Alle inzendingen, met trefwoord rondeel

rondeel Aanstonds, toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten…

Er hangt een dikke mist in Bremm De Moezel houdt zich even schuil Een berg gaapt met wijd open muil Ik lepel cappuccino crème Kapellen bidden kom tot Hem U valt zich daardoor echt geen buil Er hangt een dikke mist in Bremm De Moezel houdt zich even schuil En Merkel smeekt geef mij uw stem Ik haal de slangen uit de kuil Een kloosterkerk biedt…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Van oude liefdes moet men zwijgen, wat eens zo brandde, is nu as. En of men toen gelukkig was of wat gewenst werd niet kon krijgen, blijf woorden niet tot zinnen rijgen het is banaal en geeft geen pas: van oude liefdes moet men zwijgen wat eens zo brandde, is nu as. Het heden weer met ooit bedreigen, niet zien wat is, maar steeds wat was…

Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Zeespiegels die niet breken mogen Ik hoor het aan zijn luide toon Wanneer ik hem ervoor beloon Wordt iets onzekers rechtgebogen Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Hun watermerk; een doornenkroon De waarheid ook door hem gelogen Hij vindt het…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

niemand zelfs de zeewind niet heeft zulke ruime handen zo'n doortastend wiegelied vouwt niemand zelfs de klaproos niet er wiedt een wichel die alles ziet onder onontdekte landen want niemand zelfs de regen niet heeft zulke kleine handen ------------------------------------- uit: De man van vele manieren, 2008…

De korte liefde en 't lange lijden, Het wordt een ding, dat men vergeet. Herdenkt men 't nog, dan zegt men: 'k weet, Het was destijds niet te vermijden. Benijdt men soms de niet-bevrijden Tot deze afwezigheid van leed? Toch, korte liefde en langer lijden, Het wordt een ding dat men vergeet. 's Verleden levens koud en heet Voelt men zich…

Mijn vrouw is voor de bakker thuis de plaat op tijd gepoetst voor nonnevot goudbruin in de gloei Mijn vrouw gaat uit voor de bakker vlaai met pruim of toch oogmeloen luchtjes bakvers uit potjes room Mijn vrouw blijft voor de bakker of hij nu kneedt zemelt of droog spuit…

de portier is weg en het huis is leeg op één piano na tingelend op ivoor hoop ik op gehoor in vain het innerlijk rondeel behelst alleen de aangeslagen toon…

vlak boven de bomen staat laag nog de zon ik sta te dromen vlak boven de bomen waar laatste stralen schromen bijna leeg die warmrode bron vlak boven de bomen staat laag nog de zon - rondeel - uit "Achtertuinen"…

Ach, alles went -net wat je zegt- en iedereen heeft wel eens wat. Nog nooit een doel of zin gehad? Ach, alles went -net wat je zegt- en overal gaat wel een pad. De één loopt krom, de ander recht... Ach, alles went –net wat je zegt- en iedereen heeft wel eens wat.…

Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest. Ze hebben kort na aanvang al de zaal verlaten. Van ’t lachen gierden zij, de stoelen waar zij zaten zijn nat gepiest, die van de vrouwen nog het meest. In alle steden waar hij optrad was het feest, liep men tot laat in polonaise door de straten. Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest. Ze hebben kort…

zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet en ik verlang zelfs naar iets anders niet zolang ik er maar woorden voor kan vinden hoeveel teleurstelling het leven biedt ik speel per slot van rekening steeds quitte zolang ik er maar woorden voor kan vinden bezwijk ik niet onder intens verdriet…

wie durft die hond bij zijn snuit te nemen wie grijpt hem bij zijn poten en legt hem op de grond zie het lijf, strak en gedrongen zie de tanden scherp en blinkend, waarmee hij een tegenstander licht verwondt wie durft met zijn hand in die hond zijn wolvenvacht te voelen die grijze stugge vacht die hem omringt als een aureool van bont wie durft…

zo dierbaar gebleven herinnering aan een stal, een ezel en gelijmde os waar schapen graasden op geurend mos onder een boom vol kleur en schittering in onze ogen nog stille verwondering rond het kindeke op een takkenbos zo dierbaar gebleven herinnering aan stal en ezel, weer gelijmde os kaarsjes flakkerden in de schemering op onze wangen…

Zelfs al stort de tempel in Vrouwen blijven altijd bouwen Schoongewassen linnen vouwen Vechten als een tijgerin En te boek staan als heldin Wolken witten, hemelen blauwen Zelfs al stort de tempel in Vrouwen blijven altijd bouwen Moeder, minnares, of min Door de eeuwen heen getrouwe Aan het vrouwzijn met de vrouwen Moedig blijft…

Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze laat het sneeuwen met de Pasen En kweekt pioenen in haar kluis Huilt middenin het feestgedruis En zweeft ongrijpbaar door de mazen Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze drinkt haar thee uit borrelglazen En strijkt haar plooien op ‘t fornuis…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen dan liep ik nu niet in een plas maar lag ik lekker binnen nu sjouw ik af en aan met was met bed- en ander linnen als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen ik maai het gras verjaag de spinnen maar wil de zon beminnen languit op een terras als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen…

in mijn hoofd heb jij jouw huis gebouwd in mijn hoofd leid jij jouw leven jij bent mij zo door en door vertrouwd in mijn hoofd heb jij jouw huis gebouwd toch ben ik niet met jou getrouwd als jij weg bent is het maar voor even in mijn hoofd heb jij jouw huis gebouwd in mijn hoofd leid jij jouw leven…

Al is een cavia een heel klein beest, hij maakt nochtans behoorlijk veel geluid. Van vér hoor je zijn vrolijke gefluit, al is een cavia een heel klein beest. Ik zag hem niet, en stapte achteruit, en van zijn doodskreet trof mij nog het meest: al is een cavia een heel klein beest, hij maakt nochtans behoorlijk veel geluid.…