Alle inzendingen, jaar 2003, week 18

Met holle schreden zwerven jouw woorden door mijn stad. Soms klop je aan zo verlegen bij ons huis. Maar daar woont niemand meer. Ik leef nu op kamers bij mezelf.…

Gewoon een moeder ben ik, als dertien in een dozijn, maar eigenlijk moeten dat er twaalf toch zijn? Gewoon een moeder met een paar kinderen, waarvan de oudste een zoon is, een zoon met een eigen bedrijf, maar of dat nu allemaal zo "gewoon"is? Lees zelf en oordeel daarna, of ik nog volop met al mijn gebreken in het leven "sta"? Soms…

Langzaam lig ik te weken in het bad van vergetelheid en zie ik mezelf veranderen in jouw gedachten tot een dier dat je volgt en spreken leert zoals jouw gedachten mij laten gehoorzamen en waar ik niet meer kan blijven zolang jij me niet verdrinkt in het bad van onze herinneringen…

Alle moeders die te vinden zijn op de gedichtensite, voor iedereen die verslaafd is aan dit net, wens ik toe, dat Moederdag, gezellig knus en vooral gloedvol, verlopen mag. Zonder gemopper, zonder gezeur, nee even luisteren nog, een dag per jaar, is de dag van ons, MOEDERS heel speciaal! Want eerlijk is eerlijk, dat zijn we wis en waarachtig…

Als pijn zich blijft presenteren. Als het verdriet je blijft verslaan. Moet het geluk zich trotseren. En als lichtpunt in je leven staan. Het geluk moet je durven te vertrouwen. Kan dat niet, dan gaat het mis. Want van geluk moet je gedeeltelijk je leven opbouwen. Tot iets wat het mooiste voor jou is!…

het gevoel van de branding die in mijn hoofd aan stukken slaat opgefokt en rusteloos niet in staat om iets te doen hang ik rond en doe ik niks waardoor het alleen maar erger wordt hoop wordt wanhoop in seconden en wisselt net zo snel terug een gevoel van machteloosheid omringt me als een deken verstikkend en verstrengend niet in staat hem…

Ik voel me miserabel, is 't operabel, kan het worden weggesneden, is het een onzichtbaar gezwel? Verdorie nog eens aan toe, 't lijkt warempel wel, of 't minder wordt, terwijl ik schrijf! Zie je nou wel, wie schrijft, die blijft en houdt de moed erin, ja hoor, voor elkaar. Ik krijg weer zin!…

Een oude sintbernard uit Kloten die nog nimmer drank had genoten probeerde zijn vaatje aan te slaan maar toen dat niet open wilde gaan is hij bij het avondje stappen uit een ander vaatje gaan tappen…

Er was laatst een haantje in Venray Dat klaagde: als ik in de ren kraai Dat d' ochtend al gloort Kijken ze altijd verstoord En denken ze weer dat ik hen naai…

Leven in de schaduw van het verleden Deel van het schimmenrijk van geblokkeerde gedachten Op de tast door de brokstukken van de geest Gevangen in de schemering van een betekenisloos bestaan Prooi van rafelige herinneringen Het verleden als uitzichtloos perspectief Het leven gedoofd opgebrand een spook in de nacht Een misschien nog levendige…

karpers zoenen aan de vijverpond traag bevaren gouden schubben met open mond de cirkels rond tot malse regen kringen maakt van rimpels die weg deinen een houten bank staat eenzaam leeg als 't paartje is verdronken of schuilt het onder bladerdak al weer met open monden tot mijn bomen kruinen buigen en stille regen mijn verdriet…

De stilte is voor eeuwig Geen woorden uit jouw mond De dood heeft jou verslonden Voor altijd is het stil Ik zal je niet vergeten Voor altijd in mijn hart…

Ik ben een heel klein vogeltje en ik vlieg nog niet zo goed ik weet nog niet zo heel precies hoe of ik dat dan moet. Moet ik mijn vleugels strekken of trekken in mijn zij soms denk ik ach dit leer ik nooit dit is niets voor mij. Dan kijk ik soms naar boven in de blauwe lucht en oefen daar maar verder onder diep gezucht.…

Alles zie ik in jouw ogen je pijn,wanhoop en verdriet ik wou dat ik je kon helpen maar spiegels praten niet... Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

een vliegtuig cirkelt letters in de lucht, de vlaggen klappen van plezier, hoog in hun masten. het volk dat lang boog onder oorlogslasten, viert dat de vijand vijf jaar later is gevlucht. dan dwalen mijn gedachten naar Irak.. na de dictator, die zijn volk lang heeft geknecht, nu vrijheid – maar daar is ook alles mee gezegd – en toekomst met…

we haakten in vertraagden onze passen en dansten op het ritme van elkaar geen zwier en lange draaien gedegen voetenwerk vroeg niet om verfraaien maar in mijn hart dans ik de tango met een ander voel haar lichaam in gebaar schokkend wenden, keren maar donkere ogen zwepen op drank verhit bewegen lijven zwieren af en aan we laten…

Vóórdat mijn wieg was klaargezet Werd de mooiste letter van het alfabet Als initiaal voor mijn achternaam gereserveerd Om vele redenen ben ik daarmee vereerd Hij kan nooit alleen door 't leven gaan Doch moet altijd met U samengaan Om een leesbaar woord te vormen Dat voldoet aan deze exclusieve normen. Hij is sierlijk, zeer elegant Héél zeldzaam…

De dagen waren donker En de uren waren lang Want in mijn eigen wereld Was ik altijd bang De dagen zijn nu lichter En de uren gaan te snel Want in mijn nieuwe wereld Is het leven weer een spel…

De nacht draalt nog wat buiten, donker en grijs, maar ginds aan de horizon begint de ochtend te gloren. Een strook van goud en rood, stralend en mooi. Prachtige kleuren, die je een gevoel van hoop geven. Het is alsof er een pad loopt langs de horizon en terwijl mijn voeten automatisch over dat pad gaan, het pad van hoop, dat naar het volle licht…

De regendruppel biggelt langzaam...langzaam Langs de ruiten van mijn kamerraam Hij neemt nóóit de kortste weg omlaag Maar zigzagt traag...heel traag Totdat hij door een soortgenoot wordt achterhaald En zo, begeleid, op mijn vensterbank daalt. Een nieuwe druppel ga ik volgen Die wordt al gauw door een DIKKERE verzwolgen Wéér een andere wil…

Zo zit ze prevelend voorovergebogen doublé druppels glinsteren door haar wriemelende vingers zo onverstoord onhoorbaar woord voor woord verwoord zijn stem laat haar niet los en wat ze delen draagt zij als geheim groter dan zij zijn en nu heeft hij haar de keuze gegeven terug te keren naar een ver geleden leven en de kralen worden weer…

Je hoeft het niet van de kalender te weten De hele atmosfeer is bezeten "Eruit, eruit"naar camping of een stukje stilte Zonnewarmte na winterse kou en kilte Kracht opdoen voor donkere dagen Die extra energie van ons vragen Files, files, overvolle treinen Met volwassenen en natúúrlijk ook kleinen Iedereen gaat zijn plekje zoeken Op…

Als je verliefd bent, Is liefde fijn, Maar als het uit gaat, Komt de pijn. Je hart verdooft, En liefde is het laatste, Waarin je gelooft.…

Intens moment van, vriendschap geven of krijgen, Ik voelde me gelukkig Om de kleine dingen die je me gaf, Een eenvoudig woord, Een moment van warmte, Vond het kostbaar, In een leven zonder kalmte.…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

Kijk naar het vierkant van mijn hart Het is hoekig en scherp Het past er eigenlijk niet Toch hoort het er, zit het er, een hele tijd Zal het ronder worden? Zullen de scherpe kanten slijten? Draagzaam voor mijn hart Kijk in het vierkant van mijn hart Zou het kunnen rollen wanneer het ronder wordt? Meegaan in het ritme van mijn hart…

Ieder jaar weer die ellende Weet ik het gewoon niet meer In mijn hoofd een grote bende Wat zal ik doen, wat moet ik nu weer? Wat maakt mij een gulle gever Waarmee was hij blij geweest Van die sokken of jenever Of een boek dat hij nooit leest Weer zo'n luchtje tegen zweten Vaderdag is echt een straf Dit jaar zal ik het wel weten Krijgt hij…

Vandaag is het een beetje feest het is weer moederdag de dag waarop zij vragen en zelfs zeuren mag. De dag waarop ik haar laat zien hoeveel ik om haar geef een gevoel bij mij vanbinnen zolang als dat ik leef. Het gevoel daar heel diep in mij wat ik heb voor haar, heb ik niet slechts op moederdag maar door het hele jaar.…

dans mijn liefste dans het ritme van muziek rond en rond in cirkels wij samen voor altijd dans mijn liefste dans en breng mij liefde ik ook voor jou…

Vaalblauwe ogen, waas vol waanzin heldere gedachten zijn wensen en zijn dromen vaalblauwe ogen waanzin in zijn geest wirwar van gedachten kronkelend in zijn hoofd de haat, de mensheid, het bestaan verschoppeling van het leven mensheid zo gemeen haat vol haat is wat hij voelt hart vol emoties daders van de pijn en wreedheid zal…