Alle inzendingen, jaar 2014, week 38

Samen deze nacht doorkomen met al het kwaad en demonen in het labyrint wil ik met je wonen het goede verspreiden en klonen laat de rivieren van haat verdrogen waarheid zien in ieders ogen die de verbeelding kan beloven te dromen op school leren ze je het woord allochtoon in de kerk leren ze je een sprookje op het werk voor je loon Je bent…

Een lief gelaat in tere lijnen Een stille lach om jonge mond: Zo schreed zij daar; en de eigen stond Voelde ik een leegte in mij schrijnen. Zag zij mijn blik bewondrend schijnen? De lange wimpers zonken blond Op de ogen; 'k zag haar lach verkwijnen En voelde schaamte om wat ik schond. Toen welde in ’t hart een diep verlangen: Een jong…

jij vertrouwt jouw voetstappen toe aan het strand zij tekenen sporen van verstand in silicium van het zand dat als geheugen en actuele databank het bestaan omspant alleen en toch direct verbonden met alles wat er is deel jij de wereld als schepper zonder ooit te worden gewist…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

De Belgen gaan ook zes F-16’s sturen Met onze zes vormt dat een heel dozijn Daarmee krijg je het kalifaat wel klein Op naar Irak met onze ‘goede buren’ Voor Syrië is er nog geen mandaat Een ‘verre vriend’ vindt dat maar borrelpraat…

In de schaduw van de maan loopt een silhouet te dromen wachtend op een lichtgenoot net voor de lange eenzaamheid een dag moet overbruggen doemt nog een gestalte op blij met toch wat gezelschap begroet hij in het water zijn eigen spiegelbeeld ~wordt vervolgd~…

ik wrijf een paar woorden met handen vol tederheid langs de boom die herfst huilt zijn tranen willen mijn lijf omranden omdat daarin een herinnering schuilt de zachte aarde opent zich langzaam en wil mij dragen ik hoor mijn naam bij het vallen van een blad kom met mij mee wil een engel vragen we zijgen even verder in het…

Theelichtje met zwarte thee in blauwe pot hij drinkt uit een zwart glas, zij uit een wit Na het ontbijt loopt hij naar buiten, zij doet de afwas en schenkt de laatste thee in zijn glas om 't zelf te drinken, gaat verder met de afwas hij komt binnen ziet het glas en drinkt het op, loopt dan weer naar buiten zij maakt nu nieuwe thee en schenkt…

Na een dag van heel veel regen kwam uiteindelijk ook weer een dag, dat de zon weer zichtbaar haar stralen liet schijnen het natuurlijke fenomeen van, de herfst. Tussen de donderbuien door, waarbij de flitsen met genot, de mens liet schrikken zonder pardon, weten we toch weer, dat niets onvoorspelbaarder is dan ons eigen heerlijke…

Behoedzaam baan ik mij een weg door de wildernis waar ieder moment een slang kan toeslaan. Zoals een hyena dit kan doen bij een hert. De felle zon doet zeer aan mijn ogen en brandt op mijn huid. Onbehagelijk vervolg ik mijn weg, weet heg noch steg. Niet ver van mij vandaan brult een leeuw heel luid en trillen mijn ledematen. Aasgieren…

Op de vraag of ik genoeg van mijn vader hield om hem voorgoed te vergeven het liefst vergeten kan ik niet ontkennend antwoorden hij timmerde zijn hart uit de ingewanden van de dood liep langs onbewogen kusten bouwde vogelpaleizen voor uitgestorven mussen was nooit ergens anders te bekennen dan onder moeders wil die grenzeloos…

Ook met pinnen Moesten we ooit beginnen. Met geld uit de muur Lieten we ons op den duur Vastpinnen. Ik vroeg wat er zo moeilijk was Zij zei: “Ik pin pas“.…

Als iedere herfst pakt de zomer haar spullen in: al haar boombedekking wordt uitgestald op kleur gehangen gesorteerd, dan uitgedund en weggelegd tot volgend jaar. hun stapel kleding belandt in bladerbakken of op de grond daar slordig weggesmeten omdat dat harde groen geen mode is. Nog even pakt ze dan die rode jurk daarna een bruine…

herfstdriftig vliegt hij van stam naar tak en terug de winterkoning…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, angstig om vrij te ademen ligt het in de broeikast van gedichten. Ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar een klein gezicht achter glazen ruiten, het lijkt er nu al op dat het snel zelfstandig verder wil gaan Ik word met zachte hand…

Leven dat uit miljoenen Ogenblikken bestaat, Seconden aaneengeregen Tot beeldfragmenten Die op zich weinig met Elkaar hebben uit te staan, Is in die handvol regels Van het gedicht terug te lezen In beelden die alles zeggen, Het hele verhaal vertellen, Zonder ook maar het kleinste Onder alle kleinigheden over te slaan…

~Ik ben beslist geen anti-Islamiet - al zijn ze voor geen stuiver te vertrouwen en zeer bedreven in het hoofd afhouwen - maar in ons land moet ik die gasten niet. Dan noem ik en passant nog de Koran: die roept slechts op tot haat en grove moorden van naastenliefde rept hij geen twéé woorden. Hoe eerder des te beter dat ze gaan. Maar islamieten…

Lief kleinkindje, in grijs kom je aan ’t licht, wat heb je een mooi neusje, het vormt al je gezicht, je houdt je kleine handjes al vrolijk iets omhoog, je babyborstje licht wit op en vormt een halve boog, rondom je hoofd schittert een gloed van schijnsel als een krans, o lieve schat wat is dit mooi, ik koester jou met glans en kijk verlangend…

ik zag vliegjes dansen, in hun rei daar -boven aarde, en de ontij van haar uitgebluste dag de zon brak traag door ‘n stilgevallen rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos haar glimlach in het water later, toen de wereld sliep staken alle wolken weer de draak met maanlicht en de sterrenvloed van lichtende gedachtes, vaak verweven met…

Een geboorte met verdriet Intens dat je ons verliet Waarom heb je geen kans gekregen Om te mogen blijven leven Ik weet je was veel te klein Maar ik had zo graag jou oma willen zijn Ook al heb ik er vier Ik mis er een want jij bent niet hier Het is misschien raar Na 5 jaar Maar voor rouw staat gelukkig geen tijd Ons prinsesje kleine…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Laat in het najaar tot stilstand gekomen is het nog niet te laat het gegeven bos dat uit bomen bestaat de gelezen steil oplopende akker daarachter die de verte opheft uitstappend loopt het verhaal vast in een komma: windschaduw, sela, wit regel tussen aankomst en weggaan de betrapte brief op het pad een pad tussen bladeren, echo noch…

jij bent niet bang maar er hangen rafels aan je leven waarop een ander trappen kan losse draden die geen patronen kennen door schering en inslag van twistende stemmen waar de hoeder zoek is in een schreeuwende nacht die door gewetenloze stilte talloze malen wordt verkracht jij foetaal wil wederkeren naar de warme moederschoot om…

Dag dood, ik zie je wel, je kijkt naar me je loert naar me, je waakt over me. Je slaat toe als ik slapen zal, dan is het mijn doden val.…

Het popidool dat in mijn jonge jaren Garant stond voor een hele serie hits, Rod Stewart dus - in hart en nieren Brits, Zat mij van achter ramen aan te staren. Rod was – te pijnlijk haast om te geloven – Verworden tot het uithangbord van doven.…

in onze vergeelde tuin doortrokken van vooravond temidden van volstrekt nalaten, zwenken onze gebeurtenissen naar de beeltenis van voltooide toekomst, naar de oever van niemandsland, het hellend vlak van een verzwegen draaiboek als ieder voor zich. Ons, of ik maar nauwelijks wij samen…

Een pubergezicht Weerspiegeld in een ruit Geen coole blik “Jij maakt mij niets” Een kwetsbaar Jong meisje Open voor verbinding Zonder reserves Open voor Levenslessen te leren Ik schrok er van De filter ontbreekt Dertig jaar verder Geleerd te doseren Filters toe te passen Wat binnenkomt En toch opnieuw In de fout Opengesteld…

Gemeente Haren weert het zwaar verkeer, Geen vrachtwagenchauffeur zal er meer sturen. De villa ’s hadden té veel te verduren, In Harens dreven komen ze niet meer. Kortom, een kloek en krachtig raadsbesluit: Nu zoeken Harens buren het maar uit.…

Ik deelde de warmte jij was mijn vertrouwde zonnestraal. Ons sprookje op iedere pagina in een gekleurd verhaal. De woorden zacht uitgesproken in een dromerige melodie. Ons sprookje maar de herinnering is geen vergeten illusie.…

In het grensland van goudgeel Maïs en bloeiende zomerbloemen Waar het geen water Maar mensen regende, In een zomer die maar niet Op gang wilde komen, Komt het kind voorbijgelopen Dat allang geen kind meer is, Ogen stijf van angst, Het magere lijf behangen Met het dodelijkste wapentuig Dat een mens maar verzinnen kan - Er rest…