inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 300):

Scherven

Ik keek naar de
spiegel van mijn leven
en zag heel even
een glimlach zich
naar mij toe begeven

Ik barstte in tranen uit
Ook de spiegel
-bleek slechts een vaag
weerkaatsende ruit-
was gebarsten

Tussen de scherven
zocht ik naar mijn glimlach
Ik sneed me aan de
stukken van mijn leven
en tevergeefs gaf ik het zoeken op
“Scherven brengen geluk
en je vind het niet door het te zoeken”
dacht ik nog even
maar ik durfde het niet te roepen

Schrijver: Jeroen Zwaal, 10 juni 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 1.012

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
evelien
Datum:
10 juni 2002
Email:
eveliencke-couwenhoven.nl
Ik vind het een fraai gedicht, het geeft uiting aan wat ik voel, alleen is het vervolg anders, namelijk mijn glimlach kan niet breken, alleen doorbreken, en ik kan niet opgeven te blijven zoeken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)