Netgedichten

netgedicht (nr. 30.294):

- De vraag naar meer -

Verschillend in groei,
een charmante geste,
de vraag naar meer,
herkende in het leven
geen enkel perspectief.

Nieuwe dieptepunten,
bleven warm gehuisvest hopen,
tot het laatste restje
ongewijzigd verlangen bleef.
Het bekende werd zeldzamer
en verdoofd,
gunde het de dorre vlakte geen vocht.

Steppebewoner,
het naakt gaf zich bloot,
filterloos in de zoog.
De draaikolk volgde,
de rest van de stervende zomer.
Zo wilde liefde,
passie als cultuurdrager,
...bijzonder drassig.

Gewetens graven grenzen,
staan betekenend langst de kantlijnen,
die hieraan hun naam ontlenen
en zich gevend en naïef,
op een speelse manier
trachten aan te passen.

Mythe zoog water op
verlangen spuwde,
vervolgde het leven,
waardoor een liefdevolle vonk
als draaikolk ontstond,
en bleef.