Methusalem (school 4)
Men zegt dat alles went.
Mijn klassenassistent
hijst mij weer in mijn stoel,
een fijn, vertrouwd gevoel.
Mijn medisch begeleider
staat mij weer trouw terzijde,
kijkt op zijn apparaat
hoe lang mijn hart nog slaat.
Al is het trillend, bevend,
doceren houdt mij levend.
Ook nu gaat het weer lukken
dankzij mijn hulpstukken.
En zonder assistent
ben ik non-existent.
Ik denk: ik red het wel,
dat stukje tot de bel.
Één vraag kwelt mij non-stop:
houd ik mijn plas wel op?
Geplaatst in de categorie: school