Alle inzendingen, jaar 2003, week 17

Ik voel me weer zo vreselijk moe Krijg mijn ogen nauwelijks open Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is meer kruipen dan lopen Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik ploeter en ik zwoeg Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Het is gewoon te vroeg Ik voel me weer zo vreselijk moe Ik heb nog maar één wens Zo zwaar lijkt alles wat ik doe Was ik maar…

Er glijdt een traan over je wang Ik lees het verdriet in je ogen Je voelt de leegte, het gemis Het leven heeft je bedrogen Je weet dat het zo beter is Het einde is gekomen Maar met haar lichaam en haar ziel Is haar liefde je ontnomen Er glijdt een traan over je wang Ik blijf nog even wachten En sla mijn armen om je heen Maar kan je pijn…

Nee, ik ben niet zielig Maar ook niet tevree Want alleen zijn is niet alles En het valt niet altijd mee Ik mis een schouderklopje een knipoogje naar mij en een arm ook om mijn schouder Ik van hem en hij van mij Zonder partner door het leven Ook geen maatje om me heen Ja, ik was ooit met z,n tweeën Maar toen voelde ik me ook alleen!!!…

klanken van binnen stromen ongeduldig door het bloed de geest luistert geeft vertrouwen en moed vragen zweven vrij naar buiten door de wind gevangen het hart vol van besluiten in het antwoord stil verlangen…

Mijn kind, in elke druppel jouw gelaat, in elk ontelbaar rikke tik tik een moederhart, wacht op de druppel die overloopt en van het raam mijn gelaat maakt...…

We groeven in de aarde met onze handen, tastend door talloze lagen naar de oorsprong. Onze vingers bloedden, nagels scheurden, sneden zich een weg door het puin van ons menselijk gemak; konden niet bevroedden dat de bron van leven reeds lang was opgedroogd.…

Als een leeuw waakt u over uw welpen Niets is te veel, u zal mij altijd helpen Al uw kinderen zijn u gelijk Met zo,n lieve moeder ben je rijk... Nooit kan ik terug doen wat u voor mij doet u hebt ons heel goed opgevoed Lieve moeder, ik houd u in ere een ding weet ik zeker, ik kan nog heel veel van u leren... Hoe hebt u het voor elkaar gekregen…

Ik denk aan jou dag en nacht je laat me stralen als een bloem in de woestijn je bent lief maar je bent niet van mij nog niet van mij wat als je mij niet toekomt wat als het niet waar is wat je zegt mijn hart trekt zich terug en hoort niet wat je zegt en ziet niet hoe lief je bent ik ben bang bang om verlaten te worden verlaten te worden…

Met ogen gesloten keer ik terug in mezelf luisterend naar romantische klanken ben ik van de wereld afgesloten Heen en weer wiegend Op de golven van de muziek ben ik in een andere wereld, wereld van de romantiek... Pop-muziek of licht klassiek ze hebben beiden iets maar luister met je ogen dicht dan toveren ze een glimlach op je aangezicht…

Een slak raasde in volle vaart over bergen en door dalen Hij was er dan ook van overtuigd dat niemand hem in kon halen Dit vreemde gedrag werd opgemerkt door een mol in de Ardennen Die zei verdorie dat wist ik niet dat een slak zo hard kon rennen Maar de mol had best wel trek in een sappig slakkenboutje Daarom spande hij over het bergpad…

Terwijl wij naar Hen oprukken Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen. Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed. We vrezen voor het zuur vergaard bezit. Ze schrappen ons geprevel, happen in onze tamme gebeden. In een zaal of onder het gewelf... Wij blijven grijze krijgers. Ze wagen het ons te dwingen te luisteren naar de mokerslagen…

Gerimpeld water in de kanaalgeul. Een vlies van pollen, rotte bladeren De wijnfles dobbert langs de kademuur. Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon. Een bries sluipt…

Pijn overheerst, Neemt de overhand Pijn eet je van binnen op. Pijn maakt je onbeheerst, berooft je van gezond verstand. Pijn zet je leven op zijn kop Pijn die je geest beheerst Je energie helemaal opbrandt Pijn zet je normale leven stop…

Eén ding heb ik begeerd; één ding heb ik ontvangen: Dat, zo de dood mijn leden zou omvaên, Ik voor uw aangezicht, o Bron van mijn Verlangen, Niet ledig zoude staan! Want, als op 't strand geslagen door de drift der branding Een kinkhoorn, draagt mijn ziel uit dit mijn leven mee De één onzegbre vreugd, die Gij mij hebt gegeven: Het Ruisen van…

Je voelt als een bron een bron diep in mijn ziel een voedende stroom van verbondenheid welbehagen vrede en verrukking het voelt als dat het verfrissende water van die bron geleidelijk de dorre aarde van de verwaarloosde kant in mijn ziel doorstroomt het…

Het zijn die kleine dingen een opmerking floept er uit hoe ook bedoeld hij komt zo aan dingen-woorden-gedachten Nu lig ik daar alleen naast Jou ze schieten door mijn hoofd als pijlen zo scherp dingen-woorden-gedachten gevoelens- verdriet Waarom…

Ben jij, Jij? Wie ben Jij? ken ik jou, of Jou? ik, ik ken jou ik wil Je kennen maar waarom ken ik alleen jou en heb ik Jou niet leren kennen? waarom verstop Je, Jezelf achter jou? laat me Jou leren kennen ik wil Jou, Jou, Jou!…

Als een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-…

Dicht Dichter Dichterbij Voorbij Te dicht.…

weer vorst aan de grond vriendelijk wuivend naar zij die het volk behaagt…

woorden krulden sloegen vlammen uit het vuur dat nu ontstoken was zinnen vulden zich met warmte die roze uit het rood geopend had liefde smoorde niet maar smeulde en ontkiemde in het wakkeren van de wind vonken sloegen over joegen laaiend hete dromen door het lijf komen kreunde blijf gesmolten in emoties dreef genot als…

Bellenblazen, veel kapitaal uitlenen en te weinig garantie op betaling. Zo gebeurt dat vaker, getallen opgekrikt en opgeblazen om dat (econo)mono-culturele gedachtengoed te bemesten, winst maken en groei. Het is belangrijk dat een bedrijf Altijd Winst maakt en blijft maken. Dat moet, de aandeelhouders blij houden, aanzetten tot verdere investeringen…

Ze spreekt met de stem die mijn gedachten laat stil staan dichtbij haar waar ik haar vloeibare ogen ontdek en weet dat mijn stem haar altijd zal strelen en teder volgen in haar zoektocht naar nieuwe dromen…

’t Is feest vandaag, voor allevier de zussen. Christina krijst met kracht: “Oranje Boven !” Margriet wuift minzaam naar Van Vollenhoven, en Beatrix begroet het grauw intussen. Irene boomt met bomen in het bos. Bij haar zit er een microfoontje los.…

Hoe heb ik zo dom kunnen zijn. Waarom doe ik anderen,en mijzelf toch altijd zo'n pijn? Van veel dingen heb ik echt spijt. En mijn zelfvertrouwen ben ik gewoon kwijt. Terug draaien,kan ik het niet meer. Ik huil er om,elke dag weer. Het lijkt alsof er iets gestorven is in mij. Ik krijg mijn gedachten,en gevoelens niet meer op een rij. Is dit…

Hun hete tongen duwen vloerwaarts het dampen van de motoren uit en de verdroogde stembanden brokkelen in hijggeluiden af een stortregen van oververhitting verlaat het bos dat hun schedels de zware zon helpt dragen de poriën wenen hun oogjes leeg toch zweven de roeispanen van hun eindeloos lopen door het macadammen meer…

Een romp, een linkerarm, een flink stuk dij, ook werd een rechtervoet teruggevonden. Dit lijk is wel héél letterlijk ontbonden; de dood was onnatuurlijk, lijkt het mij. De oorzaak, zo vermoed ik nog ‘t meest, is hoogstwaarschijnlijk zelfmoord geweest. --------------------------------------------------------------------- Ondeskundige schouw-artsen…

's ochtends de zon kleurt het water zilverroze ik ruik de natuur het doet goed de innerlijke rust…

Zelfs buiten m’n ooghoeken Zie ik je staan Zie ik jou schitteren En straal ik Van binnen Van buiten Geef ik licht Hoor ik je niet Dan denk ik aan je Zie ik je niet Dan voel ik je naast me Liefde maakt blind Daar komt het op neer Want sta jij voor me Dan zie ik ineens niets meer……

Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat verlangen naar echte liefde Dit juist groter maakte Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat ik niet durfde te denken Aan wat ik eigenlijk zou willen Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat geven en nemen Ongeëvenaard waren Ooit.. Was eenzaamheid zo groot Dat doordat ik zoveel gaf Ik m’n eigen hart brak……