226 resultaten.
Verslagen
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 757 Ik maak even pas op de plaats
even neem ik mijn rust
Mijn gevoel is nu bovenmaats
alsof ik door de duivel ben gekust
Levend op de laatste bonen
gezoet door de honger van het gemis
Lijkt een ieder mij uit te wonen
als ik me telkens weer vergis
Zonder doel voor ogen
beleid is van de baan
Vuile was hangt te drogen
en ik begin er…
Geluk
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.448 Bij vlagen onstuimig
soms zelfs heel bewust
Niet voor rede vatbaar
als je me vol overgave kust
Hete zoenen op mijn lichaam
je adem in mijn nek
De vlam laait hevig op
je maakt me helemaal gek
Passie, lust en liefde
echt een heerlijke mix
Ik laat me telkens weer gaan
en doe dat gewoon voor niks
Geen keerzijde van de medaille…
De Keerzijde..
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 631 Niets kan me nog weerhouden
om voor eeuwig van je te houden
om voor altijd bij je te zijn
alleen met jou is het leven pas fijn
Herinneringen van weleer
de liefde bedrijven, keer op keer
Wandelend in de Zon
daar waar onze liefde ooit begon
De keerzijde is de realiteit van alle dag
zonder liefde blijft dit een hard gelag
Terend op slechts…
Ongeloofelijk wanhopig
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 614 Mijn ogen zijn rood van het huilen
Ik wil me nergens meer achter verschuilen
de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit
ik bent standvastig en maak mijn besluit
Laat me maar gaan
kom niet achter me aan
Geef niets om mijn leven
het is me allemaal om het even
Niet meer vechten voor jou
nooit meer zeggen dat ik van je hou
Nooit…
Onze toekomst....?
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 531 De aarde is moe gestreden
wordt geen rust gegund
Ze heeft al teveel geleden
maar wordt nog steeds verkeerd gerund
Vervuiling heerst alom
vooruitzichten op beter?
Ach, waarom...?
dan wordt het maar wat heter!
Voor niemand een helder moment
voor niemand die realiseert
dat je afhankelijk van de Aarde bent
want straks gaat het…
Misschien ooit...
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.025 Buiten schijnt de Zon voor even
moeizaam breekt mijn hart
alles is nog zo verward
ik had toch alles al gegeven
Wat wordt er nog van mij verwacht
uitgeput zak ik neer
ik kan niet meer
er is niets meer dat deze pijn verzacht
De pijn van veel te lang
onrust in de ziel
niets dat jou nog beviel
het maakt me zelfs nu nog bang
Toch hou ik…
Onze toekomst....?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 335 De aarde is moe gestreden
wordt geen rust gegund
Ze heeft al teveel geleden
maar wordt nog steeds verkeerd gerund
Vervuiling heerst alom
vooruitzichten op beter?
Ach, waarom...?
dan wordt het maar wat heter!
Voor niemand een helder moment
voor niemand die realiseert
dat je afhankelijk van de Aarde bent
want straks gaat het…
Luister
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.267 Kom eens bij me
kom eens hier
dicht bij me
ik moet je wat vertellen
Ik fluister het in je oor
zachtjes...
sssst...
luister
Ik hou van je!
Ik kan het wel van de daken schreeuwen
de wereld mag het rustig weten
maar dit is ons moment
en het is daarom dat ik fluister…
Hoe liefde vergeet....
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.170 De vrees der Goden
onbemind
verdriet verscheurd
slecht gezind
Niemand
geen arm, geen schouder
verlaten, donker
met de dag... ouder
Je gezicht
vegeten, onherkenbaar
niets rest
alles wordt te zwaar
De tunnel lonkt
aan het einde licht
een laatste zucht
voor de dood gezwicht…
je tandenborstel heb ik weggedaan
hartenkreet
3.0 met 30 stemmen 3.157 je foto met jouw kinderen gaat terug
de dekbedhoezen in de zak voor Polen
ik loop nu heel alleen over de brug
zoals jouw laatste woorden mij bevolen
zo kort geleden nog deden we alles samen
zo heel intens, alsof we twintig waren
we gaven alles wat we deden nieuwe namen
ons praten, lachen, strelen, kussen, paren
jij bent als eerste uit ons…
Iets meer tijd
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 884 Geef me even wat ruimte
geef me even wat lucht
Geef me even de rust
opdat ik van opluchting zucht
Laat me even tot mezelf komen
laat me even gaan
Laat me even bezinnen
dan kan ik het straks weer aan
Nu is alles nog donker
zie ik nog niet het licht
Voel ik me buitengesloten
zonder mooi vooruitzicht
Gaat de toekomst weer voor me stralen…
Verslagen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 817 Ik maak even pas op de plaats
even neem ik mijn rust
Mijn gevoel is nu bovenmaats
alsof ik door de duivel ben gekust
Levend op de laatste bonen
gezoet door de honger van het gemis
Lijkt een ieder mij uit te wonen
als ik me telkens weer vergis
Zonder doel voor ogen
beleid is van de baan
Vuile was hangt te drogen
en ik begin er niet meer…
Het einde nabij
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.925 Hoe sterk het licht ook straalde
het was haar lichaam dat faalde
dat niet meer in staat was de strijd aan te gaan
hoe mooi de toekomst ook had kunnen zijn,
alles was nu van de baan
Langzaam dovend licht
voor die nare ziekte gezwicht
De strijd gestreden
alles wat rest is het heden en verleden
Niet meer samen dromen
over de dingen die nog…
Kinderlach
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.263 Vergeet niet de zomer
al ben je niet zo'n dromer
Vergeet niet het leven
probeer te vergeven
Omarm het geluk
ook al brengt het je van je stuk
Zie hoe de kinderen spelen
zich nooit schijnen te vervelen
Hun fantasie slaat op hol
ze zijn er zichtbaar van vol
Het ongenaakbare in hun spel
soms zijn ze lief, dan weer fel
De ondeugd straalt in…
lopend vuurtje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 507 Ik heb geen inspiratie
Het is daarom
Dat ik schrijf
Gewoon wat ik schrijf
Het zij zo zonder doel
Dat ik zonder bestemming
Eeuwig schrijven kan.
Het is simpel vrij.
Oneindig schrijven,
Een schrijver zijn droom
Met pen race op het papier
Zonder grenzen of dat het rijmt
Maar onvermijdelijk
Ook aan de schrijver zijn droom
Komt een…
hoop
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 498 wat een pracht
om een zacht
benepen stem
zo ad rem
zich uit te horen spreken
moed is een flakkering van hoop
een stap naar voren
als het kaf en het koren
worden gescheiden
en bescheiden stemmen oprijzen
onderdrukkers merken tot hun afgrijzen
dat zij niet langer sterker zijn
dat de teugels hun ontglippen
de wereld op zijn kop gezet
en…
overleving?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 373 de balans tussen dromen en leven
is soms voor even
wazig en zelfs onbepaald
zou de last van contemplatie
ook wegen op een simpel wezen?
Zijn de rede en reflectie
middelen tot overleven?
Nemen zij ons bij de hand?
Is afstomping soms een zegen?
Voor ons strijdende geweten
we kunnen er soms niet meer tegen
we vallen van ons evenwicht…
krachten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 244 Krioelend zoeken wij connecties
geinspireerd door imperfecties
voortgedreven in ons leven
door een onbepaald soort streven
verwonderd zwerven soms gedachten
zonder richting, onbestemd
vrijgekomen krachten werken vormend, ongeremd
ingeklemd of vrijgevochten
stoeiend met een ideaal
torenhoge aspiraties
zwijgend maak ik toch kabaal.…
kindsoldaat
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 851 Geweld als permanente staat
de kindertijd ontnomen
't wapen,
verlengstuk van emotie
de dood,
ultieme consequentie
van een leven zonder hoop.
Van binnen leeg en koud bevroren,
waar moed iets fatalistisch heeft
waar dromen lang al zijn verloren
en met kogels zijn doorzeefd
Karaktertrekken uitgewist,
als sporen na een regenbui
Een radertje…
klein
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 Het is zo fijn je klein te voelen
een zandkorrel in de woestijn
een stofje dansend op een windvlaag
om er zo-wel als niet te zijn…
De vroege ochtend in de stad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.716 Regen, kou en duisternis
Een enkel licht, een ritseling
Voorzichtig fluiten van een vogel
toch is er stilte
Betonnen warmte,
gemetselde geborgenheid
krioel geleid, in goede banen
De ander als gezelligheid
een groet of glimlach,
vluchtig.
Zovelen bij elkaar gepropt,
een concentratie van talenten
zoveel dat je wordt opgeslokt
Het hoofd…
het slagveld
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 386 Het groene maisveld,
rank en wuivend,
gulzig reikend naar de zon.
Zo onbevangen,
omarmend en vergroeid.
Dienaren bestuurd op afstand,
als brandstof voor een raderwerk.
Voer voor vee of voor kanonnen,
eeuwig vervangbaar.
Als in een cyclus,
gevangen in een repetitie.
Dodelijk, zonder pardon.
Als knop gebroken, onvolkomen,
bediendes van…
reikhalzend kijk ik uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 174 Soms voel ik mij een lenteblad,
dat zich brutaal laat beschijnen,
vroegtijdig,
een pionier of een verkenner,
kwetsbaar, dat wel.
Een nachtvorst of een forse windvlaag,
abrupt een einde.
Toch ben ik sterk, trotseer de wereld,
en laat de wind mij zacht bespelen,
zuig de regen gulzig op,
verrukt over mijn jonge leven.
Reikhalzend naar een…
de wereld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Op zoek naar een glimlach,
een vriendelijke blik,
de oppervlakte doorgeprikt.
Ontwapening
de wereld is mijn deelgenoot,
geen vluchtig vertier,
maar een eeuwige kompaan,
mijn mentor en minnares,
stressvol en ontspannend.
Mijn podium…
ik spits mijn oren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 188 Reikhalzend als een toren,
spits ik mijn oren
en vang gefluister,
als ik luister.
Duizenden stemmen,
een geheel.
Een symfonie van gekrakeel.
Dit is ons collectief geweten,
opdat we niet zullen vergeten,
wat was en wat er komen gaat,
ik sta paraat.…
de verte
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 294 Dichte mist als een wollige deken,
beschermende bedekking,
maar de onbekende verte verschuilt zich,
laat zich niet kennen,
verborgen, maar toch aanwezig.
Als een dreiging, onbestemd,
of een onvervulde belofte...
De verste verte,
haar kop naar beneden, haar kont omhoog,
spieren gespannen, loerend,
klaar om onbezorgdheid af te straffen,
om…
ik rust in vrede
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 172 Het mysterie van het leven,
een cliche gedrenkt in woorden,
uitgekauwd tot in oneindig,
toch steeds weer pakkend.
Ik snak naar begrip en wetenschap,
gevoelsmatig neem ik afscheid,
neem 'sapiens' met korrels zout,
nietig,
niet verdrietig.
Ik rust in vrede.…
dreiging
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 199 Er hangt een dreiging in de lucht,
een diepe zucht, blik naar de hemel,
alsof we wachten op de schemer,
of scheuring van ons warm cocon.
We leven door en maken plannen,
toch zijn we onderhuids gespannen
en voelen we de tijdsgeest drukken,
die scheurt ons fundament aan stukken.
Er sluipt een angst door het gewelf,
een vage vrees die maakt…
De overpeinzing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Regen, kou en duisternis.
Een enkel licht, een ritseling.
Voorzichtig fluiten van een vogel,
toch is er stilte.
Betonnen warmte,
massieve geborgenheid.
Gekrioel geleid in goede banen,
groet of glimlach, vluchtig doel.
Zovelen bij elkaar gepropt,
een concentratie van talenten.
Zoveel dat je wordt opgeslokt,
het hoofd omhoog en boven water…
Gelukkig maar!
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 256 Gelukkig maar,
geen allochtoon,
de brokken automobilist,
of erger nog,
zo'n rare moslim,
zo'n vreemdeling,
zo'n extremist.
Geen koren op de Wilders-molen,
geen voer voor wolven in het bos,
geen brandstof voor de haatmachine,
beroering, in plaats van gehos.
"Gewoon" een Hollander als dader,
verbijstering, "Hoe kan dat nou?"
Is het nu…