Alle inzendingen, jaar 2008, week 6

Doorgebogen berken treuren samen met wilgen over letters in het marmer die vervaagd spreken over zacht rustende geliefden Maar zwaarte omhult ons als een stenen mantel wanneer wij hen zoeken bezwaard sluipen we op loden tenen weg We zoeken jullie wel op je geliefde plaatsen daar vinden we zelf ook meer de rust…

De zee overwint de zee wanneer de golf het hoogste punt bereikt De golf slaat om, altijd tot de branding bruisend gesmoord waar zij zich strekt en terugtrekt falend in het moment haar eeuwigheid viert Wind en water waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt De berg overwint de berg wanneer het puin zich met de pieken voedt Het…

Alles mag op 14 februari rode harten, rode konen, rode strikken rode rozen. Of je liefde nou geheim is, verborgen, of je verstoken bent van, of je normale liefde of kinderliefde, openlijke of heimelijke, voorliefde of kalverliefde als werkwoord gebruikt, liefde op Valentijn, mag. Kunnen alle liefdesverklaringen, met rozen…

Schilders van de hoge wolkenluchten wat betekent dat blauw, dat grijs waarmee jullie je dromen saust? Dit doek kleurt zich met oneindigheid Een kleur die niet op jullie palet voorkomt Wij zeggen dat daarboven het soevereine lachen rondfladdert en de sleutel tot de mysteriën Wij zeggen dat de dichter daarboven er zijn troon heeft en zijn…

het is dat je er om vraagt ik roep het niet van de daken hoe het ermee staat als mijn wekker afgaat weet je me elke nacht nog te raken kijk allemaal pijnlijke plekken compleet scheidingsbeurs lig ik uitgeteld vol vlekken de poten van jouw stoelen die als ik gewoon ga zitten finaal doorgezaagd blijven voelen niet doorheen te pitten…

Huil maar even mijn schat ik moest je verlaten het aangezicht van de dood verwachtte ik niet en alsjeblieft zwart niet jouw lieve wimpers het maakt de tranen langer.…

Diep onder voeten Gekronkel in de aarde Van blinde dieren…

Mijn vrouw zag op een foto mooi Mingporselein haar verlangende blik gaf een steek in de maag “schat, dit wil ik nou echt heel erg graag” het is morgen immers Valentijn….. omdat mijn liefde nu eenmaal niets vereist heb ik de foto speciaal voor haar ingelijst --------------------------- (mannen zuinig met Valentijn. Bron: Telegraaf)…

Je bent zo ontspannen, oneindig mooi als je daar ligt. Je bent zo ontroerend met die glimlach op je gezicht. Je bent zo verleidelijk, zie je hoezeer ik je begeer? Je bent zo verslavend heel m'n lijf schreeuwt ajb ..."nóg een keer"…

Terwijl in Seoul Het hellevuur ontbrandde En ons beroofde Van prachtige cultuur, Vond men in China Een kleine dinosaurus Gevleugeld wezen Zo groot als een mus. Verdwenen historie En nieuw oud leven Hand in hand te wachten Om hun intrede te doen In onze wereld…

Te vroege lente de bomen en de vogels zijn het noorden kwijt…

Nu mijn hart vol van jou is, mijn gevoel mij steeds meer jou kant uit duwt, doet iedere vlinder pijn. Je vraagt me wat er mis is.... Ik heb je al mijn geheimen toevertrouwd, maar deze laat ik liever voor mij alleen, want ik wil je nog niet kwijt. Je ziet mij nog steeds als een goede vriendin, maar onbewust en ongewild ben jij meer geworden…

Heb alles netjes geregeld, bij mijn crematiepolis mijn laatste muzikale wens. Een foto, wat vluchtige woorden op een stukje papier. Snippers in de tijd. Dan ben ik jullie in tijd en ruimte voorbij. Toch hoop ik dat nog eens iemand aan mij denkt, me omarmt. Al weet ik dat dit niet staat vermeld bij de polisvoorwaarden.…

bezocht de krochten van mijn geest had iemand die me leidde samen zagen we de beelden langzaam in verglijden hoopten dat het was geweest maar haakte aan bestaande scherpe kanten ze verwondden me in flanken dacht de spiegel stukgeslagen maar steeds zie ik mijn beeld opdagen die eigenwijze kop alleen met jou voelt leven niet meer…

Wij, kippen van de batterij te Schagen, wij maken zésentwintig uren vol in deze achtbaan, niet voor onze lol, maar om compassie met Johan te vragen want sneuer dan als dier te moeten sneven is het om zó als mens te moeten leven.…

wie ze bij ons ziet heet spekkoper een vogelaar kiekte er in huizen eentje die ernaast bleek later een drieteentje ook geen stelt maar strandloper roepen die tsjwik tsjwik tsjwik dududu dududu kenmerkt terekruiters meer half tureluurs half bosruiters hun borst laten ze voorover hellen om achter insecten aan te snellen ranke ridders…

Ik ben verlegen, te verlegen om iets te zeggen waar jij bij staat. Te verlegen om je recht aan te kijken. Te verlegen om met je te praten. Het leek me te moeilijk je te bereiken, te moeilijk om van het veilige pad af te wijken. Ik probeerde je te vergeten, mijn gevoelens voor jou te onderdrukken. Maar zelfs in mijn dromen liet je me niet met rust…

de adem van de lentezon verwarmt de kille aarde doet ’t prille groen weifelen en het hoefblad schitteren de rivier is vloeiend zilver spiegelend naar de horizon boven het trage glimmen ontvlieden grauwwitte ganzen hun gezamenlijk spiegelbeeld ze reizen over de einder naar de grote groene stilte de eindeloze toendra waar de zon niet…

De wereld is cijfermatig De mens op vele fronten nalatig We eren geleerden veel te statig We geloven in evolutie berekend met kans Niemand ontspringt de dans Kijk eens naar het geheel Grote aantallen produceren veel Ik geloof niet dat ik theorieën steel We zijn niet intelligenter dan voorheen Er zijn meer mogelijkheden dan wijsheden geslagen…

ik lig er niet meer wakker van, zoals vroeger toen ik klein was, toen kon ik moeilijk slapen, het was zo spannend in wat komen zou, om naar school te gaan met een trommel, vol met toffees om uit te delen in de klas, ik lag er wakker van om te denken wie er mee mocht gaan, twee mochten er mee de klassen rond, ik lag er wakker van om te denken…

Geboren in de kou Geboren in oorlog Of Geboren in warmte Geboren in vrede Opgegroeid in armoede Opgegroeid op straat Of Opgegroeid in rijkdom Opgegroeid op school Overleden/weggegooid Overleden in de natuur Of Overleden/gecremeerd Overleden in stijl Kou of warmte Oorlog of vrede Armoede of rijkdom Op straat of op school Weggegooid…

Harteklop ja, daarin bereiken mijn gedachten jou streelt mijn ogenblik jouw gestalte bezield in zacht minnelijke schikking vingertoppen dansend van verrukking in tasten naar dat wonderlijke jou mijn harteklop met fluistertoon beluister ik de grondtoon van het leven tot melodie sonerend uit jouw diepste zijn verrukt en willoos ga ik…

vanmorgen vroeg was er een lange sliert van nevel die over de witte daken trok het nieuwe daglicht schilderde onnavolgbare kleuren licht aan de horizon bijna sprookjesachtige sfeerbeelden en de maan was vannacht flonkerend zilverwit werd ik al vroeg overmand door het witte grasbeeld en door silhouetten van de magnolia die steeds meer…

~~~ ’s morgens tuur ik door bevroren ruiten waar ik ’s middags zonnen zal pas na oplossing van rijm kom ik in de zon tot rust ~~~…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

verborgen in het diepste van mijn zee groeien radaralgen met een hoog eq innerlijke waakhonden die driftig trillen seinen in hifitonen handen af gevaar blind en doof van nature maar nauwkeurig en betrouwbaar nemen ze waar in diepte en stilte klinken klanken luiden als klokken verontrustend vertrouwd…

Liefde laat ouden en vermoeiden uit de sleur herboren worden Jammer dat de Feniks onder de gevoelens zo zeldzaam is…

‘s Nachts bij het kampvuur, als de stilte zich op het land heeft neergevlijd en wij gedwongen door de kilte verenigd zijn in schamelheid, als van het hout nerveus een knappen en van het vuur een guur gesis, hoorbaar zijn, wij desondanks dapper proberen te doen, en gewis, dan roeren soms zich de bosschages rondom het lager alsof iets daar…

Vaar uit mijn hoofd Onze zielen zijn al één Mijn hart smacht naar het andere deel van mij Waarom is niet alles één Jouw gevoel is mijn hart Jouw pijn is mijn gebed Jouw vreugde is mijn glimlach Jouw leven heeft mij gered Gescheiden op aarde Maar samen in de lucht Voor altijd met jou verbonden Tot de wind haar laatste briesje zucht…

Lieve Anneke Daar stond je dan, bevangen van rouw en erg verdrietig. Wat ben jij een KANJER, naast jou voelde ik me klein en nietig. Je deed je zegje en zonder veel kabaal liet jij allen zingen door te zeggen 'Allemaal'! En even vergat ik mijn gejank, want was ik trots op mijn tweelingzus Ank. Mensen, die nooit huilen konden, hebben…