Alle inzendingen, jaar 2004, week 48

Toen ik jou zo nodig had kon je er niet voor me zijn wachtend op jouw schouder zat ik alleen met de diepe pijn Waarom liet je mij toen alleen juist op dat moeilijke moment smachtend naar jouw aandacht mijn hart zwaar uit haar isolement Met hoop bleef ik op je wachten ik had behoefte aan jouw hulp je liet mij over aan mijn eenzame lot…

Ik weef mijn woorden uit grijze hersenkronkels tot zinnebeelden.…

De tijd bleek mijn beste vriend hand in hand met mijn geduld Je voelde het gemis nu echt van de leegte die ik had gevuld Het vergelijk nam de overhand in deze, voor hem, ongelijke strijd Ik vertrouw op mijn gevoel en heb hém nooit benijd De cirkel wordt weer compleet dit keer zonder mits of maar Nooit meer zonder jou maar voor altijd bij…

Vergrijzing, en ’t pensioenfonds bijna blut. Als iedereen nou ’ns zonder traineren gewoon een jaartje vroeger zou creperen, dan kon u wellicht tóch nog in de VUT, het geld, waarmee men dat betalen moest, door snipverkouden werkers opgehoest....…

De schoonheid draagt een verbeten sluier ze schijnt gemaakt van ondoorzichtbaar stof en toch ik wil haar ogen helder zien zijn ze bruinig of donker blauw of dof Is haar lichaam tastbaar zolang ik leef kan ik haar wel binnen tijd verbeelden ik denk dat ze niets om mij geeft andren spreken over haar waar ik zwijg En als ik merk dat ze is opgelicht…

Het is winter en zomer geweest, zachte dagen die met uitgestrekte hand ons offers brachten. Wij zaten eromheen en proefden de wijn, de kaas, het brood, de kruiden. Warmrood de vruchten en vreugden, de jubel van lief en geliefde, de triomf van bekrachtiging, kinderen, onze kinderen, mensen een stap verder dan wij. Het is oorlog en vrede geweest…

waar in geschreven afscheidswoorden dauwdruppels hervormen tot een traan huilt hij zacht het eeuwig verlangen ijskoude ogen op zoek naar haar blik ontwaart niet langer haar troostend gefluister eenzaamheid dauwt in de vorm van een traan…

Liefde is een bos rode rozen En druppeltjes ochtend dauw. Liefde is glinsterende sterretjes En luchten hemelsblauw. Liefde is jouw glimlach Jouw armen om mij heen En tedere momenten geheel voor ons alleen.…

Een feestje is niet compleet zonder genode gasten daarom vraag ik je concreet om toe te tasten Er is een stoel voor je vrij de deur staat voor je open in mijn boek ben jij een onmisbare bladzij... Je hoeft de deur niet plat te lopen…

Soms komt de huiver De zucht van vingertoppen Die aarzelend mijn haar vinden Dan verbeeld ik hoe uit een onbekende hoek Een lied van lust en vreemde kusten breekt Soms komt de dorst Met schilferende lippen van haar pupil nippen Waarin kalm en frivool mijn blik weerkaatst Dan droom ik hoe wij met een ijle snik Naar een zwevend eiland verhuizen…

Jouw ogen laten mij weer stralen De aandacht zo lief en exclusief Je volle lippen die me teder kussen Strelingen passievol jij hartendief Jij verrast me met je lieve woorden Geen dag voorbij dat je niet belt Lispelt dat je me zo vreselijk mist En je door de liefde bent geveld Je bindt cadeautjes in de bomen Als we wandelen in het bos En…

wolken langs de hemel zwevend lijkend op datgene wat ik in mijn verbeelding levend voorbij zag komen. Hopend op datgene Wat niet voorbij kwam. Starend over de daken Bang voor enge beesten Kroop ik onder het laken Al die sterren, Wonen daar mensen? Dromend over m’n toekomst Zag ik de sterren Vervagen voor m’n ogen Zonder dat ik het…

doodse stilte lange rijen uren wachten langs stille grachten lopen, huilen kaarsen branden gebalde vuisten bedroefd om datgene wat is gebeurt de tijd staat niet stil kan niet worden terug gedraaid geweld zinloos geweld geen helpende hand en toch bedroefd waarvoor? De daders? Het slachtoffer? De tijd loopt door Kijk niet achterom…

stil in een kist bleek en wit gedachten overal maar nooit uit m’n geheugen gewist stil in huis en kist in de hoek hier was ze thuis moeder en dochter allebei dood te fanatiek om zo stil te liggen in een kist netjes opgepoetst een raampje erin bleek en wit vredig in een kist mensen komen en gaan gedachten zo verschillend maar toch…

Soms gebeuren er dingen, onverklaarbaar, niet verwacht, zomaar plotseling ,uit het niets, waar je nooit aan hebt gedacht. Misschien moet je dan berusten, en genieten van het feit, dat het is ,zoals het is, wat het wordt bepaalt de tijd Moet je alles analyseren, hoe het komt en waardoor, of gewoon je kansen grijpen, pak ze vast en ga ervoor…

Menig traan laat ik weer gaan nu kinderen walvisburgers gaan serveren zullen ze het nu nooit leren dat is toch niet normaal straks eten we met z´n allen bloedkoraal.…

een seminarist daalt met amos af naar de rust van eeuwenoude doden hij toont terloops wat brosse beenderen waarboven bloemen groeien naar het licht hij haalt een vogel naar voren een tak een christusmonogram een kandelaar met zeven armen zij zullen de ogen zegt de jongen van achttien opslaan in het paradijs jaja mompelt amos…

behoefte aan buitenlucht dwingt me de deur uit de dichte mist in die mij snel omringt ontelbaar vele druppeltjes nemen letterlijk bezit van mij mijn jas indringend bedekt met een grijze laag vocht die een aanval doet met speren bewapende micromisten doorboren mijn hoofdhuid het spierweefsel de schedel bevolken de hersenpan leggen het…

Zwart, was het wat ik zag, de nacht overschaduwde de dag, als een donkere nevel... Kleur, zag ik niet, de zwarte gloed overschreeuwde, haar schriele wezen in 't niets... Even, gloeide haar ogen op, bij het zien van haar huid, zwart... Toen, zei ze de blanke gedag, die haar het leven ontnam... Een zwarte dag in een…

ze trekt de dekens tot aan haar gezichtje, legt haar hoofdje rustig neer. weet al wat hier vandaag nog speelde, dat is er morgen ook wel weer. ze blijft nu maar stilletjes liggen, duikt zo diep in de onbezorgde nacht. beleeft dan zoete dromen, wetend dat de ochtend wacht. ze sluit haar bruine oogjes geeft me nog een laatste gaap.…

het mes vlijmt in jouw hand daar waar mijn vingers in jou mijn ogen zijn niets is er tussen ons dan enkel dit zachte wit en de kruimels in het bed…

Het lijkt voorbij; een droom te licht bevonden, de ogen staan weer flets, het leven draait voorbij. Het vlees geneest soms snel van alle diepe wonden, maar de geest loopt er nog rompverloren bij. Het is zo anders, zonder je te kussen. Ik ruik je lichaam, maar ik mis je ziel. Diep in mijn binnenste voel ik me ertussen: was het een levensgrap…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

De waarheid haalt de leugen binnen geeft glanzend leven een zwarte gloed wanneer de avond de nacht begroet hoor ik weer die oprechte zinnen nu razen letters door mijn bloed onze taal wil ik blindelings beminnen weten van warm gevoel laten winnen het verkracht mijn laatste restje moed mooie woorden ooit ontvangen door alle gevlochten…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…

morsen lang en kort drie honderd jaar op en neer wolken van babies fietsmaker´s lente gerepareerde fiets nooit gerepatrieerd lente in het zuiden met doorgestoken kaarten de waterlinie hongerwinter en de hoop op herstelbetaling zeg maar vlagjes dag we gaan op en neer zoals rood opgaat in blauw wolk in oranje…

In de verkiezing rond de mooiste woorden Is het nu 'desalniettemin' dat leidt En dat vóór 'liefde' en 'geborgenheid' Terwijl ook 'naastenliefde' lager scoorde Naar ik mij wijs maak komt dit uiteraard Door ons gehoor en niet door onze aard…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

De wereld bloeit op het tapijt; bloemen bij thuiskomst vòòr Uw tijd. Uw voet naast mij is nauw gelicht, of de pool heeft zich weer opgericht. Het bloesemspoor is nochtans feit: heeft geur van Uw aanwezigheid. Dood heeft U een kamer ingericht binnen de breedte van dit gedicht.…

De altviool van het verleden speelt een herkenbare melodie. Geconcentreerd kijkend gezicht, hand en strijkstok in harmonie. Golvend haar met grijze tinten, gebruinde huid knie over knie. Instrument onder de kin, hemd met strepen, muzikale euforie. Mond gesloten, bril verbergt ogen die Bach zien, of Mozart. Korte broek geeft licht concert…