Netgedichten

netgedicht (nr. 2.377):

Sporen van verleden

wolken landen neder zonder geluid
regens ruisen over groene velden
terwijl mensen op de hemel schelden
sijpelt treurnis dieper tot op mijn huid

grijze straten blinken water sporen
grauwe hemels bergen blauwe luchten
wagens sneren lang gerekte zuchten
spatten mistig nevel naar verloren

vandaag voel ik huiver bloeden
dwaze beelden van ver dringen
heimwee om mijn zon te voeden

vogels die nu niet meer zingen
klauwen diep in het vermoeden
onweer staanbaar daagse dingen