Alle inzendingen, jaar 2008, week 32

Aan allen die daalden naar hun ondergronds doel gaf gij een veilig gevoel gij, die ons naar boven haalde. O schone schacht, uw wielen draaiden alwaar de kolennacht nog eenmaal zwaaide. De kabel losgelaten in ontwapenend beton en afbraakapparaten zonder saluutkanon. Een gouden tijdperk en het zwarte zweet door het labeurwerk beiden…

Ik mis je zeg ik daarom dat ik je nu bel ik mis je meer dan in drie woorden welgeteld ergens mis ik je en erg…

Gewenkt en uitgedaagd tot stilte en tot vrede, waar onder boven wordt door 't plonzen en gesnater en 't ruisen rond het water. De hoge bomen in gebed, weerkaatsend nu en later. De adem gaat hier in en uit en roept en lokt de dromen. Seizoenen geuren onverwachts en zwerven rond de bomen. De grote woorden vallen neer en zijn niet langer…

Verliefdheid is als opstijgen van de aarde tot in de wolken; daarboven, koud en helder komen we traag bij zinnen…

Zul je voorzichtig zijn je plooien om het gevaar zodat het jou niet raakt jezelf onschadelijk maakt want in het gewone schuilt gevaar zoals een ijsberg zich ten dele toont…

Ik doe mijn ogen dicht het dondert en er komt een bliksemschicht ik zit te trillen op mijn stoel daar is het weer het angstgevoel sommige mensen vinden dit raar maar ik vind onweer een gevaar ze kunnen het ook niet begrijpen dat ik hem vreselijk zit te knijpen ik huil en lach tegelijk dat komt door mijn bangigheid donder en bliksem zijn niets…

er eindigt nooit een pad afslagen zijn er vele maar waar we kruisen haaks op de weg is er altijd overleg voorheen was er de paddenstoel die richting gaf maar lijkt nu overleefd in samen delen kiezen wij een pad dat toekomst heeft die wij alleen betreden…

Nu moet de snackbar weer verdwijnen Bij scholen, uit arme wijken In ruil voor de warme lijken Van ratten (da's goed voor het lijnen) De nieuwe gids van Michelin: 'Een patatje rat gaat er wel ìn'…

tranen springen rode kringen om de ogen voorover gebogen lopend, hopend op een wonder hoor je de donder zie je de schicht die het donker om je heen weer verlicht…

Wij willen de hoogte in Torens bouwen en torenflats Van twintig hoog of hoger Willen we tasten naar een hemel? Of naar de pot met goud bij het eind van de regenboog? Wij hebben geen hoogtevrees Naar ik lees over de Toren van Babel.…

ik schrijf het schaduwbeeld uit je kijkers het verdriet van het late leed zo laat ik het licht vandaag zuchten in het vangnet van staren en recht in het gezicht slaan waarin het oogwit nieuwe pigmenten kiest zodat kijken niet meer wegvliegt en zich laaft in frisse zilveren irissen…

Dodenkruid bloeit de akkers aaneen met stille getuigen die het niet kunnen omvamen dat hun dood ons geweten in ruste hebben gelaten zuiver gestreelde winden dansen langs beenderen heen en och hoe schraal kan troost dan zijn wanneer wij elkander weer hervinden…

Ik zag een traan, ik liet je gaan, Maar in mijn hart was daar de smart. Ik zag je pijn, ik voelde mij klein. Maar wat kon ik doen behalve die zoen? Ik ben hier en jij bent daar. Wat is er met jou, wat voel je nou? Ik wil je helpen om ´t verdriet te stelpen. Maar hoe, op welke manier geniet jij weer en heb je plezier?…

Licht Het licht versnippert mijn gevoelens tussen heden en verleden. Tussen vandaag en morgen In een toekomst die de mijne is En zal worden Het licht doet pijn Omdat de weg ervoor de mijne niet meer is en de grens tussen weten en voelen afwezig is. Voelen is nu weten geworden. De krekels die langs de weg te horen zijn doen me denken…

Als de woestijn zijn zandkorrels moest betalen Zou er geen korrel zand zijn om mee te nemen.…

Als avondrood magenta zich vermengt met wind en zee en dromen van gasten aan de boulevard oude mensen twee aan twee traag hun late doel beleven samen slenteren uit de nu open deuren van het grote huis turend over water en peinzend zoeken naar deining hun adem het schip zien dat ver langs de horizon zijn weg vindt ze lachen…

Goed dat ik onwetend ben wat morgen brengt vandaag is halverwege gisteren stierf een mens vandaag ook en regen intens regen vanuit jouw wolken zal goed voor bloemen zijn leuk idee jouw wereld onze verantwoordelijkheid.…

Als mijn ledematen vrij konden zijn als mijn verstarde lichaam ontspannen was als een vlinder zwevend in de lucht dan gingen mijn gedachten niet langer op de vlucht Dan was ik vrij om te gaan hoefde niet steeds stil te staan bij wat eens normaal is geweest Nu voel ik me gevangen in iets waar ik niet wil zijn In mijn hoofd droom ik dromen…

gisteren liep de volmaakte man zo maar bij ons door de straat edel waren zijn tred en oogopslag die mij aan de grond nagelden hoe mij nu los te rukken vanuit die verdwaasde staat de nagels trok ik uit mijn voeten wreef droomzand uit de ogen gelukkig zag ik mijn onvolmaakte lief die uitgeslapen goede morgen wenste…

Een glimlach van jou Maakt mijn hele dag weer goed. Een kus op mijn lippen maakt me weer blij, ’t Is hoe je het doet. Het vertrouwen dat je schenkt, De omhelzing die je geeft, Hoe je me vasthoudt als ik je nodig heb, Hoe je in het moment leeft. Alle dingen die je doet, De dingen die je zegt, Je laat me veilig bij je voelen, Je bent gewoon…

Ik weet niet wat ik voel, Ik weet niet wat ik wil. Wat wordt er van mij verwacht? Ik hou me liever stil. Is deze liefde echt? En hou jij ook van mij? Zijn we gemaakt voor elkaar, Of ben je liever vrij? Hoort mijn hart bij jou? Of doet alles zoveel pijn, Omdat ik niet bij jou kan zijn?…

Dagen lengen Nachten korten Het zwarte van de nacht Maakt plaats voor het licht Mensen dorsten Want de grijsheid van de winterdagen Wordt door stralen uitgelicht Ineens lijkt het weer te kloppen Zo is ons leven bedoeld In de stralen van de zon Warm Niet onderkoeld…

Hoe vaak wordt door de mensen niet gezucht. Een aanslag in Irak, Madrid of Londen. Aan hebzucht gaat de aarde diep te gronde en oorlog lijkt er nimmer van de lucht. Het kon een paradijs zijn zonder zonden, doch onheil maakt de sterveling beducht. Miljoenen mensen slaan weer op de vlucht. Waar blijft de tijd? Die heelt toch alle wonden? Dat…

Met de hand over mijn hart, strijk ik wederom, met mijn hersens die tegensputteren zeg ik nou ja kom dan maar met gekruiste vingers zeg ik weer ja, omdat nee zeggen zo moeilijk is. Dus strijk ik met de hand over mijn hart en doe wat ik eigenlijk niet moet doen, maar ‘k ga weer overstag.…

op de grens van zee en land kust de zachtheid van het zand haar voeten die, waar golven naderen, ijlings vluchten verlangen doet haar wanhoop naar vervlogen dagen dat hij vochtige ogen kuste die de zilte zee steeds zullen voeden uit “Amor”…

In Cloucester ( Engeland )’t is echt waar vermistte men een kabouter, dat was raar hij maakte een wereldreis van grote klasse en niemand die erin zou passen. Maar hij staat weer terug, vanwaar ie werd ontvreemd in de tuin bij zijn plaatsje, waarbij werd vermeld: dat de politie zeker nu niet stelt dat de zaak is afgedaan, maar dat het onderzoek…

Kogels zoeken, fluitend door de lucht, hun weg en tanks rollen door de straten. Steden en dorpen, ze lijken verlaten, zoveel onschuldigen zijn op de vlucht. Dekking zoekend voor de kogelregen, jammerend om degene die ze verloren. Regeringen, ze willen het niet horen, en niemand, niemand houdt ze tegen. Hun soldaten, wachtend om de hoek,…

het is me weer gelukt, daar in ruime mate de genade opnieuw mij ten deel is gevallen; een volle aflaat is mij verleend zeg maar dat mijn ziel blij is en opgetogen, zelfs in hoge mate verrukt een vermeende afgang mijnerzijds als dichtend kunstenaar, alsof ik van enige kundigheid zou zijn gespeend, blijkt door moderne technieken ongewenst…

voor rian kanker een strijd tegen onzichtbare cellen chemokuren en bestraling volgen aanvallen!…

Lief en leed met haar familie gedeeld; gelouterd door de strijd van alledag eens zelf kind boordevol mooie dromen ligt nu stiller dan een stenen beeld. Beheerste treurnis bij sterven op hoge gezegende leeftijd; de verwerking is gespreid, de dood is doodgewoon doch onmenselijk als de stervende lijdt. Ontspanning dat stervenslijden voorbij…