Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

de man luistert naar krachten van de wind rondom zijn hart waar pijn niet wil verzachten en de grenzen telkens tart van de dood die naar hem grist en de tijd die hij nog heeft en hij sluit de koude buiten zolang het kind in hem nog leeft de wind fluistert gedachten tussen afgevallen blad dat zwijgend ligt te wachten langs het uitgesleten…

Perfecte morgen Als ik naast jou wakker word, nog half verdoofd en sloom. Ogen nog niet open, ik voel me kroelig, loom. Tergend traag kom ik tot leven, ‘t besef van een nieuwe dag. Waar ben je, ik zoek je ogen. Een zoen, een knuf, de eerste lach. Weer voel ik me blij en zeker. Blij, gelukkig, zonder zorgen. Ik heb de goede keuze…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

ik heb geen werk, ik zit altijd thuis, ik ga zelden nog naar de kerk, ik zit te vaak voor de buis, ik pieker te veel, ik rook als een schoorsteen, ik laat niets van jou heel, ben soms door en door gemeen, ach het is niet eerlijk, ik loop jou zomaar voorbij, maar schat ik vind het heerlijk, als jij even zit, hier naast mij, WANT JOUW MOOIE…

Een moment van stilte en op de plaats kijk ik onbewust omhoog waar grote ganzen reeds trekken met winterse tegenzin.…

Sporen van misdaad. Rood kleurt de stoep. Sirenes, gejammer, in de verte klinkt geroep. Alles is anders dan het moment ervoor. Sta er even bij stil, het leven gaat door. Sporen van verdriet kenmerken een gezicht. Machteloos zoeken, kijken om zich heen. Volgend het spoor, nu helemaal alleen.…

ik zag je gaan je plooide heuvels rond je heupen, het korengeel was rijpend in je warme schoot de oogst was voor mij eeuwigblijvend we lentten samen naar een zomer vol met kleur roken de wilde bloemengeur en groeiden met elkaar tot in het diepe blauw waar bomen reikten we hadden niets om op te lijken het was ontdekken en herkennen…

Beelden van losbandigheid, moord, verlies. Onmacht, verdriet, strijd. Zijn zij zichzelf kwijt? Of is dit het gevoel van verslagen zijn. Het laatste restje van Gods licht. Hoop, Geloof, Liefdesvuur. Dan treft het noodlot henzelf. Een kogel, het mes, genadeloos uur. Worden zij opgevangen in Gods aanwezigheid. Mogen zij rusten, zichzelf bezien…

Laatst las ik een boek waar zo’n bijtje op staat. Mijn zoontje kwam nieuwsgierig bij me staan: ‘Is dat een boek met een mooie kleurplaat?’ ‘Of een leuk verhaal voor het slapengaan?’ ‘Kan ik er misschien in knippen of scheuren?’ ‘Staan er dan raadsels in en rebusjes?’ ‘Of van die stickers met die felle kleuren?’ ‘Is het dan een boek met liedjes…

wijn elke slok verdriet spoelt weg muziek elke noot zorgen onbegrepen in mijn hand jouw foto ik smelt verliefd vroeger jij en ik samen onafscheidelijk nieuwe fles andere cd kom terug kom toch terug ik mis je zo.…

Geen ogen om te zien of warme vingers tien Hij meet - en treft van verre het levendwarme vlees dat zingt en zindert in de zomernacht Ik doe het licht uit in de doos: het objectief is machteloos…

Je krijgt het niet zomaar, je moet het zelf maken. Je moet het bevechten, bewaren, bewaken. Het is o zo kostbaar, dus koester het goed. Je weet het, je zegt het, je voelt het: het moet! Zorg dat het niet steeds door je vingers heen glijdt, Maar neem voor jezelf af en toe even t i j d !…

Ik spuug hem woede in 't gelaat Hij zegt Wat ben je mooi zo kwaad en wist mij uit…

Het leven is als een berg hooi Geen idee waarom Maar het klinkt gewoon mooi…

Neen! ’t mensdom is nog niet verloren! Nog zijn er sterren in deez’ nacht, Waar ’t ranke bootje hulp van wacht! Weldadigheid doet nog haar stem aan de aarde horen. Die bloem, geteeld uit godlijk zaad, Spreidt nog haar geur in Neêrlands luchten; En hoe het mensdom ook moet zuchten, Zij blijft ons hart ten toeverlaat. Verdelger! schiet vrij…

onder het lappen van de ramen door zegt ze glashelder: ik ben niet zo voor alle vrijheid van het woord men praat zo snel de grens voorbij niet iedereen kan nuanceren dat is nou juist een wens van mij want die vrijbuiterige losbol van de overkant die lult maar over kut en geile gladiool zo ben ik thuis niet grootgebracht maar met respect…

In diepe stilte jou beminnen is wel het heerlijkste op aard tussen de dekens en ’t linnen dat is mij zeker alles waard Met al mijn lief, jou strelen is toch het heerlijkste te doen Zalig onder de dekens spelen wijl ik je hele lichaam zoen Zo vol tederheid jou kussen op die wangen naast je mond en op de beide lipjes ertussen tot de nacht…

Aan de boorden van het kratermeer in het gestolde hart van moeder Aarde liggen de plastic lepeltjes, de servetten verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen…

Aan de boorden van het kratermeer in het gestolde hart van moeder Aarde liggen de plastic lepeltjes, de servetten verkreukeld. Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

zielsgelukkig baadt zij in soberheid ondanks alle weelde om zich heen…

Je sloeg me heel vaak Als ik weer iets verkeerd deed De klappen waren zo hard Je zei nooit dat het je speet Je schopte me ook regelmatig Je werd altijd zo kwaad Wat bezielde jou al die tijd? Vanwaar die haat? Je schold me ook altijd uit Waarom moest ik het zijn? Deed ik zoveel verkeerd? Altijd deed je me pijn Ik nam het altijd voor…

Jij kwam als Icarus uit de hemel vallend doorkliefde mijn geijkte nachten sloeg een bres in mijn verhaal. Jij kon niet ademen binnen het begrensde eindigde steeds in vrije val, ik ging weer klimmen, zwijgend gooide klonters aarde van mij af. Een droomvogel en een bijziende, het water wiegt ons samen zo stormen wij, zo vlagen wij ooit…

Driek is in vorm. En dat zal ieder weten! Een gratis pen met tekst voor het publiek. Het doel: meer stemmen voor vormvaste Driek, De vaderlandste van al de poëten. Het Idol-, Pim- , Big Brothervolk mag kiezen; In godsnaam Driek... wens dat je gaat verliezen. ____________________________________________ ...Driek van Wissen voert campagne…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

De meningsuitingsvrijheidsstrijders boden Een oranje polsband aan aan de premier Die deed met deze actie heel graag mee 't Zijn tijden die nu tot bezinning noden Want maak jij het met die vrijheid erg bont Krijg je korte tijd dat bandje om je mond…

zal ik wolken raken de eindeloze dreiging van grijsgrauwe stormen die vernieling zijn verschijnen als schicht die zichzelf weerkaatst verwoesting scheppen in schoonheid van licht zal ik geraas ondergaan gebulder beheersen bedarend als briesje het lot weerstaan bevend als riet dat buigzaam gebleken de stilte aanvaardt waar stormen…

Een rit naar Paling City met ‘n taxi ver na het middernachtelijke uur is al met al tóch al behoorlijk duur dus ik verbaas mij over haar reactie: Toen de chauffeur zei: “Da’s dan dertig pop” deed zij daar nog een schepje bovenop.…

dood ik wil je leren kennen wat hou jij eigenlijk in fascinerend hoe jij intreedt hoe jij de mens bevrijdt ik wil weten waar we heen gaan waar de dood ons brengt zijn we dan verlost van deze aarde maar vooral van onze menselijke pijn mag ik even kijken wat daar allemaal gebeurt en mocht ik dan besluiten hier wil ik eeuwig blijven mag…