huilende violen En de achtergrond vocalen Terwijl ik blijf dolen Luistert iemand naar mijn verhalen Ik verlang naar een antwoord Ik weet dat het er is Voor mij nog een…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

materiaal uit in beeldende kunst verwees je, je nodigt uit tot verhitte processen het zal verkeren dat wij gaan verbuigen tot organische karakters geslepen messen nu zijn we erop gescherpt…

het goede pad te kiezen attendeerde je, je voorsprak iets waar niets loos zo liep ik gekweld tegen Flora aan op goed geluk visionaire roos mij een doorn in het oog…

vogels koersten met de trein vertelde ik, ik vluchtte weg met de natuur zo weet jij dat mijn aard blijft waar zij heengaat gebekte duur ik laat lege bodems achter…

jij keek langs me heen doorzag ik, je legde geen gevoel in samenspel van lichamen die nooit in het kielzog kwamen van stand geen zonnestel het zonnestelsel leeft geen beleving…

het is openbaring met gevoel zaligde je, je nuttigt aan wat geen hoon bergt op witronde borden en de vruchtbare bodemkunde zonder zich verkocht voorgekauwd vertoon zielen met handen over elkaar…

Ik keek naar de spiegel van mijn leven en zag heel even een glimlach zich naar mij toe begeven Ik barstte in tranen uit Ook de spiegel -bleek slechts een vaag weerkaatsende ruit- was gebarsten Tussen de scherven zocht ik naar mijn glimlach Ik sneed me aan de stukken van mijn leven en tevergeefs gaf ik het zoeken op “Scherven brengen…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

Wie moet de katjes in het donker knijpen? Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

gouden woorden die spreken het gezicht doet verbleken wijze woorden die dag toen ik voor het eerst zag het bloedrood opkomen verblekende lichtstromen vurig omhoog geschoten mijn hart omsloten wervelende waaiende winden die witstralend verblinden het gevoel in een klap en wegvrat hap voor hap twijfeling, angst en wanhoop verdwenen…

In de verte doemt het zwart met wat schuchter gedonder en een enkele flits Kletterend vormen de eerste druppels zich tot een stralend geheel dat mij hoop geeft Ik zag jou Zojuist was de aarde nog leeg Mensloos zonder leven Er klopte geen hart geen bloem stond geen vogel vloog geen kleuren of geuren Alleen de regen En ik zag jou…

Vrijheid proeft als zoete honing teveel ervan maakt je duizelig je voelt je als 'n prinses of koning eigen wegen zoeken, heel verstandig elke keer weer 'n geestverschoning Beslissingen zelf nemen of maken 't maakt niet uit hoe, een beetje moed of na een diepe zucht te slaken komt elke wondermooie dag weer goed nadat je 'n akelig gevoel…

Geef me even wat ruimte geef me even wat lucht Geef me even de rust opdat ik van opluchting zucht Laat me even tot mezelf komen laat me even gaan Laat me even bezinnen dan kan ik het straks weer aan Nu is alles nog donker zie ik nog niet het licht Voel ik me buitengesloten zonder mooi vooruitzicht Gaat de toekomst weer voor me stralen…

Als bakker staat-ie bol van baktalenten Voor ieder baksel heeft-ie zijn speciaal soort bloem; hij heeft van elke soort een baal. De vakman kiest met zorg z'n ingrediënten. Hij heeft zelfs dier- en voicemeel in de zakken om tijgerbrood en kletskoek mee te bakken.…

Omdat ooit een belasting is geheven Die tal van burgers onrechtvaardig scheen Kwam men bij de formatie overeen Om Kok z'n kwartje nu maar terug te geven. Maar wat moet Kok met al die kwartjes doen? De man heeft al een vorstelijk pensioen.…