Alle inzendingen, jaar 2004, week 19

Ik breng een serenade aan de sterren en zing een lied voor de maan die met z'n allen daar boven samen aan de hemel horen te staan. Wie zou mijn lied willen horen dat ik breng aan het mooie daar boven wie zou ik er mee kunnen bekoren wie zou de tekst van mijn lied geloven ? Al is de nacht nog zo donker en verschuilt zich de maan als hij…

We hadden een muis. ’s Nachts kwam hij ritselen in de papieren zak vol hondenbrood die eens vergeten op de keukenvloer was blijven staan. Vanmorgen was de zak leeg. Tussen de kruimels was hij blijven zitten. Hij keek ons aan door de geknaagde gaten, Zuchtte zwaar, was dood.…

geluiden in de branding het gebulder overstemt in zee verzwolgen dromen de deining breekt ze zacht jouw stem uit het verleden stormen in een traan getemperd is het heden verwoest haar bestaan…

De oude godenzoon speelt nog een jaar in Londen want hij kan het nog niet laten. 't Oranje-aanbod heeft niet mogen baten. Hij blijft de Amsterdamse kluizenaar. Hij overwint zijn Feyenoord-aversie en accepteert zijn ploeggenoot van Persie.…

Al zal ik je nooit meer van mijn leven zien Je gezicht staat op mijn netvlies gebrand. Al zal ik je nooit meer van mijn leven horen Je stem zit voor altijd vast in mijn oren. Al zal ik nooit meer met je kunnen lachen Jouw gevoel voor humor heeft mij ook besmet. Al zal ik nooit meer met je kunnen delen Hoe je schouder aanvoelt zit vast in mijn…

Al mijn tranen van geluk wilde ik ooit met jou delen maar werkelijk alles ging stuk en het kan jou niets schelen En ondanks veel intens verdriet weet je niet wat je hebt aangericht je ziet ze gewoonweg niet al die nachten bij daglicht Hoewel ik nu elke dag pluk en van elke zonsopgang geniet zijn mijn tranen van geluk vervangen door zeeën…

Ze zeggen dat je sterven wilde, en ik heb het ook gezien. Hoe stil je tas daar dreef, daar op het stille water. Ik had het koud en dacht, Wat is het stil... Het spijt me dat je bent gestorven, maar in mijn hoofd leef je nog voort. Want telkens als ik aan je denk, zie ik het beeld van hoe je riep. Al had ik het beloofd, toch kon ik het niet…

Stilte naast het moment Als de tijd zich splijt Terugkeer in het verleden Op weg naar de toekomst Bevindt zich in het heden Als de rust is bevrijd De komst is uitgesloten Niet na het ontvangen van de zege Tijdens het momentum Dan begint de tijd te wegen Vaker dan niet is het nauwelijks Aangegeven lijkt een feit Tegen de schaduw van…

trage schijnbewegingen dansen op je wang een dwang onbedwingbaar om te kussen terwijl jij verlangend naar dansende ogen kijkt het zal niet langer gaan om te beheersen wegdraaien is niet eens een optie meer want ik wil niet minder, dan raken, kussen, strelen niet eens dat mijn hart nu sneller slaat maar slechts het lekkere dat jij me brengt…

ergens in de geest verborgen zit het besef van goed en kwaad waarnaar men handelt waarnaar men leeft waarnaar men schrijft waarnaar men praat waarom maak ik mij dan zorgen over dat innerlijk het gemoed wanneer ik kijk wanneer ik lees wanneer ik hoor... wanneer jij bloedt…

Een klein hondje uit Scheveningen wil een loopse teef gaan bedwingen maar dat voelt niet fijn want hij is te klein en moet voor zijn "daad" te hoog springen.…

Ooit probeerde ik in gedachten te rijmen. Een wirwar van woorden in mijn hoofd. Trachtte zinnen aan elkaar te lijmen. Ik raakte alleen maar verdoofd. Toen vonden mijn handen pen en papier. Het duurde echter nog wel even. Maar nu staat het toch echt hier, voor mijn ogen opgeschreven.…

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

storm heeft eindelijk een blauwe lucht geklaard in bossen is het ziek en zwak geveld door het verwoestende natuurgeweld de rooiende winden zijn langzaam bedaard weer staan vele bomen scheef in het gelid struiken die snel uit de kluiten groeien een soort dat kort na het eerste bloeien wordt gekapt omdat de stam op dikte zit ik zag je vallen…

Men dacht met twee finales vet te stunten Met filmpjes, doekjes, navels, jurken Albanezen, Grieken, Turken In een halflege zaal en zonder punten De soep vooraf met Frans en Marian Daarvoor gaf ik op woensdag douze points…

Kijk me aan Zie wat je me aandoet Kijk me aan Liefje dit is niet goed Kijk me aan En zie mijn pijn Kijk me aan Zie je dan niet Dat ik er voor wil je zijn…

Telkens beloof je me Telkens weer Telkens zeg je Het gebeurt niet meer Maar telkens weer Doe je me zo’n pijn Telkens weer Krijgt die drank jou klein…

De zon schijnt in mijn kamer, langzaam ontwaak ik uit mijn slaap. De dag van afscheid is weer gekomen. Dit is de dag dat je me wordt ontnomen. Snel sta ik op en haast me naar beneden. De tijd die dringt om nog even te spelen. Hoi die pap en een dikke knuffel. We spelen ons spel, wie is er hier de buffel? Maar dan het afscheid, ogen vol met…

'k zat gist'ren te dichten als op elke andere dag maar gist'ren was 't anders ik rijmde op jouw lach Geen gedachten in woorden geen woorden op papier maar dromen van je ogen glinst'rend van plezier Toen schreef ik dus mijn dromen gevangen uit de lucht maar net voordat 'k ze opschreef zijn ze dus gevlucht…

Het wonder redt het nieuwe niet dat pril geworpen ligt te wenen, al teneergeslagen is van leven, niet wetend wat het ziet. Hoe alleen is alles als het voor het eerst loopt holt, tolt en rolt, zweeft in het luchtruim golvend walst in de blauwe zee. Laat je tanden maar binnensmonds somber kus je lippen toe robuust de neus tegen de ruit…

Ik zit aan het water en voel me zo ontzettend klein. Ik vraag me steeds weer af hoe eerlijk ik moet zijn. Moet ik je alles vertellen over mijn korte leven. Of moet ik het verzwijgen en je misschien een foute indruk geven. Als ik het je niet vertel, zul je me nooit echt kennen. En dan zul je misschien ook wel nooit aan de emotionele ik…

In de fonkeling van de nacht van oog tot oog gewend stemmen zwoel en zacht, heb ik jou gekend. In de fonkeling van de nacht bemoeilijkt ademend met een sneller kloppend hart, wat ben jij verademend. In de fonkeling van de nacht twee verwarmde zielen door een omhelzing van pracht, smeltend door de knieen. In de fonkeling van de nacht…

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

Dolend zoeken wij een weg door ons leven, ons bestaan. Soms hebben we de pech een verkeerde afslag in te gaan. Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Met tedere fijnschrijverij tracht ik haar traan te wissen ik weet dat ze daar op wacht ik kan me niet vergissen Zij laat haar tranen gretig door al mijn woorden deppen zolang ik haar niet stoor met een woord als ‘fierljeppen’ Dan lijdt mijn zender een verlies haar antenne ontvangt niet in het Fries.…

Het leven is mooi geniet ervan elke dag, Met soms een traan en vaak een lach Het leven is ook zon en regen, Soms valt het mee maar soms ook tegen Sinds ik haar ken lijkt de zon heel de dag te schijnen En lijkt hij niet achter de wolken te willen verdwijnen En iedere dag was daar steeds vaker weer die lach Ik ging weer genieten van het leven…

Zo slank en voornaam, hoed met deinende veren, een korte bontjas op een mooie japon. Maar ook zo alleen, wat haar schrikbeeld was. Daarom die vlucht in dikke alledaagsheid, waardoor zij één van ons allen leek.…

Jongens met donker haar in een grijze Opel Safira roepen uitgelaten naar vrienden met donkere ogen en bruine hoofden. Voor nauwelijks veertig jaar was hier alles nog bleek en blond, een enkele vetkuif in de snackbar met schelle jukebox op de hoek van de lange donkere straat, waar ik als bange kleine jongen niet naar binnen durfde te gaan…

Heb je moeite met verwerken van wat vroeger is gebeurd ? Schrijf je emoties van je af nu je al zolang hebt getreurd. Het zal je helpen te aanvaarden dat je bent zoals je bent, 't Verleden is niet jouw schuld als je dat maar eerst erkent. Je mag best weleens opstandig zijn je hoeft niet alles te pikken, jarenlang leed je al pijn en…

waar hij zich zacht omsluieren wil door het deken der eenzaamheid vervaagt een verlangen dat diep verscholen knaagt aan de pijn, zijn verloren dromen aanhoort hij het leven in wanhoopskreten waar nachten vervagen in het niets van zijn leven…