Alle inzendingen, met trefwoord lightverse

Je lacht en huilt en schrijft dat op. Het floept eruit. Heb je geen knop met stop of pauze? Geen vergiet? Schrijf lekker door en lees mij niet. Je vindt je vondsten geniaal. Je lezer moet ze allemaal, allemaal lezen. Zo geschiedt. Doe dat een ander maar mij niet. Je houdt van taal. Grammaticaal? - Nee, muggenzifter, muzikaal, dat moet…

Hoofd in de wolken en onthecht fietste ik luchtig langs de Vecht. Toen week ik uit. Ik dacht: daar gaat-ie! Jort Kelder in zijn Maserati!…

Het wriemelt, vlindert, fladdert. Het kliedert en het kladdert. Het spettert, tettert, schettert. Het kwettert ongeletterd. Het kolkt, het draait onrustig. Het kwispelt levenslustig. Krioelt, is in zijn sas. Het is mijn tweede klas.…

Visionair Zijn kaken zijn in steen gehouwen. Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton. Verlichting/Oplichting Voor hun publiek zijn ze uniek: verlichte geesten en genieën. Ze zijn gemaakt in de fabriek. Het zijn kopieën van kopieën. Inzicht/Hervorming Nee zeggen…

Meester ik heb geen boek. Het is al jaren zoek. Ik heb het nooit gehad. ’t Was in mijn kluis totdat het daaruit werd gejat. ’t Is thuis. Ik zat in bad en leerde ’t huiswerk dat U opgegeven had. Maar wat? Het boek was nat! Ik had het nat gespat! Echt waar, ’t is ongelogen. Nu ligt het thuis te drogen. Dus meester, ’t is daarom dat ik niets…

Waar kun je witte knopen kopen? Moet je dan naar een knooppunt lopen? Is er een knopensite dot com? Wie weet hoe ik aan knopen kom? Ik heb ze nodig voor mijn hemd. Je weet, ik ben soms wat ontremd. Er was weer een sonnet mislukt. Toen heb ik knopen afgerukt. Geen knoop zit er nog in zijn gaatje. Één hangt er aan een zijden draadje. Kan men…

Een grote zwarte BMW, een baan als interim, een tweede huis in de Vendée en een kind op het gym.…

Haar zonnebril was rood met witte stippen. Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen.…

De boerderij heeft open deuren. Het is vandaag haar open dag. Je ruikt er eeuwenoude geuren van stro en mest, en hoort gelach van mensen die naar binnen lopen door die twee deuren, open, open, en dan naar buiten, naar de wei. Daar staan ze, liggen ze, een rij van bonte beesten in het gras, geen rij, een groep, geen groep, een klas,…

De weerbarst onderga ik heel geduldig. Het wroegt. Het knart. Ik ben vermoord onschuldig. Smeur ik? Een tart probeert mij in te palmen. Ik laat mij door haar klamp totaal omwalmen.…

Men zegt dat alles went. Mijn klassenassistent hijst mij weer in mijn stoel, een fijn, vertrouwd gevoel. Mijn medisch begeleider staat mij weer trouw terzijde, kijkt op zijn apparaat hoe lang mijn hart nog slaat. Al is het trillend, bevend, doceren houdt mij levend. Ook nu gaat het weer lukken dankzij mijn hulpstukken. En zonder assistent…

- Kijk nou! Weet jij wat dit voor vent is? Te gek! Is hij wel compos mentis? - Wie, zei je? Zwanenburg? O die. Dat is onze poète maudit.…

Een gymnasiast, hij heette Dennis, schopte het hele lesuur stennis. Maar toen trof hem de blik van Ine, dat schoolvoorbeeld van discipline!…

Is het een wonder dat je steigert? Alweer is je gedicht geweigerd. Alweer is je ego gekrenkt. Wat denkt men wel dat jij niet denkt?…

Zes distichons onder elkaar? Gedichten punt vond dat maar raar. Tja. René Char of Dickinson dichtten toch graag één distichon. Je vraagt je af: Kan dat dan wel, in netgedichten punt en el?…

Ruud Linssen , een Roermondse journalist wil met zijn eigen bloed een boek gaan schrijven Hij dacht beslist: een goed boek moet beklijven en stelt nu al zijn hoop op een alchemist Maar zet zo’n vraag bij de drukker geen kwaad bloed die met een infuus zijn drukpers vullen moet…

“Eén bult volstaat, twee vind ik veel.” “Dat kan wel zijn”, zei de kameel, “maar mijn gevoel zegt dat het raar is te luisteren naar een dromedaris.”…

Zij leest mijn versjes en ik huiver. Haar taalgevoel is scherp en zuiver. Ze legt de vinger op die feilen die ik probeerde bij te vijlen of te onttrekken aan ’t gezicht, maar niets ontgaat haar streng gericht. Ze laakt gemakzucht, rijmelarij: bij ‘n ander mag dat, niet bij mij! En je zult zien, als ik mij inhoud, verwijt zij mij gebrek aan…

Daar gaat een ganzen-V. Ik fiets een stukje mee, denk ik, in grootheidswaan. Oké, ik laat ze gaan. ’t Is gek, maar van gegak ga’k altijd uit m’n dak. Hoog uit het wolkendek klinkt nog lang gak gegek.…

Zijn kaken zijn in steen gehouwen. Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton.…

Aan Chrétien de Troyes In onweer, storm en regen kom je geen fietser tegen. Alleen jezelf. Frontaal. Fiets door! Daar zweeft de graal!…

Kakkerlak Een kakkerlak met luxe bak stak zich strak in driedelig pak. Zijn bruid had lak aan kak en was in strapless tijgervel met stras. Gestrest zei hij, die labbekak, terwijl de ambtenaar al sprak: Jij zet me wel in vuur en vlam maar ik prefereer een kakmadam! Waarop zij in woede ontstak en wreed het hart van haar ex brak. Want in haar…

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

U schreef proefschriften vol verzen die nooit verdorden. Toch moet u - 't is te dol! - nog altijd doctor worden. P.S. Op dit kwatrijn heb ik kort moeten zwoegen. Hopelijk is het niet tot uw misnoegen. Door doctorandus Z…

Laatst fietste ik achter billen. Het waren er wel twee. Ik zag ze zachtjes trillen en trapte trillend mee. Het fietspad zat vol gaten. De winter was voorbij. En waar de gaten zaten, daar hotsebotsten wij. De lichaamsdelen voor me deelden zich aan mij mee. En dit is wat ik hoorde: deinend decolleté. Eendrachtig ging het voort, maar…

Een oude koe in Bracht was beducht voor elke gracht Want, sprak ze:- haar angst was groot- Wie haalt mij spreekwoordelijk uit de sloot ? Als kalf had ik evenmin geduld Want de put was te laat gevuld Geef toe, dat geeft geen pas Zodat ik bijna verdronken was…

ik besluit niet te buigen voor te dunne woorden (tussen haakjes) van de taal om vorm te geven aan een omgekeerde wereld waar letters betekenisloos zijn geworden...…

vierkant sta je in het veld tussen mierenzure makkers als was je waarlijk een gelijke in hun netelige strijd jouw dreigen met een felle pijn is toch niets dan pure schijn zie je zacht fluwelen lippen rode blosjes rond de nerven ook en je geurt zo fijn je wilt dit vast van mij niet weten maar ik vind je echt om op te eten morgen…

Nog nimmer ben ik door een hond gebeten Toch ben ik van zo’n beest behoorlijk bang Sinds ik eens op mijn fiets, in volle gang, Door een zo’n kreng werd achternagezeten. Zie ik een hond begint mijn huid te zweten Of ik een vrouw ben in de overgang. Vooral de grote jagen mij op stang En ’t is verdomme net of ze dat weten. Ze komen op mij af…

van koperkwartet en koor Doden kan ik aanzien en hongerende kinderen bovendien maar het zinderen van koper in heldere kathedralen, parelmoeren klanken van zilverwitte engelen en het aanhoren van het gonzend donkerbruine lied van getaande heren. Nee, dan komen tranen boven waaraan ik nauwelijks weerstand biedt.…