Alle inzendingen, jaar 2003, week 17

Vissen blijken dus ook stress te kennen. De regenboogforel ervaart zelfs pijn en blijkt dus een gevoelig dier te zijn. Da’s voor de vissers toch wel even wennen. Dus wie een visje aan de haak wil slaan moet weten dan een wreedheid te begaan.…

Ik pak je hand zachtjes beet en kijk je diep in je ogen Ik fluister dat ik je niet vergeet dat m'n hart mij nooit heeft bedrogen Je hebt mijn hart weer laten leven diepe gevoelens zo echt ik kan alleen niet geven mijn emoties in gevecht Ik wil gewoon jouw maatje zijn niet al deze warmte voelen toch is het ook fijn na eenzame jaren te…

Soms kan je het praten maar beter even laten en zonder woorden zeggen wat je hebt uit te leggen.…

Er is Iets in het leven dat de regen zingen doet, Iets dat de winter zomers maakt en je tranen lachen laat. Er is iets in het leven dat zure wolken kleurt tot zoet, Iets dat doorgaat tot je schatert en niet maalt om al je flaters. Er is iets in het leven dat heel stil deelt in je verdriet, zo stil dat je ‘t soms niet ziet. Iets in het…

Moeders zijn als engeltjes. Ze vliegen door het leven om hun bengeltjes te geven wat hun hartje ook begeert. Moeders zijn als engeltjes. Ze kunnen slechts beminnen ook al is ‘t niet naar hun zinnen en doet die kleine wat verkeerd. Moeders zijn als engeltjes. Compleet met engelengeduld en vleugels om hun spruit gehuld. Engeltjes die beschermen…

Hier leit Vondel, zonder rouw; Hij is gestorven van de kou. - - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -- - -- - - - - Een grafschrift dat Vondel op hoge leeftijd - toen hij zichzelf niet meer verwarmen kon - had gemaakt. Men mag (zei hij) als ik sterf, dit op mijn graf zetten.…

We lepelen In de bestekbak van de slaap Dromend van dingen Die we later niet Meer kunnen achterhalen, Tot de morgen Ons weer scheidt En het leven haar tol Weer laat betalen Het opstaansritueel De dingen die we doen De kunstjes die je leerde Zijn als bij het slapen gaan Maar daar het omgekeerde De nacht is nu voorbij Het…

Waarom brand jij achter mijn ogen, wil je er soms ook vandoor? Weet jij ook dat ik verdriet heb, en weet jij ook waarvoor? Over jou heb ik ook geen macht meer Je komt toch, ook al wil ik het niet- Kom maar, loop maar over mijn wangen maar alleen als niemand het ziet... Jij bent altijd bij mij,Traan Oh, wat ken jij mij goed 't Is net…

Er waren nabij Wijhe Eens twee verliefde bijen Blijf je altijd bij mij? Vroeg hij aan zijn bij Ja, zoemde ze blij, ik hoor bij je…

Het leven zou toch zo mooi kunnen zijn. De zonnestralen glijden naar binnen door het raam. Ze verwarmen m'n hele huis. Waarom dringen ze nu niet door in mijn lichaam? De natuur wordt weer prachtig. De lucht is stralend blauw. Je hoort hier toch vrolijk van te worden. Waarom voel ik dan nog steeds die kou? Je ziet de mensen genieten van…

Bij het samen obsc1 tempelieren voelde ik dat jij mij niet meer on2k en kon ik, zolang ik ver3tig keek, al mijn luimen en lusten bot4en.…

De wolken zijn geen getuige. De regen is niet dankbaar. Vogels verstoppen hun vleugels. Mensen spreken alleen nog met hun voeten. En ik ben van steen. Want ik geloof in steen en zie dat elk leven de tijd vreest maar nooit verandert in iets wat altijd zal blijven bestaan en niets meer wenst.…

Een Schot en een Lap werden - dronken - een kanonschot en zatlap. Beschonken zat ieder van hen in een dweilorkest én zowel toeter als drankorgel klonken.…

licht verweven met donkere spinsels gedachten ontsponnen tot levensdroom ogen ontwakend in licht van waarheid leugens ontbonden tot een syndroom woorden verklarend een uitleg van waan gedachten vormen nieuw levenspatroon ontdaan van het spinsel ontraadselde geest maar nog nooit zover heen geweest…

Was alles maar voorbestemd Dat hoopte ik heel even Jij stond daar, een engel Weer terug in mijn leven Wat had ik je gemist al die jaren De vreemde woordjes die je zei De twinkeling in je ogen, je lach, je mooie zwarte haren Ja die gekke woordjes, dat blijft me altijd bij Bijna was ik vergeten hoe mooi je bent Je beeld vervaagde met de tijd…

60 jaar geleden, werd je door god gegeven, om mensen te helpen op weg in hun leven, pijn en verdriet kwam je zelf ook tegen, de kracht die je kreeg heeft je daardoor niet verslagen, je wilt nog steeds mensen behagen, 60 jaar een prachtige man die zoveel geven kan, het is mij een genoegen je liefde te mogen geven.…

Het laatste uur in het gezelschap van de zon, de Ierse Zee, de golven de wind, de klapperende zeilen na verandering van koers Achterover leunde jij gleed zijdelings weg Het lichaam koos het moment om weg te gaan en jij verdween in het schreeuwen van de meeuwen boven de zee, het land de stad en Amsterdam…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Een pauw vergat zijn kleuren `s morgens aan te doen Hij stapte trots naar buiten in zijn blote boezeroen Hij pronkte trots op het gazon hij pronkte in de wei Begroette zelfs de kippen maar die reageerden niet zo blij Een schande is het sprak Catharine Het is grof riep kipje Wies Want een pauw zonder zijn kleuren vind ik alleen maar vies…

ik zag de stukjes leven het laken en de nattigheid regen heeft je niets te geven met zon was je nu alles kwijt ik zag het speelgoed en je tranen op een beer grijs was ook je kleding je was toen niemand meer je jeugd droomt van een nieuw bestaan, je spellen zie ik door je handen gaan met ogen vol herinnering je verkleumde door het…

Dan ben je dus voorlopig nog niet jarig; Je zoon en zijn aantrekkelijke bruid Die torenen zelfs hoog boven je uit Dat maakt zo'n bus- en bootreis toch wat karig Ware woorden dus van onze regentes Het feest was ondanks haar een groot succes…

Soms kan hij zweven als een adelaar en grijpt zijn prooi met dodelijke klauwen. Z’n kreten geven blijk van zelfvertrouwen. Hij rekent af met dreigend doodsgevaar. Hij dirigeert met simpel handgebaar, of stampt en vloekt en stroopt de ferme mouwen. Op hem en niemand anders kan men bouwen. Hij is een rots, een held, een tovenaar. Behalve dan…

Wéér in 2a te zitten was wel fijn als ik rechts achterom keek naar dat liefje, Maar zij keek steeds terug zo van wat blief je, of helemaal niet. Wel de harde lijn. Met Sinterklaas gaf ik mijn hartendiefje een hart van suikergoed en marsepein. Zij deed de stille gever hartenpijn, want gaf hem via Joan het volgend briefje. Daar stond…

Hij was de krabpaal van hun schelden en soms zelfs de platte speelbal van hun tot vuist gekropte gal één die ze in nalachen nog wegkwelden onder het vriezen van hun blikken leken zijn ledematen als versteven en was de korte glimlach verdreven in een bad van wat angsten prikken zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn en als een glazen…

wolken landen neder zonder geluid regens ruisen over groene velden terwijl mensen op de hemel schelden sijpelt treurnis dieper tot op mijn huid grijze straten blinken water sporen grauwe hemels bergen blauwe luchten wagens sneren lang gerekte zuchten spatten mistig nevel naar verloren vandaag voel ik huiver bloeden dwaze beelden van ver…

Hoe heeft het zo ver kunnen komen waar is het mis gegaan wanneer ben jij gestopt met dromen over samen verder gaan Hoe kan iets wat zo goed voelt er zomaar niet meer zijn wat heb jij dan bedoeld met; bij jou voel ik me fijn de spanning tussen jou en mij was daar vanaf dag één door jou ging ik weer leven zonder jou, ben ik alleen.…

Ik heb leren eten, leren drinken, leren praten Leren staan, leren me te gedragen Leren boos te zijn, leren lief te hebben Leren mezelf te zijn, en mezelf te haten Ik heb leren tevreden te zijn, Tevreden te zijn met de tijd die wij hebben gehad Maar tijd is nooit genoeg, altijd te kort De tijd die we hebben gehad was fijn Wat ik nooit heb…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ieder mens begint bij start, maar iedereen groeit naar iets anders toe, de een doelloos, een ander verward, niemand beseft eigenlijk hoe Maar uiteindelijk komen we allemaal, bij het einde aan, na een dik boek met levensverhaal, zal ieder persoon net zo snel weer gaan We worden geboren, trekken een levenslijn met ons mee, kunnen voelen,…

Het menselijk zwerfvuil van onze maatschappij Afgeschud tussen spijlen van beton en staal Die het laatste greintje lieflijk tikken Van de reeds verdorde harten bijten Staal en papier in één kooi gemalen En in de benzine van pis en wanhygiëne Kan één grijze vonk van een gebaar de geest tot de explosie drijven En moeders kunnen enkel…