Netgedichten

netgedicht (nr. 316):

Tijdelijk – nog niet (2)

Nog niet
Telkens hebben we bijna een huis, bijna
Terwijl de dagen zeker voortschrijden
De dag van het moeten vertrekken nadert
Nadert, nadert, nadert, nadert
Ineens is het genadeloos dichtbij

Plotseling is het spel gespeeld
Iets heel goeds is ons toebedeeld
Zonder aankondiging hebben we
De beste hand met kaarten
We slaan onze slag
Eén voor één spelen
we onze kaarten uit
Eindelijk!
Zet na zet spelen we het spelletje mee
Alle punten voor ons

Een adempauze van besef wordt gevuld
door problemen van een andere orde
Verven, kopen, pakken, sjouwen
en een stijgend saldotekort

Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug
Op zijn plaats in een andere ruimte
Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen
Onze plek, die we van ons gaan maken
Die bijna de onze is

Bijna, nog niet