Alle inzendingen, jaar 2003, week 11

Ik wil de zon niet meer zien schijnen, laat het donker zijn, guur en koud laat mij voorgoed in het niets verdwijnen of sterven in een donker woud. Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet…

Ik kon maar weer niet slapen Een gevecht tussen die vervloekte lakens. Gaf de strijd op, en ben maar opgestaan. Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt…

de allereerste keer dat ik je zag ben jij me al opgevallen ik vond je sierlijk en apart ik was meteen voor je gevallen jij bent voor mij heel duidelijk zowel groot als ook heel klein ik weet dat ik op jou kan rekenen je zult er voor mij altijd zijn letters worden zinnen en die worden weer een apart verhaal ik heb jou nodig…

de grote stroom die nu onophoudelijk over de rand verdwijnt zand, droger dan de zon verdragen kan verliest haar grip op de werkelijkheid de grote vloed die straten dansend stof omringt, blote voeten smelten glas eerst delven, dan kloven en slijpen tot de pijn boven komt en schittering bekoort blijf kijken niet alleen naar de grote…

het nevellaken ligt glad en schoon te wachten op de dauw meedogenloos en kil op het nieuwe blad, zo pril een zware last nu reeds te dragen wachtend op het dagen kwetsbaar zijn de knoppen zich persend uit het hout smachtend naar de lentezon de ochtend is nog koud…

Daar loopt de dorpsgek, zonder tanden in zijn mond. Hij ziet er uit als drek, maar verder is hij wel gezond. Vroeger was hij burgemeester, maar nu niet meer. Hij verbergt zich achter een heester, het leven doet hem zeer. Toch zou hij niet meer willen ruilen en als normaal door het leven gaan. Hij vindt de maatschappij om te huilen en lijdt…

Metaforen en synoniemen Regenbogen en vallende sterren Najaarsstormen in mijn hoofd Als ik naar je kijk. Aardbevingen en uitbarstingen Lavastromen over mijn wangen Vloedgolven van steen Als je weer gaat. De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht. De wolven…

Ik zou misschien eens kunnen schrijven over oorlog en hoe het kwam, een ruzie tussen Bush en Saddam, maar dat zou niemand bijblijven. Ook zou ik het kunnen hebben over geweld en schieten of moorden enzovoort, maar niemand die dat dan toch hoort, want woorden blijken toch te pover. Veel liever heb ik het dan met U over Ares, die grote Griekse…

de klap was onverwacht echo's joegen vluchtend door de nacht ramen trilden kinderen rilden in hun slaap gewekt nog niet gebekt vlogen vogels van hun nachtelijke stek stilte eiste duidelijkheid voor pijn die volgde op geslagen zijn de andere wang kwam snel nu davert het geweld van openlijke ruzie en de hel maar met die hitte…

Wat zou ik je vertellen, Moest je voor me staan. Zou ik je uitleggen, Wat ik heb gevoeld. Zou ik je vertellen, Hoeveel pijn het deed. Of zou ik toch maar stoer doen, Had ik me zo vaak afgevraagd. En dan gaat de bel, Daar sta je dan. Koos maar voor het stoer doen, Dus niets aan de hand. Gelukkig maar, Want jij gaf het een naam…

Wanneer ik lach is ze zo vrolijk Dan ravotten we, echt wel olijk. Heb ik verdriet, ze voelt het aan Komt dan heel dicht bij me staan. Mijn liefste vriendin, bij haar kan ik alles kwijt Dan kijkt ze met prachtige ogen, die ik benijd. Oprecht en trouw, voelt steeds met me mee De sublieme verstandhouding stemt me tevree. Ja, heus, onvoorwaardelijke…

De nacht licht weer op in Bagdad Rookpluimen vullen de ijle lucht. Irakezen schuilen of zijn op de vlucht voor kruisraketten op zoek naar hun stad. Hier komt geen winnaar uit een strijd waar domheid en onwil welig gedijt.…

De Irakese draak met zeven koppen die zich verschuilt in onderaardse krochten wordt door St. George met heldenmoed bevochten. Diens drieste overmoed is niet te stoppen. Maar als een kat die negen levens heeft weet je toch nooit of hij het overleeft.…

Wanneer je je alleen en verloren voelt zit dan niet bij de pakken neer Geef je leven een positieve draai Dan gaat het vast wel weer.. Sta op en zie de toekomst tegemoet met een lach op je gezicht richt je op al het goede vergeet even het werk en de plicht.. Geniet van iedere seconde Dit leven leef je maar een keer als je leert van je fouten…

takjes zoeken nestje bouwen eitjes leggen hongerig grut wormen zoeken nest beschermen uitgevlogen uitgeput!…

februari, koud en nat 'k ben hem na 3 dagen zat 't is alsof het nooit lente wordt gelukkig duurt die maand maar kort en ondergronds begint stilaan het leven weer van voor af aan…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

Stil in een hoekje vlak naast de open haard die alleen in gedachten nog koperkleurig gloeit en geurt naar koude winternachten gezelligheid welk bouquet zich mengt met het jouwe van tijd tot tijd want de lente heeft zich ontluiken vroeg ontbloeit maar gaat zo af en toe met een koele vleug gepaard Geruisloos onder je dekentje, wurm je met het…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…

Een vrouwelijke schoonheid bij het avondlicht De maan schijnt op haar verleidelijke vormen Voor haar pracht ben ik gezwicht Brengt mijn hoofd tot stormen Een stem als een slag op kristal Een huid als een perzik zo zacht een lach als een waterval Haar haar in al haar pracht Maar schoonheid is niet voor altijd De pracht en praal is niet permanent…

Het is nogal simpel, om moedig te zijn. Wanneer je voor een tastbaar gevaar staat. maar het vergt meer moed, om de vage, onduidelijke, naamloze angst, het hoofd te bieden. Die rondspookt - in een bezorgde geest. En dat is de wereld, van de echte stilzwijgende helden, toch wens ik de mensen die zo, intens dicht bij de oorlog betrokken zijn…

Ik heb lang zitten staren naar je mond, naar je haren Ik hoor je stem nog die zei: "Kom maar hier, kom bij mij" Je hand lief en groot Die net nog de mijne omsloot Je ogen, je gezicht in rust En heel voorzichtig door mij gekust Ik heb lang zitten staren om dit beeld te bewaren Van jou in het schemerlicht Diep slapend, ontspannen gezicht…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan... door het tumult…

Mijn ogen volgen de zwermen vogels vliedend voor de nacht Ook ik zoek iets warms en zacht om me tegen vroeger te beschermen De schemer die zich meester maakt over lage landen en gekerfde geest roept angst op en versterkt de vrees voor wat me tot nu toe heeft gemaakt Dus schuil ik schuchter tot de morgen en zoek naar jou die ik nog niet…

Der stjert wat ôf by my ik wit noch net wat it is mar it baarnt, it blet, it barst jûns wurdt it minder wy gean hieltyd letter fan kant it komt op en jout him del en de dagen langje net oant better. Ik bin yn ‘e lyndraaiersgong en sis dy, ik krij mâl fel, want it baarnt, it blet en it barst. Touwslagersgang Er sterft iets af bij…

Nu een vlinder kunnen zijn, op de schouder kunnen zitten van die rebelse Saddam Hoessein, nou dat is echt niet verkeerd, want misschien is 't wel zo, dat die man daar wat van leert? Gewoon als vlinder op z'n schouder zitten gaan en hem zachtjes te vertellen, dat met al dat bombarderen, mensen opofferen en vechten, 't met z'n volk zo…

Waarom sprak je over liefde, als je nooit van me hebt gehouden, waarom deed je me doen geloven, dat mijn liefde nog beantwoord zou worden... Waarom gaf je mij die aandacht, als ik je niet eens boeide, waarom deed je alsof ik nog kans maakte, waarom schonk je mij die hoop? Hoe kreeg je me zover, dat ik steeds meer voor je begon te voelen…

Ik was ongelukkig je zag het niet Ik was verdrietig je zag het niet Ik had problemen je hielp me niet Ik had het moeilijk je merkte het niet Ik huilde je zag het niet Ik had iemand nodig je was er niet!…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

Schizofreen kon de man maar niet aarden. Hij was dubbelhartig en heeft in z'n wanhoop met twee van z'n zwaarden een dubbele zelfmoord gepleegd.…