Alle inzendingen, jaar 2003, week 18

Zoals wij eenmaal zijn bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht. Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen…

woorden reiken niet ver genoeg om de warmte te vangen die mij weer stralen doet als ik denk aan verleden tijd mijn ogen strelen stiekem je hart in de hoop dat jij de herinneringen evenveel koestert en mij voor even in de warmte hult…

levend begraven in de zwarte aarde van het verleden bijtende kou zaait verwarring in onrustig denken tranen verteren lang gekoesterde hoop op een lichtpuntje van de wereld verlaten in verstikkend donker lig je daar…

woeste welgelegen wegen aangebroken aangelegd asfalt dunbevolkte dromerige dorpjes snelle splitsende straat op weg naar toe kom ik jullie tegen als verkooppraatjes voor onbezorgdheid uitgestald verlaten geborgenheid ik ben weer bij de les trots standhouden in overdaad…

Loom telt de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij…

Je was zo lief, zo heel spontaan met blije ogen keek jij mij aan, je sloeg je armen om mij heen jouw leuke lach, voor mij alleen. Toch had ik jou nog nooit gezien en na vandaag, nooit meer misschien, maar jij maakte iets los in mij jouw warmte maakte mij zo blij. Diep in gedachten ben ik gegaan terug naar huis, bij jou vandaan, ik heb jouw…

Het groene lenteblad, eerst bruingebrand door de zon Is afgevallen omdat het niet meer kón Op het asfalt, waar het verkeer langs gleed Vormt het nu een draad van het herfstkleed Dat allerwegen ligt uitgespreid En menig mensenoog verblijdt. De stormen veranderen het kleed van patroon In nuanceringen ongekend schoon Tot zo iets is geen mensenhand…

Leven Je hebt het gepakt In je moederschoot Leven Je hebt het omarmd Toen je geboren werd Leven Je hebt het weggeduwd Toen het niet meer fijn was Leven Je hebt het vervloekt Dat je ooit geboren werd Leven Je hebt het gekoesterd Uit liefde voor je eigen kindje Leven Je hebt het aanvaard Zoals je leven nu is...…

De misthoorn loeit, het geluid is bekend Zodat je er eerst onverschillig voor bent Maar dan ontaardt het geluid in 'n beklemmende kreet Dan voel je, dat je alles nog zo goed weet Je regelmatige gang op die misthoorn af Tot 't huis waar de GELIEFDE woonde... Nu rust ze in haar graf De misthoorn blijft pal op zijn post De mist van het verdriet…

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

de muren zijn te hoog om uit te kunnen breken ze kan hen enkel smeken geef mij mijn vrijheid terug de wanden zijn te dik om haar te kunnen horen dus zal het niemand storen de striemen op haar rug de deuren zijn te zwaar om in te kunnen trappen haar weerstand zal wel knappen nog voor zij wordt gered de tralies zijn te hard om door…

Kom, laat mij zingen, vrolijk zijn... Kom, laat mij dansen, als een harlekijn Kom, laat mij liefhebben, dat voelt zo fijn Kom, laat mij gewoon vrolijk zijn... Kom, laat mij alles positief bezien... Kom, laat mij me voelen, als was ik negentien Kom, laat mij je voelen en laat mij je zien Kom, laten wij blij zijn, straks bij ons weerzien...…

Zwanen zweven door de wolken verliezen veren van dons waarmee engelen schrijven op notenpapier een symfonie van dansende regendruppels als paukslagen op ruisende vleugels.…

Als je dan iemand hebt gevonden, waarvan je weet: dit ís ze nou! Dat wat geen woorden zeggen konden: je wéét het simpel. Déze vrouw is 't late licht dat in mijn leven het sterrenlicht verbleken laat; Pas dan weet je wat liefde is en pas dan weet je waarheen je gaat... Wanneer die iemand jou laat bloeien als late lente, bloemen, gras, dan…

ik ben jouw rots in de branding zeg jij zo vaak maar bij wie kan ik schuilen bij wie kan ik huilen als een kind dat het volwassen zijn soms zo moeilijk vindt en toch ik ben jouw rots in de branding je fluistert en je droogt mijn tranen…

je hebt alles aan elkaar genaaid de rode draad dubbel gestikt hun lijf geflikt met nonchalance en wat lieve woorden ze hebben het gepikt ze gingen op de rug harten duizendbreken emoties snel vergeten maar hun ziel moet terug ze willen nu geen spiegel zijn en niet die zoete pijn die jij ze hebt gegeven in dromen uit een ander leven…

Ik zag laatst vanaf een veer Een zeemeermin in de weer Heel ongeremd En ongetemd Wat gaat zo'n viswijf tekeer!…

Politie werd gebeld; hij had gegapt. Voorlopig zat-ie in een schuur gevangen. Asiel en voedsel zoekend moest-ie hangen. Hij was bij 't pikken van een ei betrapt. De stakker had zichzelf in brand gestoken en stierf. Hij was pas laat gestopt met roken.…

jaar na jaar na elke vlucht legt ze zich te ruste met een laatste zucht om volgend seizoen weer voor de hemel te kiezen zolang ze nog vliegen wil kan ze niet verliezen zolang ze nog kan en haar leven geeft blijft ze doorgaan totdat ze haar bloem gevonden heeft…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Beminnen Het is een kunst Zalig om te krijgen Mooier om te geven Beminnen Het is een geheim Dat verscholen ligt In ieder mens Beminnen Het is een gave Die je mag geven Aan je geliefde Intens hefig en puur Beminnen Ik doe het met liefde Voor diegene Die echt van mij houd…

U ziet in Nederland een ware gekte En zeker als u kijkt naar de details Men baart nog enkel Dewies en Jamais Terwijl men deze vroeger nooit verwekte Ik had het graag poëtischer gezien Dus ouders kom en noem uw kind Quirien - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dewie en Jamai zijn nu de meest gekozen kindernamen…

Bij zonsondergang Steekt er een klein briesje op Die de dauwgeur brengt…

Een herfstblad laat los en zeilt mee met het water. De boom gaat op reis.…

Olie in de golf. Alles sterft een heldendood maar de zee draagt zwart.…

Bloed drenkt de woestijn. Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

Sous le dôme sonore de la Baselberg de Koekelique une hirondelle s'était offerte la villa la plus charmante pour y passer des nuits entières à rêver de ses futurs bébés. Je me demande d'où provient l'heureuse ressemblance avec cette fille aux cheveux rebelles - câline et enfantine peut-être mais qui mange les mandarines comme…

Je bent een kostbaar, mooi geschenk, door God aan mij gegeven. En telkens als ik aan je denk dan ben ik dankbaar, dat je bent gekomen in mijn leven.…

Kreten in de kelder een wit paard verschijnt zie nu ineens helder als het donker verdwijnt Geritsel in het wilgenbos uilen huilen overal glinstering in de ogen van de vos dauw breekt de lichtinval Gejoel van massa-mensen visoenen uit oude boeken dat ze dit verwensen - de menselijkheid vervloeken Stilte in de kelder vocht druipt van…

Op mijn vensterbank leeft een man van cactusbladen Al vele jaren wacht hij daar tot ik hem zie Dan raak ik even vingerzacht zijn naaldenjas en vraag hoe het hem gaat Maar hij zegt niets hij prikt…