Alle inzendingen, jaar 2002, week 34

T O R E N S van ivoor nog wel zijn zo hoog, koud en kil. Hoe kan ik zo jou nader komen Of…. is dat juist wat je niet wil? Zo stilgezwegen, buitengesloten, afgestoten, als er niet toedoende uitgekauwd en doorgespoeld, voel ik me weggesnoeid, stukgesneden en afgestorven. Ik ben geen mens bij wie jij kunt schuilen…

Ken ik je een dag of duizend jaren? of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

woorden waaien door mijn hersens zinnen vormend zien zij licht ik kleur ze in met mijn gedachten proef hun klank met ogen dicht laat mijn vingers stil bewegen streel de toetsen van het bord laat mijn lippen woorden fluisteren oren luisteren naar wat het wordt als het ritme blijkt te kloppen berg ik alles netjes op zullen woorden…

Een LPF-man wil een oud product opnieuw verkopen: eerbied voor docent en bovendien voor huisarts en agent. Hij denkt, dat dit met veel reclame lukt. Toch moet hij in de eerste plaats proberen respect voor LPF'ers aan te leren.…

Een knuffel is zo fijn een knuffel voelt zo goed. Een knuffel omdat het mag niet omdat het moet. Een knuffel geeft je warmte van twee armen om je heen even met z'n tweetjes even niet alleen. Een knuffel kost helemaal niets ja een minuutje van je tijd maar het geeft je zoveel kracht om weer door te gaan in de strijd !…

Handen rustend op het stuur rood licht in het vizier maar ook de spiegel hier waar ik heimelijk in gluur zie de allermooiste vrouw de versnelling in z'n vrij drie, vier meter achter mij is ze even die van jou zet ze rap haar lippen aan met haar ogen gaat ze ook iets doen mijn wangen krijgen net geen blos wie kan zoiets weerstaan?…

Zoete kussen trekken een spoor over het naakte lichaam Huivering, de wind streelt mee door het open dakraam Twee lichamen gaan tesamen op in het ritme van de nacht Vurig verlangen in harten gevangen in passie tot bevrijding gebracht.…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…

Hij neemt nog een slok wordt licht in zijn hoofd in godsnaam, blijf bij me denkt hij verdoofd Blijf uit liefde vergeet je haat kus me nog één keer voor je me verlaat Ze vergat niet te haten en zonder hem te kussen heeft ze hem verlaten Zijn glas bijgeschonken is hij verdoofd door zijn liefde in whiskey verdronken…

Cor stal de ledenlijst, zo wordt beweerd. Al was die dan misschien niet zo omvangrijk, zo'n lijst is daarentegen heel belangrijk voor wie zich voor élk lid interesseert. Dat blijkt wel uit zijn site, een grote hit, met name voor het mannelijke lid.…

Hoort het giechelend gegnuif Van de vreters uit de ruif Die zich toch al welgesteld Te goed doen aan gemeenschapsgeld De knol voor een citroen verkopen. Door met vuige voorafspraken Woekerwinst te maken En de moraal al bouwend slopen. Ziet hoe de ambtenaar versaagt De staat niet langer schraagt Als het starre stokske van dien held Maar…

De nacht hier, het licht ver weg van jou Een ster pinkt Ik voel, de pijn van de ster Ik mis het licht, maar ik weet, het licht is hier in mij, in mijn hart…

Duizend tinten bruin en groen, schakeringen langzaam verlicht, de ochtendzon geeft je een zachte zoen... Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

Buiten woedt de laatste Beaamt haar heerschappij door snauwend onderschreeuwen brult om dit land bevelen Binnen past een ander pak om zwart zien te verbloemen Achter gebroken enkelglas blijft het louter lyrisch kristallen bolle beelden kiezen ze omlijnen steeds verliezen Zolang een ijzig vooruit blikken evenwicht voorspellen…

Jij bent in mijn gedachten Altijd... iedere dag Hoelang moet ik nog op je wachten? Hoelang moet ik nog wachten op je lieve lach? Ik wil je zo graag in mijn armen sluiten Je vasthouden en strelen.. Gewoon mijn gevoelens aan jou uiten Of moet ik je voor altijd blijven mailen? Soms voel ik me onzeker Vind je me nu leuk of niet? Wanneer stopt…

met in zijn hart de tranen die hij spaart omdat hij ze bewaart... met in zijn hoofd haar kussen, haar bed en al zijn nachten met... met in zijn hand haar allerlaatste brief waarin ze schrijft: "mijn lief..." met in zijn oren haar zo vertrouwde stem haar liefste lach voor hem... met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij…

waar je ook belandt, je wordt - nu of later teruggevonden in het woestijnzand of in het zeewater in Parijs of Londen maar ben je in transito het spoor verloren, gewoonweg in je eigen geest verdwaald dan ben je, vrij vertaald, voorgoed incognito het beeld dat angstig naar je terugstaart uit het spiegelglas toont alleen maar wie je…

mocht toch de vrees niet ongegrond zijn dat God een reus is op voeten van leem dan is geloof niets meer of minder dan besturingssysteem waarin elk bestand door het virus van de taal is opgelost en waar gebeden, hand over hand, zijn verworden tot ongewenste post de werkelijkheid hergeprogrammeerd in nullen en enen; de oude waarden…

Mijn bruid slurpt blauwe lucht als wijn fladdert eenzaam boven wolken uit Een schaduw gemengd met eeuwige zonneschijn door nevels vliegt een zwaluw In ’t blauw druipen druppels glanzend vocht versmelten in de dauw De wind neemt mee in laatste ademtocht m’n liefste teerbemind De zee fluistert in de schemering een zilte barenswee…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

Nee, het is niet altijd gemakkelijk een mens te zijn soms roept het angst op soms doet het pijn Nee, het is niet altijd gemakkelijk een ander te doorgronden er zijn al zoveel mensen geweest die zichzelf niet eens verstonden Nee, het is ook niet gemakkelijk heel de tijd gelukkig te zijn de wereld is nu eenmaal niet altijd een festijn…

De optiehandelaar staat op verdwijnen Tenminste, in z'n overdreven vorm Beeldschermhandel (eind dit jaar de norm) Doet Beursplein 5 tot stilteplaats verkwijnen Nummertjes en opgewonden mannen Worden naar de darkrooms toe verbannen…

Momenteel zit ik vol met emoties. Dit schrijf ik dan ook speciaal voor jou, mijn allerliefste dochter omdat ik zoveel van je hou. Je bent zo verschrikkelijk ver weg. Ik kan niet zomaar even bij je komen. Iedere minuut van de dag denk ik aan je en 's nachts lig ik van je te dromen. Voor iedereen gaat het leven gewoon door en dat begrijp…

De bus rijdt als een kamer door de nacht de weg is recht, de dijk is eindeloos links ligt de zee, getemd maar rusteloos, wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht. Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken van twee matrozen, die bedwongen gapen en later, na een kort en lenig rekken onschuldig op elkanders schouder slapen. Dan zie ik plots…

als een aureool glinstert tussen ijsbergen een ketting van goud…

Een lintje houdt haar lichaam samen, straks, denk ik, dwarrelt ze open, vergeeft me ; en haar gelaat volstrekt zich langzamerhand, ik beteken, ik beken haar met lange warme vingers die ik ontdaan over mijn handen trek. Voorzeker bestaat niets wat niet is en zij is alle vermoeden, ook van louter pijn, want alles ontgaat me, het gaat met haar…

Met de snelheid van het licht maakte je je los van mij... Emotieloos, geen kans meer op eeuwige liefde... Ik blijf achter, en zweef nu verder tussen hemel en hel...…

schuw als een fantoom verschijnt uit het woestijnzand een droom van water…

bleekblauw is de lucht gewassen door de regen een zomers kleedje…

stil wachten dieren op de nachtrand van het woud tot de morgen breekt…