Netgedichten

netgedicht (nr. 30.636):

Boe! Wow! (school 5)

De boerderij heeft open deuren.
Het is vandaag haar open dag.
Je ruikt er eeuwenoude geuren
van stro en mest, en hoort gelach
van mensen die naar binnen lopen
door die twee deuren, open, open,
en dan naar buiten, naar de wei.
Daar staan ze, liggen ze, een rij
van bonte beesten in het gras,
geen rij, een groep, geen groep, een klas,
geen klas, een kudde die herkauwt
waarmee ze zich heeft volgestouwd,
die steeds verteert wat is geleerd
en rumineert en weer verteert.
Tussen haar in zie je mevrouwen,
meneren, die aandachtig schouwen.
Het zijn geschoolde pedagogen.
Wat zien zij in de koeienogen?
Als eerste slaan ze een tijdje gade
een koe genaamd Lapalissade.
“Dat zoeken we op. - Een goed idee!”
Daarna gaan ze naar nummer twee.
Ze heet Gerdien en in haar blik
staat: Samenwerken geeft een kick.
“Net wat ik al die tijd al dacht!”
mompelt een doctorandus zacht.
Bij nummer drie staat in haar iris
dat actief leren een plezier is.
Nummer vier loeit je tegemoet
dat je pas leert als je iets doet.
Ze schrijven alles ijverig op
en gaan daarbij van top naar top.
Langzamerhand worden ze moe,
maar zie, daar is de laatste koe,
de mooiste, vinden ze allemaal.
Dit is de kern van haar verhaal:
in ’t onderwijs - fenomenaal! -
staat de leerling - Yes! Wow! - centraal!